بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان /در آستانه جشن شکوفه‌ها چند توصیه به پدرومادرهایی داریم که فرزندشان قرار است برای اولین بار راهی مدرسه شود.
هر ساله با فرا رسیدن اول مهرماه، همراه با کودکان، خانواده‌ها هم دچار هیجان می‌شوند. این هیجان در والدینی که کودکان کلاس اول دارند، بیشتر از سایر خانواده‌هاست. ترس از عدم تطبیق بچه‌ها با محیط آموزشی رسمی، اضطراب و ترس جدایی از والدین به این هیجانات منفی دامن می‌زند. مراسم آغاز ورود کلاس اولی‌ها به مدرسه در روز سه‌شنبه یا چهارشنبه این هفته برگزار خواهد شد. به همین بهانه، از اشتباهاتی خواهیم گفت که نباید پدرومادرهای دارای فرزند کلاس اولی مرتکب شوند.
1 جدایی یک‎باره از کودک
طبیعتا کودکانی با پیش زمینه ترس و اضطراب جدایی هنگام جدایی از والدین، سختی بیشتری را برای رفتن به مدرسه تجربه می‌کنند. در این شرایط حضور والدین در مدرسه به مدت کوتاه(حداکثر یک هفته تا 10 روز) می‌تواند برای کودک اطمینان‌بخش باشد و بعد از دوستیابی و شناخت کامل معلم راحت‌تر از والدین جدا شود. جدایی یک‎باره از کودک کلاس‌اولی در این مواقع توصیه نمی‌شود. در صورت ادامه روند اضطراب جدایی مشورت با روان‎شناس کودک ضروری است تا کودک را دچار افت تحصیلی و عقب ماندن از سایر دانش آموزان نکند. باید تاکید کنیم که خلق بچه ها تا حدود هشت سالگی با خلق والدین به ویژه مادران تنظیم می‌شود، پس کنترل اضطراب و عدم بروز آن در حضور کودک می‌تواند این راه را برای کودکان هموارتر سازد.

2 ساختن تصویری رویایی از مدرسه
برای شروع، تلاش کنید تا تصویری منطقی از مدرسه برای فرزند خود ایجاد کنید. متاسفانه تعدادی از والدین به منظور جذاب‌تر نشان‌دادن مدرسه، تصویری رویایی از آن برای کودک می‌سازند که گویی فقط بازی و سرگرمی در این محیط اتفاق می‌افتد. در نتیجه هنگامی که بچه به مدرسه می‌رود، دچار ناامیدی شده و علاوه بر بی‌اعتمادشدن به والدین، از محیط مدرسه هم دلزده می‌شود. بهتر است مواردی مانند بازی، ورزش، سرگرمی و دوستیابی را در کنار سایر قوانین مدرسه برای کودک مطرح کنید تا فرزندتان تصویر منطقی‌تری از مدرسه داشته باشد و از طرف دیگر دقت داشته باشید که با تاکید بیش از حد بر قوانین، نظم و انجام تکالیف، کودکان را دچار ترس نکنید.
3 کمک‌نکردن به دانش‌آموز برای تکالیف
با شروع کلاس‌اول تعدادی از والدین عزم خود را جزم می‌کنند تا بنای استقلال در انجام تکالیف را از همان ابتدای کار بگذارند؛ بنابراین تمام تکالیف را بر عهده دانش‌آموز می‎گذارند و خود را تا حد زیادی کنار می‌کشند. با توجه به مرحله رشدی کودکان هفت ساله، آن‎ها همچنان به مهارت لازم برای برنامه‌ریزی نرسیده‎اند و نیاز به حمایت یک شخص بزرگ‎تر برای زمان‌بندی تکالیف دارند. بهتر است برای آموزش بهتر، از سیستم رفت‌و‌برگشتی استفاده کنید. مقدار مشخصی از تکلیف را برای کودک نشانه‌گذاری کنید و از او بخواهید تا موقع برگشت شما انجام دهد. در این میان می‌توانید یک‎بار هم وسط کار او را کنترل کنید تا حواسش به کار دیگری پرت نشده باشد. دقت داشته باشید در مورد کودکانی که مشکل توجه و تمرکز دارند، بهتر است کنترل والدین بیشتر باشد و مدت زمان بیشتری را در هنگام انجام تکالیف در کنار کودک بمانند.
4 عادت‌دادن کودک به سیستم تشویق
علاوه بر این، والدین دارای دانش‌آموز کلاس اولی باید از سیستم تشویق و گرفتن هدیه به اندازه‌ای استفاده کنند که کودک به آن عادت نکند؛ چراکه عادت به این کار باعث ایجاد نوعی انتظار در کودک می‎شود که با جلوتر رفتن سال تحصیلی، کودک دچار بی‌انگیزگی خواهد شد.
5 قربانی‌کردن نقش والد فرزندی
به عنوان نکته آخر، قرار نیست با شروع مدارس، والدین فقط نقش معلم را داشته باشند و رابطه والد فرزندی خود را قربانی درس‌ها و تکالیف کودک کنند. سعی کنید در کنار رسیدگی به دروس همچنان تعامل مثبت، بازی و حرف زدن با کودک را داشته باشید‌. این کار علاوه بر کاهش اضطراب باعث افزایش حرف شنوی و انجام بهتر و زودتر تکالیف می‌شود. در صورت تمایل، کودک می‌تواند تعدادی از کلاس‌های روتین خود مانند کلاس‌های ورزشی و آموزشی را در سال تحصیلی ادامه دهد تا اوقات مفرح‌تری را داشته باشد و فقط درگیر درس و مدرسه نباشد.
نویسنده : دکتر ساحل گرامی | روان‌شناس کودک