بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / در مدرسه خیلی چیزها را یاد می‌گیریم؛ اما خودمان، خانواده و سیستم آموزش، چنان درگیر نمره، رقابت، کنکور و... هستیم که فرصت یاد گرفتن خیلی چیزها را هم پیدا نمی‌کنیم. به‌طور مثال چون موظفیم به اطاعت از معلم هستیم تفکر انتقادی را نمی‌آموزیم و همه چیز را راحت قبول می‌کنیم، بعد هم به مرور همین رویه را وارد بزرگ سالی‌مان می‌کنیم. در مدرسه یاد می‌گیریم مطابق انتظار جامعه رفتار کنیم و برای همین اهداف درست، قابل دسترس و منطقی‌مان را هم در بزرگ سالی نادیده می‌گیریم. برای همین گاهی باید به خودمان یادآوری کنیم ورای آن‌چه در مدرسه یاد گرفته‌ایم در جنبه‌های مختلف زندگی بزرگ سالی مثل کار، خانواده و... نیاز به چیزهای دیگری هم داریم.
همه دنیا در خدمت ما نیست
دوران کودکی بیشتر ما پر از توجه است، همه می‌خواهند مراقب باشند در حضور ما حرف نامناسبی نزنند، رفتار بدی که برای ما الگو شود مرتکب نشوند، غیر از کنترل خودشان، به شدت مواظب ما هستند تا با رفتارها و تصمیم‌های‌مان به خودمان لطمه نزنیم، سرما نخوریم، استرس و نگرانی نداشته باشیم، در مدرسه هم بسیاری از اوقات وضع همین‌طور بوده. معلم‌ها مدام نگران وضع درسی ما هستند. اگر در درسی ضعیف باشیم روی آن تمرکز می‌کنند تا در آن زمینه تقویت شویم. کم کم در بیشتر جنبه‌های زندگی این مراقبت تشدید می‌شود تا محیط خانه و خانواده برای کنکور ما مناسب باشد؛ همه برنامه‌شان را با ما هماهنگ می‌کنند؛ مدرسه کلاس‌های جبرانی می‌گذارد و خانواده هم برای معلم خصوصی و کلاس کنکور و آزمون آزمایشی هزینه می‌کند.
همیشه استرس شکست داریم
بخش زیادی از مسئولیت ما به عهده دیگران است، همیشه مورد توجهیم و وقتی بزرگ می‌شویم و آن نظارت، توجه و مراقبت را دریافت نمی‌کنیم آماده آن‌که خودمان بتوانیم وجوه ضعیف‌تر زندگی و مهارت‌مان را تقویت کنیم نداریم. در عین حال آن حجم از توجه و مراقبت باعث استرس ما شده بود چون باید به ازایش دستاوردی می‌داشتیم تا در قبال تلاش و سرمایه‌گذاری والدین و معلمان رو کنیم. اما در بزرگسالی که توجهات متمرکز ما نیست ممکن است هنوز محافظه‌کار باشیم و از شکست بترسیم چون حس می‌کنیم باید به خیلی‌ها پاسخگو باشیم. مدرسه به ما نمی‌آموزد که باید ضعف‌های‌مان را رفع کنیم؛ باید بیشتر از آن‌که نگران واکنش والدین یا معلمان باشیم تشنه موفقیت و رشد به عنوان اهداف شخصی باشیم و البته از شکست در صورت تلاش لازم واهمه نداشته باشیم.
نویسنده : سیدمصطفی صابری | روزنامه‌نگار