بزرگنمايي:

آریا بانو - یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اندازه دور کمر می‌تواند معیار بهتری نسبت به شاخص توده بدنی در پیش‌بینی تأثیر وزن اضافی بر سلامت قلب افراد باشد.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اندازه دور کمر می‌تواند معیار بهتری نسبت به شاخص توده بدنی در پیش‌بینی تأثیر وزن اضافی بر سلامت قلب افراد باشد.
به نقل از مدیسن نت، محققان دریافتند افرادی که در طی یک دوره شش ساله دارای شاخص اندازه دور کمر بالایی بودند، 163 درصد بیشتر در معرض خطر بیماری قلبی بودند و حتی اندازه دور کمر متوسط هم با 61 درصد افزایش خطر مرتبط بود.
دکتر «یون کیان»، محقق ارشد از دانشگاه پزشکی نانجینگ چین، گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که شش سال اندازه دور کمر با ثبات متوسط تا زیاد، خطر ابتلاء به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد، و نشان می‌دهد که اندازه‌گیری‌های اندازه دور کمر ممکن است به طور بالقوه به عنوان یک عامل پیش‌بینی‌کننده برای بروز بیماری‌های قلبی عروقی مورد استفاده قرار گیرد.»
شاخص گردی بدن (BRI) دور کمر افراد را با قد آنها مقایسه می‌کند و تخمینی از چربی اضافی شکم آنها ارائه می‌دهد.
در مقایسه، شاخص توده بدنی فقط وزن افراد را با قد آنها مقایسه می‌کند. برخی از شاخص توده بدنی (BMI) به عنوان معیاری نادرست برای چاقی انتقاد کرده‌اند؛ برای مثال، ورزشکاران بسیار متناسب به دلیل توده عضلانی سنگین می‌توانند BMI بالایی داشته باشند.
برای این مطالعه، محققان BRI نزدیک به 10000 بزرگسال 45 سال و بالاتر را در چین در طول دهه 2010 ردیابی کردند.
به گفته متخصصان، BRI نه تنها چربی شکم افراد، بلکه میزان چربی احشایی آنها را نیز نشان می‌دهد.
محققان چگونگی تغییر BRI افراد در طول زمان را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که افزایش BRI به طور قابل توجهی با خطر بیماری قلبی، سکته مغزی، حمله قلبی و سایر بیماری‌های مرتبط با قلب ارتباط دارد.
نتایج نشان داد که این خطر حتی پس از اینکه محققان سایر خطرات مرتبط با سلامت قلب مانند فشار خون، قند خون و سطح کلسترول را در نظر گرفتند، ادامه داشت.
کیان گفت: «چاقی همچنین منجر به التهاب و مکانیسم‌های دیگری در بدن می‌شود که می‌تواند بر عملکرد قلب و عروق تأثیر بگذارد.»