آریا بانو - خراسان / دختری هستم 21 ساله. پدر و مادرم با یکدیگر مشکلات اساسی دارند و مادرم احترام پدرم را نگه نمی‌دارد. دلم برای پدرم می‌سوزد چون مادرم خیلی به او غر می‌زند. می‌ترسم دخالت کنم، بدتر شود. بد جور وسط این دعوا گیر کردم. راهنمایی کنید.
مخاطب عزیز، ناراحتی شما از موقعیت پدرتان در منزل و روابط نامناسب بین والدین‌تان قابل درک است. البته از پیامک شما این‌طور فهمیده می‌شود که مادرتان هم فقط از برخی رفتارهای پدر ناراحت و ناراضی است نه همه آن‌ها که شکل بیان نارضایتی و اعتراض وی، بهتر است اصلاح شود. ظاهرا شما از این مسئله نگران هستید که در صورت اعتراض به رفتار مادر، ایشان نپذیرد و شما را از دخالت منع کند؛ برای دست‌یابی به نتیجه بهتر، چند پیشنهاد به شما دارم.
با مادرتان همدلی کنید
به‌طور قطع تکرار رفتارهای غلط و ناکارآمد پدر، موجب احساس خستگی و درماندگی در مادر تان شده است . با احساس خستگی مادر همراهی کنید و بگویید سال‌ها تلاش شما را برای حفظ زندگی‌مشترک می‌بینم. البته به زبان رایج بین خودتان و مادر صحبت کنید، به نحوی که در کلامتان توجه به سختی‌هایی که مادر متحمل شده و ویژگی‌های مثبت ایشان وجود داشته باشد. در عین حال شرایط روحی مادر را هم که موجب این رفتار شده، درک کنید. استفاده از همدلی کمک می‌کند که مقاومت مادر برای شنیدن نکات شما کم شود و از این‌که فرزندش او را درک می‌کند، قدردان اوست و نکات مثبت او را می‌بیند، خوشحال شود.
این تذکر را به مادرتان بدهید
هر زمان که احساس کردید، شرایط مهیاست و مادرتان خسته نیست و ...، می‌توانید نگرانی خود را از رفتار مادر بیان کنید، به این ترتیب که «می‌دونم بعضی از رفتارهای پدر شما رو ناراحت و عصبانی می کنه. من دوست دارم(یا از شما می‌خوام) که درباره این مسئله در تنهایی خودتون باهاش صحبت کنین و نذارین پیش ما که بچه‌هاش هستیم، خرد یا تحقیر بشه. بالاخره اون‌هم مرده و غرور داره.» بعدش هم به پیامدهای منفی این نوع برخورد مادرتان با پدر اشاره کنید و بگویید: «جایی خوندم که این‌گونه برخوردها فقط باعث افزایش خشم، احساس بی‌کفایتی و... می‌شود و نتیجه مثبتی ندارد». به عنوان نکته آخر توصیه می‌شود ضمن احترام به هر دو والد از قرار گرفتن در جبهه یکی از والدین خودداری کنید چراکه چنین رفتاری تنها موجب بروز خشم بیشتر به شما و احساس تنهایی والد دیگر خواهد شد.