بزرگنمايي:

آریا بانو - باشگاه خبرنگاران/نتایج تازه‌ترین مطالعات دانشمندان نشان می‌دهد افزایش سن از عوامل مهم بروز سرطان سینه در زنان است.
به نقل از مدیکال اکسپرس، انجمن سرطان آمریکا تخمین می‌زند که 284 هزار و 200 زن به تازگی در سال 2021 با سرطان سینه تشخیص داده می‌شوند و 43 هزار و 600 نفر نیز بر اثر این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. سرطان سینه دومین علت مرگ و میر در جهان است. 
خطر تشخیص سرطان سینه در زنان با بالا رفتن سن افزایش می‌یابد، دانشمندان مدت‌ها تغییرات سلولی را که در طول زمان در بدن اتفاق می‌افتد مطالعه کرده‌اند، مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه نوتردام انجام شده است، چگونگی ماتریکس خارج سلولی (ECM) را مورد بررسی قرار می‌دهد. شبکه‌ای از مولکول‌ها و پروتئین‌ها که ساختار رشد بافت را فراهم می‌کند و می تواند باعث ایجاد ژن‌های تهاجمی مرتبط با سرطان شود.
پینار زورلوتونا، استاد مهندسی دانشکده خانواده شیهان در نوتردام و محقق اصلی این مطالعه گفت: این برای اولین بار است که ما می‌توانیم شواهد مستقیم را نشان دهیم که خود پیری ECM در حال تغییر فنوتیپ سلول‌های اپیتلیال طبیعی است. داده‌های بالینی نشان می‌دهد پیری یک عامل خطر بزرگ برای سرطان سینه است و ما می‌خواستیم علت آن را بررسی کنیم. پیری سلولی مورد بررسی قرار گرفته است، اما آنچه ما نمی‌دانستیم این بود که پیری چه تاثیری بر ماتریکس خارج سلولی دارد.
زورلوتونا و تیمش بافت ECM را در مدل‌های سالم و جوان موش سالم مطالعه کردند و ماتریکس‌ها را با سلول‌های اپیتلیال طبیعی سینه (سلول‌هایی که یک لایه نازک از بافت در اطراف سینه را تشکیل می‌دهند) و سلول‌های سرطانی قرار دادند.
تیم تحقیقاتی تغییراتی در ترکیب بیوشیمیایی، ساختار و سفتی ECM پیر پیدا کردند. با افزایش سن، سطح پروتئین و تولید کلاژن کاهش می‌یابد و الیاف کلاژن نازک‌تر، اما پیچیده‌تر می‌شوند و «مش» متراکم‌تری را تشکیل می‌دهند. عدم تولید کلاژن می‌تواند یکپارچگی ECM را در برابر سلول‌های تومور مهاجم آسیب پذیر کند، در حالی که الیاف نازک‌تر و پیچیده‌تر ممکن است به متاستاز سلول‌های سرطانی کمک کنند.
زورلوتونا گفت: سلول‌های اپیتلیال طبیعی در ماتریکس سالمند شروع به بیان ژن‌های مرتبط با تهاجمی مرتبط با سرطان سینه کردند و ما ژن حیاتی این انتقال موسوم به لیزیل اکسیداز (LOX) را شناسایی کردیم.
سلول‌های اپیتلیال طبیعی رشد یافته بر روی ECM‌های مسن بیانگر افزایش LOX هستند که از تشکیل ساختار‌های سلولی سالم جلوگیری می‌کند. در مدل‌های حاوی سلول‌های سرطانی، این سلول‌ها متحرک و تهاجمی‌تر شدند. هنگامی که LOX مهار شد، مطالعه نشان داد که فنوتیپ اصلی سلول‌ها می‌توانند نجات پیدا کنند، به این معنی که سلول‌های اپیتلیال به حالت عادی باز می‌گردند و در مدل‌های ECM سالم و جوان کم تحرک هستند.
این نتایج می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا درک بهتری از مهاجرت و تهاجم سلولی به بافت‌های پیر داشته باشند و روش‌های جدیدی را برای پیش آگهی، تشخیص و پیشگیری از سرطان سینه به ارمغان بیاورد. زورلوتونا گفت او و تیمش به مطالعه ECM در ارتباط با شروع و پیشرفت سرطان ادامه خواهند داد.