بزرگنمايي:

آریا بانو - سیناپرس /روزه داری همیشه با نظرات پزشکی متناقضی همراه بوده است. اما نتایج یک تحقیق جدید در حوزه فیزیولوژی نشان می دهد که انجام این کار که در بسیاری از مکاتب معنوی توصیه شده است، می تواند اثرات مفیدی را در محدودیت کالری بدن و بهبود سلامت و طول عمر داشته باشد.
بر اساس نتایج یک مطالعه جدید و جالب بین المللی، غذا نخوردن طولانی مدت روزانه در مدت زمان مشخص یا همان روزه داری، نسبت به رژیم های غذایی که صرفا بر کاهش مصرف کالری تاکید دارند، باعث افزایش طول عمر و اثرات متابولیکی مفید مرتبط با رژیم های غذایی محدود کننده کالری می شود.
به گفته دانشمندان، محدودیت کالری به طور کلی باعث پیری سالم در بسیاری از گونه ها می گردد. اما اخیراً شواهدی در مورد مزایای افزایش طول عمر و بهبود وضعیت متابولیک به دنبال اجرای روزه داری در موش ها به عنوان جانوران مدل به دست آمده است. 
با این حال، مکانیزم های فیزیولوژیکی و مولکولی دقیق این موضوع که بر اثرات کنترلی هنگام خوردن غذا تأکید دارند هنوز مبهم بوده و نیاز به تحقیقات بیشتر دارند. در پژوهشی که با هدایت متخصصان دانشگاه ویسکانسین مدیسون آمریکا انجام شده، پژوهشگران سه گروه از موش های نر را تحت رژیم های غذایی مختلف قرار دادند که در همه آن ها، میزان کالری دریافتی روزانه تا 30 درصد به مدت 16 هفته کاهش داده شده بود.
در این مدت، یکی از این گروه ها، همه روزه دسترسی نامحدودی به غذای خود داشت. در حالی که گروهی دیگر در سه وعده غذایی مساوی با فاصله زمانی 12 ساعته غذا دریافت می کرد و بالاخره گروه سوم، طوری آموزش داده شدند که تمام غذای تعیین شده برای هر روز خود را به سرعت مصرف کرده و باقی ساعات روز را به حالت روزه دار بگذرانند. در این آزمایش، از گروه اول به عنوان گروه کنترل یا شاهد آزمایش استفاده شد.
نتایج این بررسی ها نشان داد که روزه داری به عنوان یک فعالیت واسط برای ایجاد تغییرات حساسیت به انسولین و همچنین متابولیسم مواد مغذی، بسیار خوب عمی می کند. به گزارش سیناپرس، در واقع، روزه گرفتن به تنهایی و حتی بدون محدودیت در دریافت کالری، می تواند برخی از اثرات متابولیکی و پروتئین سازی مرتبط با محدودیت کالری را ایجاد نماید. 
نتایج همچنین نشان داد که در گونه خاصی از موش های نر مورد آزمایش، روزه داری برای بهبود محدودیت های کالری و در خصوص متابولیسم قند گلوکز، بهبود ضعف و طول عمر جانور لازم است.
مجریان این تحقیق از آزمایش های خود نتیجه گرفته اند که این نتایج می تواند بینش اولیه ای را در مورد چگونگی تنظیم سلامت متابولیک و طول عمر نه تنها از طریق میزان خوردن بلکه در خصوص زمان های خوردن نیز ارائه دهد. 
با این حال، آن ها اشاره کرده اند که تحقیقات بیشتری برای رمزگشایی از تعمیم پذیری این یافته ها، به عنوان مثال در گونه ها و جنس های مختلف موش ها مورد نیاز است. همچنین در استفاده از این نتایج روی انسان فعلا بایستی با احتیاط بیشتری عمل کرد.
 یافته های فوق را نشریه پیشرو علمی پژوهشی در جهان علم یعنی نشریه Nature Metabolism منتشر نموده است.