بزرگنمايي:

آریا بانو-تحقیر زنان در اروپای قدیم به ویژه در قرون وسطی پدیده ای عمومی بود و حتی برای زنان پر حرف نیز تنبیه های حقارت باری در نظر گرفته شده بود.

برای قرن ها، مردان اروپایی زنان پرحرف، غرغرو و شایعه ساز را با دهان بند فلزی خاصی به نام "افسار زن بد دهان" مجازات و تحقیر می کردند.

این ابزار تنبیه که به نام های دیگری مانند "افسار جادوگر" و "افسار شایعات" شناخته می شد، از قفسی دارای یک دهان‌بند فلزی تشکیل می شد. یک تکه فلزی کوچک به نام "نیش افسار" نیز درون دهان قرار می گرفت و روی زبان فشار وارد می آورد تا از حرف زدن فرد جلوگیری کند. گاهی اوقات، این بخش دارای زبانه های تیز بود تا اگر زن تلاشی برای صحبت کردن بکند، زبان وی سوراخ شود.

نخستین موارد ثبت شده استفاده از "افسار زن بد دهان" به سال 1567 در اسکاتلند باز می گردد و از آن در انگلیس و مستعمره های این کشور نیز استفاده می شد.

به طور معمول، زمانی که شوهر زن از این که همسرش درگیر شایعه‌پراکنی یا مزاحمت کلامی برای دیگران شده، آگاه می شد از "افسار زن بد دهان" برای تنبیه وی استفاده می کرد.

همچنین، دادگاه های اسکاتلند برای زنانی که گستاخ، غرغرو یا مشکوک به انجام جادوگری بودند، مجازات استفاده از این ابزار را تعیین می کردند.

اگر قرار گرفتن "افسار زن بد دهان" روی سر به اندازه کافی تحقیرآمیز نبود، مرد یک بند به آن متصل کرده و همسر خود را راهی پیاده‌روی شرمساری در شهر می کرد. وی رهگذران را تشویق می کرد تا به همسرش توهین کرده یا آب دهان به وی بیندازند. گاهی اوقات یک زنگوله در قسمت بالای این قفس فلزی قرار می گرفت تا هنگام پیاده‌روی توجه بیشتری را جلب کند.

ایده ای که در پس تنبیه بدنی زنان شایعه‌پراکن یا مشکوک به جادوگری وجود داشت، مورد تازه و عجیبی در دوران قرون وسطی نبود. در آیین مسیحیت تحریف شده که آن دوران بیشترین پیروان را در اروپا داشت، باور بر این بود که تنبیه بدنی تنها راه دادن کفاره گناهان و کسب درک عمیق‌تر از سنگینی جرایم یک فرد علیه کلیسا است. تنها از طریق تجربه درد بود که درک واقعی و در نتیجه بی گناهی می توانست حاصل شود.

استفاده از دهان‌بندی فلزی نیز ایده جدیدی نبود. ابزارهایی مشابه صدها سال بود که برای بردگان استفاده می شد و این روند تقریبا تا قرن نوزدهم ادامه داشت.

خوشبختانه، محبوبیت "افسار زن بد دهان" از اواخر قرن شانزدهم رو به کاهش رفت اما در بخش هایی از اروپا مانند آلمان تا اوایل دهه 1800 مورد استفاده قرار می گرفت.
هم اکنون این ابزار، در برخی موزه های اروپا در معرض دید عموم است.