بزرگنمايي:

آریا بانو - سیناپرس / پژوهشگران بین الملل در یک تحقیق جالب توجه، موفق به شناسایی و بررسی تاثیرات ژنی شده اند که فعال شدن یا نشدن آن، می تواند تاثیرات قابل توجهی در بروز جنسیت جنین داشته باشد.
 نتایج یک مطالعه جدید که با هدایت دانشمندان اسپانیایی انجام گرفته است، نشان می دهند حذف یک ژن منفرد به نام Wt1 در مراحل اولیه تشکیل اندام های تناسلی جنینی، می تواند منجر به تفاوت در رشد جنسی موش ها در هنگام بلوغ شود. یافته ای که می تواند به تعیین جنسیت نوزادان منجر شود.
ژن Wt1 یا ژن تومور ویلمز در طول رشد جنینی پستانداران در بسیاری از اندام ها و بافت ها شامل سیستم تناسلی، طحال، قلب، دیافراگم و موارد دیگر بیان می شود. طبق تحقیقات پیشین، بروز جهش‌های مختلف در ژن Wt1 می تواند به نقص‌های ادراری، تناسلی و تفاوت‌هایی در رشد جنسی مانند اندام تناسلی مبهم یا رشد غیرطبیعی غدد جنسی منجر ‌شوند.
این تفاوت ها در رشد جنسی، اختلالات مادرزادی هستند که در آن رشد جنسیت کروموزومی، گناد یا آناتومی فرد غیر معمول است.علی‌رغم تلاش‌های قبلی دانشمندان برای درک عوامل ژنتیکی که باعث این تغییرات می‌شوند، منشأ آن ها در بسیاری از موارد ناشناخته مانده و ارائه تشخیص دقیق به افراد مبتلا دشوار بود.
حالا در تحقیق جدید، پژوهشگران با استفاده از موش ها به عنوان جانوران مدل، اهمیت ژن Wt1 را در تمایز اولیه غدد جنسی جنینی در مراحل اولیه و تأثیر آن در شکل‌گیری سیستم تولید مثل موش‌های بالغ نشان داده اند. بر اساس نتایج این تحقیق، موش‌های ماده و نر جهش یافته که قادر به بیان ژن Wt1 در اندام‌های تولید مثلی از مراحل اولیه شکل‌گیری نبودند، دستگاه تناسلی مبهمی را نشان دادند و غدد جنسی آن‌ها در مرحله بدون تفاوت باقی ماندند.
به گفته آن ها، در این مطالعه، ما نشان داده ایم که ژن Wt1 برای فعال کردن مسیرهایی که رشد جنس نر و ماده را تعیین می کنند ضروری است، زیرا غدد جنسی جهش یافته جنینی، ژن های خاصی را برای هر برنامه ژنتیکی بیان نمی کنند.
آن ها افزوده اند: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، ما پیشنهاد می‌کنیم که این مدل موش می‌تواند به بهبود دانش ما در مورد عملکرد ژن WT1 در برخی از جمعیت‌های سلولی پیش‌ساز در اندام‌ها و بافت‌های مختلف و همچنین اهمیت این جمعیت‌های سلولی در شکل‌گیری جنسیت کمک کند. 
این یافته ها که می توانند نقش قابل توجهی در برنامه های علمی تعیین جنسیت جنین داشته باشند، در نشریه معتبر PLOS Genetics منتشر شده اند.