بزرگنمايي:

آریا بانو - ایرنا / «گهواره نوع بشر» محلی در آفریقای جنوبی است که در آن گنجینه‌ای از فسیل‌ها یافته شده است که سیر تکاملی انسان را نشان می‌دهد؛ اما زمین در آنجا هم رازهایش را به‌سادگی آشکار نمی‌کند. به گزارش از پایگاه خبری فیز دات اُرگ (phys.org)، چندین دهه است که دانشمندان روی فسیل‌های یافت شده در «گهواره نوع بشر» (Cradle of Humankind) در آفریقای جنوبی مطالعه کرده‌اند.
این فسیل‌ها مربوط به اجداد اولیه انسان و بستگان ازدست‌رفته آن‌ها هستند. اکنون، زمین‌شناس دانشگاه پُردو (Purdue University) در آمریکا، با استفاده از یک روش تخمین قدمت، به این نتیجه رسیده است که قدمت برخی از فسیل‌های کشف‌شده در غارهای اِستِرک‌فونتِین (Sterkfontein Caves) در آفریقای جنوبی، به بیش از یک میلیون سال پیش می‌رسد. این کشف باعث می‌شود این فسیل‌ها قدیمی‌تر از مجموعه دینکینِش (Dinkinesh) یا لوسی (Lucy) به‌شمار رود که مشهورترین فسیل یافته شده در جهان هستند.
گهواره نوع بشر یکی از مکان‌های ثبت‌شده به‌عنوان میراث جهانی یونسکو در آفریقای جنوبی است که شامل انواع ذخایر غارهای فسیلی از جمله غارهای اِستِرک‌فونتِین می‌شود.
دلیل شهرت استرک‌فونتین کشف اولین انسان بزرگسال اُسترالوپیتِکوس (Australopithecus، در لاتین به معنای انسان‌ریخت جنوبی)، یک انسان‌تبار باستانی، در سال 1963 در آنجا بود. انسان‌تباران شامل انسان‌ها و خویشاوندان اجدادی ما، غیر از سایر میمون‌های آدم‌وار می‌شوند. از آن به بعد، صدها فسیل اُسترالوپیتِکوس در آنجا کشف شد که شامل فسیل مشهور خانم پلِس (Mrs. Ples) و اسکلت تقریباً کاملی می‌شد که با عنوان پاکوچک (Little Foot) شناخته می‌شود. چندین دهه است که دیرینه مردم‌شناسان و سایر دانشمندان، استرک‌فونتین و سایر غارها در گهواره نوع بشر را مطالعه کرده‌اند تا سیر تکامل انسان و محیط‌زیست را طی چهار میلیون سال گذشته روشن کنند.
دَریل گرنگِر (Darryl Granger)، استاد علوم زمین‌شناسی، علوم جوی و علوم سیاره‌ای در دانشکده علوم دانشگاه پُردو یکی از دانشمندانی است که عضو این گروه بین‌المللی است. گرنگر متخصص تعیین قدمت ذخایر زمین‌شناسی است که شامل ذخایر غارهای نامبرده نیز می‌شود. او روشی را برای تعیین قدمت رسوبات غار ابداع کرده است که اکنون پژوهشگران در سراسر دنیا از آن استفاده می‌کنند. کار قبلی او در استرک‌فونتین، تعیین قدمت اسکلت پاکوچک بود که به حدود سه میلیون و 700 هزار سال پیش بازمی‌گشت؛ اما دانشمندان هنوز درباره قدمت سایر فسیل‌های این مکان بحث و تبادل نظر می‌کنند.
حاصل پژوهش گرنگر و همکارانش در هفته‌نامه آکادمی ملی علوم آمریکا (the Proceedings of the National Academy of Sciences) چاپ شد. براساس این مقاله، نه فقط قدمت پاکوچک بلکه قدمت رسوبات غار به حدود سه میلیون و 400 هزار تا سه میلیون و 700 هزار سال پیش بازمی‌گردد. این زمان ابتدای عصر اُسترالوپیتِکوس است. دینکینش که اهل اتیوپی است، سه میلیون و 200 هزار سال قدمت دارد و قدمت اُسترالوپیتکوس آفریکانوس یا جنوبی‌کُپی‌های آفریقایی (Australopithecus africanus، گونه‌ای از سرده جنوبی‌کپی که در جنوب کشور آفریقای جنوبی زندگی می‌کردند) به حدود سه میلیون و 900 هزار سال پیش می‌رسد.
جنوبی کپی سرده منقرض‌شده‌ای از انسان‌تباران است.