آریا بانو - ورزش 3 / خانواده سرخیو روشه سنگربان تیم ملی اروگوئه امیدوار به درخشش پسرشان بودند ولی طارمی رویای آنها را بر باد داد.
سرخیو روشه سنگربان 29 ساله تیم ملی اروگوئه فوتبال حرفه ای خود را از دانوبیو اروگوئه آغاز کرد و با درخشش در این تیم، خیلی زود راه اروپا را در پیش گرفت و راهی لیگ هلند شد تا لباس آلکمار را بر تن کند. او سه فصل در این تیم توپ زد و در 2 فصل پایانی نیز با علیرضا جهانبخش هم تیمی بود و در بازی های بسیاری با همدیگر به میدان رفتند. پس از آن، روشه به سیوا اسپور ترکیه رفت و سپس در سال 2019 به کشورش بازگشت تا لباس ناسیونال را بر تن کند.
روشه در این مدت زیر سایه فرناندو موسلرا بود تا اینکه پس از تغییرات روی نیمکت لا سلسته و حضور دیه‌گو آلونسو به جای اسکار تابارز توانست در چهار بازی پایانی مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 قطر، نخستین بازی های ملی خود برای اروگوئه را انجام دهد و در سه مورد آنها موفق به ثبت کلین شیت شد. او به طور کلی و تا قبل از دیدار با ایران، 6 بازی ملی انجام داد که با پنج کلین شیت همراه بود.
روز گذشته او در بازی با تیم ملی ایران درون دروازه اروگوئه قرار گرفت ولی در ثبت کلین شیت ناکام بود. سباستین آمایا خبرنگار وب سایت elobservador اروگوئه روز جمعه به دیدار خانواده سرخیو روشه رفت تا با خانواده این سنگربان، بازی را تماشا کند که شرح این گزارش جالب را در زیر می خوانید:
«بعدازظهر متفاوتی برای خانواده دروازه بان تیم ملی بود که در تلویزیون با شکست مقابل ایران مواجه شدند. خانه گراسیلا آلوارز مانند همه بازی های ناسیونال یا تیم ملی اروگوئه، محل ملاقات خانواده سرخیو روشه بود تا این بار برای تماشای بازی دوستانه آبی های آسمانی مقابل ایران، کنار هم جمع شوند.
گراسیلا مادر دروازه بان تیم ملی است و از زمانی که پسرش فوتبال نونهالان را در تیم دپورتیوو یوونیل نیووا شروع کرد، حرفه او را دنبال کرده است.
گراسیلا در هر مسابقه از خدای خود پیروی می کند. اولین و مهمترین کار، دعا کردن است. او این کار را در یک محراب کوچک و با خواندن برخی دعاهای دین خود انجام می دهد. او گفت این مراسمی است که نمی تواند آن را از دست دهد و وقتی او آن را رعایت نمی کند، اتفاق بدی می افتد. مانند زمانی که سرجیو در بازی با ناسیونال ضربه ای به سرش خورد و بیهوش شد.
در زمان فوتبال، خانواده جلوی تلویزیون جمع شدند. گراسیلا برای سرود تیم ملی اروگوئه از جایش بلند شد و اعضای خانواده او را همراهی کردند، در حالی که مهرهای خود را در دست داشت و سرجیو و بازیکنان را روی صفحه تلویزیون تماشا می کرد. سپس روی صندلی خود جلوی تلویزیونی که پیراهن شماره 23 تیم ملی با نام روشه زیر آن آویزان بود، نشست.

مادرش آمد (مادر بزرگ روشه)، او را لالا تولا صدا می کنند. مارا و به‌له، دو خواهر سرخیو روشه، داماد خانواده با نام تامی، برادرزاده روشه که در تیم نونهالان دپورتیوو جوونیل فوتبال بازی می‌کند و ماریا، دوست خانوادگی، نیز در آنجا بودند. گرچه این یک بازی دوستانه بود، اما گراسیلا آن را با تنش زیادی تجربه کرد.
رنگ پیراهنی که روشه با آن بازی کرد، توجه ها را به خود جلب کرد و مورد استقبال خانواده قرار نگرفت. آنها گفتند: «پیراهن سرخیو شبیه نارنگی است.» به‌له زمانی را به یاد می آورد که برادرش با پا گذاشتن روی توپ اشتباه کرد و یک مهاجم توپ را از او گرفت. او می گوید: در یک مسابقه که در کونچیلاس (یک شهر کوچک در بخش کولونیا اروگوئه) بود، پا روی توپ گذاشت و مهاجمان حریف آن را از زیر پایش ربودند و به او گل زدند.
برای مادر دروازه بان تیم ملی، هیچ بازی دوستانه ای وجود ندارد، او همه آنها را با شدت دنبال می کند و برای پسرش و برای تیم هایش آرزوی موفقیت می کند. نیمه دوم هم با عصبانیت ناشی از گل تیم ملی ایران و باخت به همین شکل زندگی شد.
بازی تمام شد. مادر گراسیلا، مهمانان و... آنجا را ترک کردند و روز با یک تماس ویدیویی با پسرش سرخیو به پایان رسید تا در مورد بازی صحبت کند و از راه دور برای او تشویق و یک بوسه بفرستد.»