بزرگنمايي:

آریا بانو - ایرنا / تلسکوپ فضایی هابل تصویری خیره‌کننده از آثار باقی‌مانده از یک ابرنواختر در ابر ماژلانی بزرگ ثبت کرده است.
به گزارش از وبگاه اسپِیس (Space)، بقایای یک ابرنواختر در ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد و یک ستاره نوترونیِ به‌سرعت در حال چرخش را پنهان می‌کند. در تصویر دیدنی ثبت‌شده توسط تلسکوپ فضایی هابل، بقایای رنگارنگ مرگ خشن یک ستاره مانند نورافشانی به نظر می‌رسد.
این آثار باقی‌مانده در ابر ماژلانی بزرگ (یک کهکشان ماهواره‌ای راه شیری)، ورقه‌هایی ظریف و رشته‌هایی درهم‌پیچیده به رنگ نارنجی و آبی را تشکیل می‌دهند. رشته‌های خیره‌کننده در تصویر تلسکوپ فضایی هابل، بقایای یک ابرنواختر هستند. ابرنواختر (سوپرنوا) انفجاری قدرتمند است که زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره پرجرم به پایان عمر خود می‌رسد.
دانشمندان اعلام کردند که این بقایای ستاره‌ای که DEM L 19 یا LMC N49 نامیده می‌شود، در فاصله 160 هزار سال نوری از زمین، در صورت فلکی ماهی زرین (Dorado) قرار دارد و نشان‌دهنده درخشان‌ترین باقی‌مانده ابرنواختر در ابر ماژلانی بزرگ است.
دانشمندان بر این باورند که این ابر درخشان متشکل از مواد، یک ستاره نوترونی به‌سرعت در حال چرخش را پنهان می‌کند. این ستاره نوترونی در زمانی ایجاد شده است که هسته ستاره پرجرم در حال انفجار، تحت فشار شدید گرانش خود به داخل دچار فروپاشی شده است.
ستاره‌شناسان این ستاره نوترونی را در سال 1979 کشف کردند؛ زمانی که در اثر انفجار، پرتو گامای پرانرژی منتشر کرد. از آن زمان، در اثر چندین انفجار، پرتوهای گامای دیگر نیز منتشر کرده است. ستاره‌های نوترونی که به‌سرعت در حال چرخش هستند و مانند این ستاره میدان‌های مغناطیسی قوی دارند که تشعشعاتی را منتشر می‌کند، به‌عنوان تپ‌اختر نیز شناخته می‌شوند.
تصویر جدید با استفاده از داده‌های دو پژوهش جداگانه درخصوص DEM L 19 ایجاد شده است که یکی از آن‌ها با دوربین میدان وسیع و سیاره‌ای 2 تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده بود. هدف از پژوهش اول، این بود که دانشمندان می‌خواستند بدانند چگونه ابرهای کوچک گاز و غبار باعث تکامل باقیمانده ابرنواختر و تغییر ساختار آن می‌شود.
این اولین بار نیست که تصویری خیره کننده از DEM L 19 در معرض دید عموم قرار می‌گیرد. در سال 2003، دانشمندان تصویری از هابل منتشر کردند که بقایای ابرنواختر را به صورت ابرهای دود و جرقه نشان می‌داد.