بزرگنمايي:

آریا بانو - سیناپرس / محققان آمریکایی بیمارستان زنان و بریگهام، شواهد جدیدی یافته اند که نشان می دهد، ویتامین D ممکن است در افراد با شاخص توده بدنی (BMI) بالا، به شیوه ای متفاوت متابولیزه شود. این مطالعه، در واقع تجزیه و تحلیل جدیدی از داده‌ های کارآزمایی VITAL است؛ یک کارآزمایی بالینی بزرگ به رهبری محققان بریگهام، که به بررسی تاثیر مصرف ویتامین D یا مکمل‌ های دریایی امگا 3 بر کاهش خطر ابتلا به سرطان، بیماری های قلبی یا سکته مغزی می پردازد.
 پژوهشگران گفته اند: تجزیه و تحلیل اولیه روی داده های VITAL نشان داد که مکمل ویتامین D با اثرات مثبتی بر سلامتی در میان افراد با شاخص توده بدنی کمتر از 25 همراه است. به نظر می رسد متابولیسم ویتامین D در وزن های بالاتر متفاوت باشد؛ یافته های این مطالعه ممکن است نتایج ضعیف مکمل ها در افراد با BMI بالا را توضیح دهد.
ویتامین D یک ماده مغذی ضروری است که نقش مهمی در بسیاری از فرآیندهای بیولوژیکی دارد و به بدن ما در جذب مواد معدنی مانند کلسیم و منیزیم کمک می کند. بخشی از ویتامین D مورد نیاز بدن ما از طریق نور خورشید، دریافت می شود. کمبود ویتامین D، اغلب با مکمل ها، جبران می شود.
شواهد حاصل از مطالعات آزمایشگاهی و تحقیقات بالینی نشان داده اند که ویتامین D ممکن است در بروز و پیشرفت سرطان و بیماری‌ های قلبی عروقی نقش داشته باشد، و این شواهد، آغازی بر کارآزمایی اولیه VITAL بود.
 کارآزمایی VITAL یک کارآزمایی تصادفی شده، روی 25 هزار شرکت کننده آمریکایی بود که شامل مردان بالای 50 سال و زنان بالای 55 سال بود. همه شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه، فاقد سرطان و بیماری قلبی عروقی بودند. یافته های این کارآزمایی، حاکی از یک همبستگی آماری بین BMI و بروز سرطان، بیماری های خودایمنی و مرگ ‌و میر ناشی از سرطان بودند.
مطالعه جدید با هدف بررسی بیشتر این همبستگی انجام شد. محققان، سطح ویتامین D و همچنین نشانگرهای زیستی ویتامین D را در نمونه های خون شرکت کنندگان، اندازه‌ گیری کردند؛ از جمله متابولیت ‌های آن، کلسیم و هورمون پاراتیروئید که به بدن در استفاده از ویتامین D کمک می ‌کند.
محققان دریافتند:مصرف مکمل ویتامین D، باعث افزایش بیشتر نشانگرهای زیستی مرتبط با متابولیسم ویتامین D در افراد، بدون توجه به وزن آنها می شود. با این حال، میزان افزایش این نشانگرها در افراد با BMI بالا، به طور قابل توجهی کمتر بود.
محققان اظهار داشته اند: نتایج این مطالعه توضیح می دهند که چرا ما شاهد کاهش 30 تا 40 درصدی مرگ و میر ناشی از سرطان، بیماری های خودایمنی و سایر پیامدهای ناشی از مکمل ویتامین D در میان افراد با شاخص توده بدنی پایین تر هستیم، در حالی که نتایج مشاهده شده در افراد با شاخص توده بدنی بالاتر، به مراتب ضعیف تر است.
 یافته های تحقیقاتی در مجله Journal of the American Medical Association منتشر شده اند.