بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / پسر نوجوانی دارم که هیچ برنامه مشخصی برای آینده‌اش ندارد اما بیش از حد به آن امیدوار است. نه درست‌و‌حسابی درس می‌خواند و نه اهل سر کار رفتن است. چندین بار با او صحبت کردم، می‌گوید الان در سنی هستم که باید فقط عشق و حال کنم چون بعد از 20 سالگی فرصت ندارم! نمی‌دانم چطور کمکش کنم چون واقعا بی‌خیال‌ترین پسر جهان است.
پاسخ مشاور:
والد گرامی، گفته‌اید که پسرتان بیش از حد به آینده امیدوار است. در ابتدا لازم است مشخص کنید که منظورتان از امید به آینده چیست و در ادامه تفاوت بین امید و توهم مشخص شود. فردی که امید به آینده دارد، برای خود برنامه‌ریزی می کند و طبق آن برنامه اقدام عملی را در دستور کارش قرار می‌دهد. از آن طرف، فردی که در توهم سیر می‌کند، تنها در ذهن‌اش چیزهایی را می‌پروراند و هیچ‌گاه به عمل منجر نمی‌شود. با این مقدمه و در ادامه، چند توصیه به شما داریم.
فرزندتان در مرحله هویت‌یابی دچار تعارض شده است
در نظر داشته باشید که 20 سالگی، مرحله ورود به دوره جوانی است و مشخصه این دوره، داشتن هدف و برنامه و برقراری روابط سالم با دیگران است. افرادی به سلامت از این مرحله عبور می‌کنند که در مرحله قبل یعنی دوره نوجوانی به کسب هویت سالم شخصیت پرداخته‌اند؛ تشکیل هویت عبارت است از: مشخص کردن چه کسی هستم و برای چه چیزی ارزش قائل‌ام و در زندگی دنبال چه هستم و در کدام مسیر می‌خواهم حرکت کنم. بنابراین اگر فرزندتان هیچ برنامه و هدفی ندارد و فقط دنبال وقت گذرانی است، احتمالا در مرحله هویت‌یابی دچار تعارض شده است و لازم است از یک متخصص کمک بگیرید تا از این سردرگمی نجات یابد.
با او برخورد درستی داشته باشید
بخش عمده‌ای از هویت در دوران کودکی و نوجوانی در خانواده شکل می‌گیرد بنابراین خانواده نقش مهمی در تحقق دستیابی به این هدف دارد. در دوره نوجوانی فرد سوالات زیادی را درباره ماهیت خود مطرح می‌کند و اگر خانواده به درستی به آن‌ها پاسخ نگوید، او از نظر هویت فردی، فرهنگی و خانوادگی دچار تزلزل می‌شود. نوجوانان بسیار پرسشگر و کاوشگرند، این ویژگی‌ها نشان دهنده سلامت روانی یک نوجوان است و اگر نوجوانی پرسشگر نباشد نشان دهنده وجود اختلالاتی در اوست اما متاسفانه برخی خانواده‌ها با این روحیه نوجوانان به درستی برخورد نمی‌کنند. به او نگویید که خیلی بی‌خیال هستی
باتوجه به توضیحات‌تان، لازم است که چند توصیه را جدی بگیرید: در برخورد با پسر نوجوان‌تان ملایم و منطقی باشید، نظرات خود را به او تحمیل نکنید، به او نگویید که خیلی بی‌خیال هستی، تجارب موفقیت‌آمیزش را افزایش دهید، او را با الگوهای رفتاری مطلوب آشنا کنید و نسبت به عواطف و احساساتش بی‌تفاوت نباشید.
نویسنده : رمیسا ایزدپناه| ‌ کارشناس‌ارشد روان‌شناسی