چاپ

آریا بانو - آخرین خبر / لودویگ فان بتهوون از اواخر دهه‌ی 20 زندگی‌اش شروع به از دست دادن شنوایی کرد و تا میانه‌های دهه‌ی 40 عمرش تقریباً کاملاً ناشنوا شد.
اما با این حال، او برخی از بزرگ‌ترین آثار خود را پس از ناشنوا شدن کامل نوشت — مثل سمفونی نهم‌اش.
چطور این کار را کرد؟ این‌طوری:
1. او موسیقی را از قبل عمیقاً می‌شناخت
تا زمانی که شنوایی‌اش به شدت کاهش پیدا کرد، بتهوون:
بازار
سال‌ها آموزش موسیقی دیده بود
درک عمیقی از تئوری موسیقی و صدای سازها داشت
حافظه‌ی فوق‌العاده‌ای از صداها، آکوردها و هارمونی‌ها داشت
به همین دلیل می‌توانست موسیقی را در ذهنش بشنود — یک نوع «شنیدن درونی».
2. از گوش درونی‌اش استفاده می‌کرد
بتهوون نوشته بود:
«من مدت‌ها افکارم را با خود حمل می‌کنم... تصویر موسیقی را در ذهنم می‌بینم و می‌شنوم... آنچه می‌نویسم دقیقاً همان چیزی است که در ذهنم می‌شن...