چاپ

آریا بانو - خبرگزاری دانشجو / فانوس به عنوان نماد ماه رمضان، سنتی دیرینه و پرمعنا در فرهنگ بسیاری از کشورهای اسلامی است. این سنت، ریشه در تاریخ و فرهنگ مصر دارد و به دوران خلافت فاطمیان بازمی‌گردد و از زمان خلافت فاطمیان، هنگامی که مردم با فانوس‌ها به استقبال خلیفه معز لدین الله می‌رفتند، محبوبیت یافته‌اند.
در آن زمان، فانوس‌ها برای روشنایی و تزئین مساجد و خانه‌ها در طول ماه رمضان استفاده می‌شدند. در زمان‌های قدیم، فانوس‌ها مشابه چراغ بوده و شامل شمع یا روغن می‌شدند. این سنت از جشن‌های فراعنه مصر برای بزرگداشت ستاره سیریوس نشأت گرفته است. در آن زمان، مصریان با فانوس‌ها (مشعل‌ها) خیابان‌ها را روشن می‌کردند تا جشن تولد اوزیریس، حورس، ایزیس، ست و نفتیس را جشن بگیرند.
در ایران نیز، به ویژه در شهر اهواز، جشنواره‌هایی برای ساخت فانوس رمضانی برگزار می‌شود که در آن کودکان با ساخت فانوس به استقبال این ماه مبارک می‌روند. این سنت‌ها نه تنها به عنوان بخشی از تزئینات ماه رمضان، بلکه به عنوان بخشی از فرهنگ و هویت معنوی جوامع اسلامی ادامه یافته و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
استفاده از فانوس در ماه رمضان نه تنها به دلایل مذهبی، بلکه به عنوان نمادی از امید و نور در تاریکی، و به عنوان نمادی از نور جهان، معنا پیدا کرده است. این سنت به عنوان بخشی از جشن‌های رمضانی ادامه دارد و فانوس‌ها در خانه‌ها، رستوران‌ها، هتل‌ها، مراکز خرید و غیره به عنوان تزئینات استفاده می‌شوند و اغلب به صورت گروهی از چراغ‌ها با طرح‌ها و شکل‌های مختلف چیده می‌شوند.

آریا بانو