چاپ

آریا بانو - خراسان / استاد بهادری‌فر، کارشناس 66ساله گل و گیاه تلویزیون، از تجربه زندگی لابه‌لای گل‌ها می‌گوید

آریا بانو

یک شاخه گل، یک گلدان کوچک، چند برگ سرسبز و حتی یک گلخانه روی پشت‌بام، حال‌مان را خوب می‌کند. ما آدم‌ها پیوندی ناگسستنی با طبیعت داریم. به‌خاطر همین رابطه است که با یک گلدان و چند مشت خاک می‌توانیم بخشی از طبیعت را به خانه‌‌مان بیاوریم و از آن انرژی بگیریم. آیا دقت کرده‌اید آدم‌هایی که بیشتر با گل‌ها و گیاهان سروکار دارند چقدر در آرامش زندگی می‌کنند و حس و حال بهتری دارند؟ اما چطور؟ اگر شما هم صبح‌ها بیننده برنامه «صبحی دیگر» شبکه آموزش باشید، استاد حسین بهادری‌فر را می‌شناسید. کارشناس گل وگیاه که هر هفته در تلویزیون از راز شادابی گل‌ها می‌گوید. امروز به سراغ او رفتیم و درباره حال خوب سالمندی در کنار گل‌ها گفتیم.
این روزها را چطور می‌گذرانید؟
یک گلخانه کوچک اجاره‌ای در شهریار دارم که درآن‌جا بیشتر گل‌های تزیینی و باغی می‌فروشم. البته من خودم هرروز آن‌جا نیستم و چند همکار دارم. هفته‌ای یک‌بار هم به صورت زنده به برنامه «صبحی دیگر» می‌روم و پرورش گل و گیاه را آموزش می‌دهم.
قبل از کرونا من در منازل، ادارات و شرکت‌ها طراحی فضای سبز، روف گاردن و دیوار سبز داشتم ولی الان به خاطر کرونا بیشتر در خانه‌ام و مطالعه می‌کنم.
موهایتان سفید شده اما همچنان مثل چندین سال قبل، خوش سروزبان هستید. کمی درباره خانواده‌تان بگویید.
دو پسر و یک دختر دارم. یک پسرم در سوئد زندگی می‌کند و پسر دیگرم از 20سال پیش در مسکو است. فقط یک نوه 12ساله از دخترم دارم که در ایران زندگی می‌کند. بین خانواده و اقوام فقط من به کار گل و گیاه مشغولم. در دانشگاه این رشته را انتخاب کردم و همان اولین باری که بذری را کاشتم به این شغل علاقه‌مند شدم. خیلی‌ها فکر می‌کنند که من در خانه‌ام کلی گل‌وگیاه دارم ولی متاسفانه در آپارتمان زندگی می‌کنم و نمی‌توانم گل زیادی نگهداری کنم.
آیا گیاهان و سالمندی با هم ارتباطی دارند؟
آدم‌ها وقتی بزرگ‌تر می‌شوند نیازشان به گل‌وگیاه بیشتر می‌شود. چون با بیشترشدن سن، توانایی جسمانی‌‌شان کمتر و خانه‌نشین می‌شوند بنابراین وقت بیشتری دارند تا با گیاهان مانوس باشند. سالمندان باید برای سلامتی جسمی و روحی‌شان فعالیت کنند. وقتی در خانه یک چیزی مثل گل داشته باشند باید هرازگاهی راه بروند، آن را آب‌پاشی و هرس کنند و... همین باعث فعالیت جسمی می‌شود. آدم هرچه پیرتر می‌شود به اکسیژن بیشتری هم نیاز دارد و گل‌ها می‌توانند اکسیژن مورد نیاز را تامین کنند.
آیا همه گل‌ها برای همه سنین مناسب هستند؟
راستش من معتقدم گل و گیاه، سن و سال نمی‌شناسد اما بعضی‌ها گل‌ها را بین مردان و زنان و سنین مختلف طبقه‌بندی می‌کنند که کار اشتباهی هم نیست. مثلا من پیشنهاد می‌کنم بچه‌های کوچک تر بذر بکارند و گیاهان کوچک را پرورش دهند تا به سرسبزی و طراوت گیاهان علاقه‌مند شوند. بزرگ‌ترها و سالمندان هم گیاهانی مثل سانسوریا و هاورتیا را پرورش دهند. این‌ها گیاهانی هستند که اکسیژن بیشتری پس می‌دهند و زیبایی خاصی هم دارند.
سال‌ها لابه‌لای گل و گیاه زندگی می‌کنید. این زندگی سبز چه تاثیری روی شما داشته است؟
جدای از تاثیرات روحی پرورش گل‌ها، بگذارید خاطره‌ای تعریف کنم. من چندین سال پیش در کاخ سعدآباد، درس گل و گیاه می‌دادم. یک روز درباره بنفشه آفریقایی صحبت می‌کردم و بیشتر خانم‌ها حاضر بودند. هنگام تدریس یک خانم 50 ساله‌ای در کلاس بود که موقع انجام کار عملی دستانش می‌لرزید و با بقیه فرق داشت. او چندماهی در کلاس شرکت کرد و آرام‌آرام دستانش از لرزش ایستاد و خودش هم اعتراف کرد که من استرس و لرزش داشتم اما از وقتی با گل‌ها سرگرم هستم، حالم بهتر شده است. گل‌ها بی‌آزارترین موجودات هستند. پس چقدر خوب است که در همین روزهای کرونایی که باید در خانه بنشینیم با گل‌ها سرگرم باشیم. این کمک می‌کند تا کمتر مشغله ذهنی داشته باشیم.