آریا بانو - خراسان / پسری 16 ساله هستم.
خانواده ای 6 نفره دارم و
فرزند آخر
خانواده هستم. والدین و خواهر و برادرانم اشتباهات و خطاهای غیرعمد چندین سال پیش مرا یادآوری می کنند و مرا جلوی دیگران به شدت تحقیر و مسخره می کنند. آن قدر اعتماد به نفسم را پایین آورده اند که همیشه تنهایم و از تنهایی من خوشحال هستند. احساس می کنم
فرزند این
خانواده نیستم. کمکم کنید!
پاسخ مشاور
مخاطب عزیز بعد از نیاز به آب و غذا و هوا، مهم ترین نیاز هر انسان در زندگی نیاز به عشق، محبت و مورد احترام قرار گرفته شدن است. بی اعتنایی به این نیازها موجب احساساتی از قبیل حقارت، خشم و تنهایی می شود و از گفته های شما در پیامک تان کاملا مشخص است تا چه اندازه این احساسات نادیده گرفته شده و شما تحت فشار قرار گرفته اید.
خشم تان
لباس مبدل پوشیده است آن چه برای شما به عنوان یک حقیقت درآمده، این فکر است که
خانواده تان از تنهایی شما خوشحال هستند یا این که شما
فرزند این
خانواده نیستید. در واقع همان خشم و ناامیدی و نیازهای برآورده نشده است که
لباس مبدل پوشیده است و در قالب این افکار خود را به شما نشان داده است. به شما توصیه می کنم با خود و
خانواده تان صادق باشید و فقط احساس خود را بیان کنید و بگویید: «من خشمگین یا عصبانی یا تنها هستم» و این ناراحتی را به مواردی مانند بی توجهی
خانواده تان مرتبط کنید تا بتوانید سریع تر به راه حل مشکل تان دست یابید.
احساسات را به نمایش نگذارید به طور کلی بیان احساسات و نیازها یکی از اساسی ترین ملزومات هر رابطه ای برای پایداری است. از به نمایش گذاشتن احساسات به نتیجه ای نمی رسید پس به جای این که آن ها را به نمایش بگذارید؛ به طور مثال در زمان عصبانیت، فقط احساسات خود را بیان کنید. نمونه هایی که در ادامه بیان می شود شیوه هایی است که افراد برای به نمایش گذاشتن احساسات از آن ها استفاده می کنند و به نتیجه ای هم نمی رسند . خود سرزنشی، تجربه احساس افسردگی یا تنهایی، بد زبانی، پرخاشگری، سکوت طولانی، انتقاد، انتقام، محکم کوبیدن در اتاق، تهمت زدن و ...، بنابراین بهتر است به جای غصه خوردن یا حالت تدافعی گرفتن با بیان جملاتی ویژه احساسات خود را بیان کنید. احساسات منفی را بیان کنید با این حال برای بیان احساسات منفی از عبارت هایی مانند: «ناراحت هستم، زیر فشار هستم، عصبانی هستم، من خشمگین هستم، در این لحظه احساس می کنم تحقیر شده ام، احساس دلتنگی و ناراحتی دارم، احساس بی مهری و بی محبتی دارم و احساس تنهایی می کنم» استفاده کنید. خواسته تان را مطرح کنید شما باید بتوانید خواسته های تان را با
خانواده تان مطرح کنید؛ به طور مثال به والدین تان بگویید: «دوست دارم به من فرصت جبران بدهید، دلم می خواهد به خاطر اشتباهات گذشته مرا تحقیر نکنید یا دلم می خواهد اشتباهات گذشته من برای دیگران فاش نشود.» اگر فکر می کنید شروع کردن این کار یا بیان احساسات برای شما در حضور والدین تان سخت است می توانید با گام ها و اقدامات کوچک شروع کنید؛ به طور مثال ارسال یک ایمیل، یک پیامک یا نوشتن یک نامه می تواند آغازگر خوبی باشد. با هر کدام از اعضای
خانواده که احساس راحتی بیشتری می کنید و در این راه می تواند همراه شما باشد از طریق یکی از این راه های گفته شده، احساسات و خواسته های خود را بیان کنید تا خود را از این احساسات منفی نجات دهید.