چاپ

آریا بانو - خراسان / مردی هستم61 ساله. دو خواهر و سه برادر دارم که همه‌شان از من کوچک‌تر هستند. متاسفانه بارها و در مسائل مختلف، پیش آمده که آن‌ها از من نظر نخواستند یا روی حرف من، حرف زدند. مثلا یک مهمانی را گفتم که نروید اما رفتند. احترام من را نگه نمی‌دارند و نمی‌دانم چطور این موضوع و دلخوری‌ام را با آن‌ها در میان بگذارم؟ پدرم هم سال‌ها پیش فوت کرده است. راهنمایی ام کنید لطفا.
مخاطب گرامی، نگرانى شما درباره مدیریت مسائل خانواده قابل درک است. احتمالا این رفتار خواهر و برادرهایتان براى شما به این معنى است که آن‌ها جایگاه شما را نپذیرفته‌اند و این مسئله باعث ناراحتى و رنجش شما مى‌شود اما این نکته را باید درنظر بگیرید که سبک روابط خانواده‌ها در سال‌هاى اخیر تغییراتى داشته و از این‌که یک نفر تصمیم گیرنده نهایى باشد، بیشتر به سمت مشورت و تصمیم‌گیرى جمعى تغییر کرده است. با این حال، چند توصیه به شما برای مدیریت این موضوع دارم.
همفکری را جدی بگیرید
با توجه به نکته گفته شده باید بدانید که مشورت با همه اعضا و تصمیم‌گیرى جمعى با خواهر و برادرها، کمک بیشترى به حفظ اتحاد خانواده و روابط مى‌کند. در مواردى مانند مورد مطرح شده در سوال، بهتر است انتظارات و دلایل مخالفت خود را با شرکت در مهمانی مدنظر به‌طور واضح با آن‌ها در میان بگذارید و دلایل آن‌ها براى شرکت در مهمانى را هم بشنوید.
لازم نیست دقیقا نقش پدر را ایفا کنید
علاوه بر نکات گفته شده، ذکر این نکته هم مهم است که جایگاه پدر و مادر جایگاه ویژه‌ای است که طى سال‌هاى رشد فرزندان در ذهن و روان آن‌ها این جایگاه تعریف مى‌شود. به همین دلیل نمى‌توان انتظار داشت فرزندان بزرگ‌تر در غیاب آن‌ها، دقیقا این جایگاه را به همان صورت پر کنند. این انتظار که شما به عنوان فرزند بزرگ‌تر وظایف پدر را کاملا به عهده بگیرید، باعث ایجاد فشار، خستگى و ناکامى در مواردى می شود که نمونه آن را در سوال مطرح کردید. پیشنهاد مى‌شود در ارتباط با اعضاى خانواده در نقش خودتان به عنوان فرزند بزرگ‌تر باشید و با مشورت و جلب همکارى خواهرها و برادرهایتان در تصمیم‌گیرى‌ها به آن‌ها این اطمینان را بدهید که مى‌توانند در امور مربوط به خانواده نقش داشته باشند. در این صورت با گذشت زمان آن‌ها هم متقابلا بیشتر پذیراى نظرات شما خواهند شد
نویسنده : فهیمه ملکی| ‌ روان‌شناس بالینی دانشگاه علوم‌بهزیستی و توان‌بخشی