چاپ

آریا بانو - ایبنا / گفت‌وگو با امیرحسین صدیق به بهانه زادروز مرضیه برومند را بخوانید.
امیرحسین صدیق معتقد است: هیچ یک از کارهای برومند تاریخ مصرف ندارد. در هر کار او پیامی وجود دارد که پیام امروز هم می‌تواند باشد. وی نقش به‌شدت موثری در آموزش و پرورش، مخصوصا پرورش کودکان داشت و دارد. برومند یک نگاه آزمندانه به کتاب دارد.
«کتاب‌فروشی هدهد» یک مجموعه تلویزیونی محصول 1385 به کارگردانی مرضیه برومند، نویسندگی نغمه ثمینی و تهیه‌کنندگی ایرج محمدی و مهران مهام است که از شبکه سه پخش شد. داستان این سریال درباره کیوان کتابچی است که بسیار به کتاب علاقه دارد اما بعد از فوت پدر به علت نیاز خانواده خواهر، کتاب‌فروشی پدر فروخته شده و ارثیه تقسیم می‌شود. یکی از بازیگران اصلی این سریال «امیرحسین صدیق» است. به مناسبت سالروز تولد «مرضیه برومند» با صدیق گفت‌وگو داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
«کتاب‌فروشی هدهد» یکی از کتابی‌ترین کارهایی بوده که در سال‌های اخیر از تلویزیون پخش شده است. یک مقدار درباره این سریال و هدف از نمایش آن توضیح دهید.
در آن سال‌ها یک جوان حدودا 30 ساله بودم؛ زمانی که در جریان موضوع سریال قرار گرفتم خیلی دوست داشتم این کار را بازی کنم و چون شخصیت کیوان به عنوان پسر کتابچی، یک جوان 20 ساله بود، قبول نمی‌کردند. بنابراین در فاصله شش ماه وزنم را به 70 کیلو رساندم تا بتوانم در این سریال بازی کنم.
پخش این سریال با موضوع و محتوا کتاب برای تلویزیون هم عجیب بود ولی خانم برومند بسیار اصرار داشتند که این سریال باید تولید و پخش شود. «کتاب‌فروشی هدهد» اگر تنها سریال درباره کتاب نباشد ولی اولین سریال با این مضمون است. فکر می‌کنم تا امروز هم، هیچ سریالی با محتوا کتاب ساخته نشده است.
شما سابقه همکاری بسیاری با خانم برومند دارید؛ کمی درباره خصوصیات اخلاقی او در کار و همچنین در زندگی شخصی بفرمایید.
در کار خیلی جدی است که این جدیت در برخورد اول برای کسانی که او را نمی‌شناسند خیلی سخت است؛ اما تمام این سخت‌گیری در راستای کار است. معمولا کسانی که بتوانند با او کار کنند، در کارها و سال‌های بعدی هم ادامه خواهند داد. در تمام این سال‌ها خیلی مطالب از او یاد گرفتم. برومند یک خرداد ماهی، با چند شخصیت بارز است.
در حدود 30 سال است که با برومند کار می‌کنم و او را می‌شناسم، تفکر او فراتر از صحبت‌ها، نظرات و مصاحبه‌هایی‌ است که از او منتشر شده است. بیشتر نظرات واقعی شخصی‌اش را در کارهایش ارائه می‌دهد.
برومند با وجود اینکه هیچ‌وقت ازدواج نکرده و فرزندی ندارد اما سریال «همه بچه‌های سرزمین من» را تولید کرد؛ در این سریال نشان می‌دهد که چگونه می‌توان حتا با نداشتن فرزند، تمام بچه‌ها را دوست داشت و به نیازهای آن‌ها اعم از نیاز عاطفی، خوراک، پوشاک و ... پاسخ داد.
به خاطر علاقه او به کتابخوانی، سریال «کتاب‌فروشی هدهد» را ساخت یا سریال «کارآگاه شمسی و دستیارش مادام» که برای توجه به روابط بین افراد سن بالا بود، تولید کرد. در این سریال نشان داد که افراد سن بالا، از کار افتاده نیستند. به صورت کلی نگاه سیاسی، فرهنگی و اجتماعی برومند را می‌توان، در کارهای او دید.
سریال «کتاب‌فروشی هدهد» چه مقدار به ترویج فضای فرهنگی کودک و نوجوان کمک کرد و در آموزش به آن‌ها موثر بود؟
در دوران نوجوانی عضو کتابخانه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودم و با کتاب و کتابخوانی غریبه نبودم اما با این وجود کارهای برومند را از نوجوانی می‌دیدم؛ کارهای او برای ترویج کتابخوانی بسیار موثر بوده است. برومند دانش آموخته تئاتر است و کار خود را از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرده است؛ فکر می‌کنم کسی با این پیشینه بسیار موثر در ترویج فرهنگ کتابخوانی است و این موضوع یکی از دغدغه‌های اوست.
از دهه 70 با برومند کار می‌کنم و عقیده دارم هیچ یک از کارهای او تاریخ مصرف ندارد. در هر کار او پیامی وجود دارد که پیام امروز هم می‌تواند باشد. او نقش به‌شدت موثری در آموزش و پرورش، مخصوصا پرورش کودکان داشت و دارد. برومند یک نگاه آزمندانه به کتاب دارد.
به عنوان صحبت پایانی، دغدغه شما در عرصه برنامه‌های تلویزیونی با موضوع کتاب چیست؟
متاسفانه ما عادت داریم تا کسی را از دست می‌دهیم از خوبی‌های او بگوییم ولی چه خوب است که به بهانه تولد مرضیه برومند از خوبی‌های او قبل از اینکه آن را از دست بدهیم، بگوییم. آرزو می‌کنم ای کاش می‌شد برومند باز هم در تلویزیون باشد. جای خالی او بسیار دیده می‌شود. چرا تلویزیون نمی‌تواند او را جذب کند؟ چند نفر مانند مرضیه برومند داریم؟ تا می‌توانیم قدر او را بدانیم و از کارهای او در تلویزیون استقبال کنیم. متاسفانه کارهای جدید او در پلتفرم‌های خانگی پخش می‌شود که خیلی از بچه‌ها امکان دسترسی به آن را ندارند و حیف است که کارهای برومند در دسترس عموم نباشد.