آریا بانو - ایسنا /فرزند علیرضا طبایی می‌گوید: شرایط پدرم مساعدتر شده و روند درمان بیماری رو به بهبود است.
احمد طبایی،
فرزند این شاعر و روزنامه‌نگار پیشکسوت درباره وضعیت پدرش گفت: پدرم دارند در
منزل استراحت می‌کنند، شرایطشان هم خدا را شکر بهتر است. عوارض بیماری همچنان هست اما روند بیماری رو به بهبود است و ان‌شاءالله بهتر هم شود.
او درباره بیماری علیرضا طبایی نیز افزود: عوارض ناشی از عفونت
ریه و درگیری
ریه همچنان هست، از قبل هم بیماری‌های زمینه‌ایی از جلمه ناراحتی قلبی و مجموعه‌ای بیماری‌ها مربوط کهولت سن که اکثر
سالمندان درگیرش هستند، داشتند. مشکل جدی ایشان مشکل ریوی بود که گفتند به تدریج بهتر می‌شود. الان شرایط مساعدتر شده و امیدواریم به زودی تغییر مثبتی حاصل شود.
علیرضا طبایی، بهمن 1400 دچار بیماری کرونا شد و مدتی در بیمارستان تحت درمان قرار گرفت. به گفته فرزندش، بعد از ترخیص از بیمارستان و انجام
آزمایش خون متوجه شدند احتمالا به دلیل داروهای قوی و درمان‌های سختی که در طی بستری بودن دریافت کرده، پلاکت خونش افت کرده و در چند آیتم خونی دیگر هم مشکل پیدا کرده بود. او به توصیه پزشکان مجدد به بیمارستان منتقل شده بود. فرودین 1401 هم در پی عفونت
ریه مجددا در بیمارستان بستری شده بود.
علیرضا طبایی زاده 14 آذر سال 1323 در شهر شیراز است که اولین مجموعه شعرش با عنوان «جوانه‌های پاییز» در تیرماه 1344 منتشر شد. او از سال 1348 به ترانه‌سرایی روی آورد و طی چند سال موفق به خلق ترانه‌هایی همچون «طلسم آرزوها»، «کوچه میعاد»، «عشق تو نمی‌میرد»، «تنها با گل‌ها»، «شهر فرنگه چشمات»، «مرد سرگردان»، «یاد آن شب‌ها»، «دختر دریاها»، «آسمان آسمان»، «نگاهم با نگاهت قصه‌ها داره» و... شد. طبایی همچنین 14 سال مسئولیت اداره صفحات شعر مجله «جوانان امروز» را برعهده داشت.
از این شاعر این مجموعه‌های شعر منتشر شده است: «جوانه‌های پاییز» سال 1344، انتشارات پیروز، «از نهایت شب» سال 1350، انتشارات بامداد، «خورشیدهای آن سوی دیوار» سال 1360، انتشارات توس، «شاید گناه از عینک من باشد» سال 1385، انتشارات آیینه جنوب (این مجموعه به عنوان کتاب سال، برگزیده جایزه شعر خبرنگاران شد.)، «مادرم ایران» سال 1391، انتشارات شادان، و «تندر اما ناگهانی‌تر» سال 1392، انتشارات آوای کلار.