چاپ

آریا بانو - صبا / برنامه اجرای کنسرت‌های موسیقی بعد از گذشتن زمستان سال 1400 و بهار 1401 که از اولین روز تا آخرین روز، اجراهای متعددی را با پایان بحران پاندمی کرونا تجربه می کردند، به پایان رسید و با آغاز تیرماه، فصل جدیدی در روند برگزاری کنسرت گشوده شد که در آن مسائلی چون تعداد بالای کنسرت‌ها، تنوع خواننده‌ها و متفاوت بودن کیفیت سالن‌ها مطرح است.
حضور خواننده‌هایی از سبک‌ها و نسل‌هایی متفاوت، مهم‌ترین نکته‌ای است که در کنسرت‌های فصل تابستان شاهد آن هستیم؛ به عنوان مثال اجرای کنسرت نمایش «سی‌صد» با اجرای رضا بهرام در قامت یک خواننده‌ موسیقی دستگاهی در کاخ سعدآباد، کنسرت همایون شجریان در سالن وزارت کشور، علیرضا عصار در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران و دیگر اجراهایی که کمی در یکنواختی فضای فرمی کنسرت‌ها تغییر ایجاد کردند و رنگ و لعابی به صحنه دادند.
در این شرایط، شب گذشته 3 تیر 1401 احسان دریادل خواننده جوان موسیقی پاپ سومین شب از کنسرت خود را در تهران و در سالن رویال هال هتل اسپیناس پالاس تهران برگزار کرد.
احسان دریادل به همراه نوازندگان و با حضور تعدادی از بانوان نوازنده سازهای زهی، کنسرت خود را آغاز کرد و «کوچمون» اولین قطعه‌ای بود که توسط این خواننده در سالن خوانده شد.

آریا بانو

دریادل در ابتدای کنسرت خطاب به حاضران در سالن عنوان کرد: تا به الان سالن‌ها و شهرهای متفاوتی را همراه با گروه نوازندگانم تجربه کرده‌ایم، ولی معتقد هستیم که مخاطبان کنسرت‌های تهران با همه مخاطب‌ها تفاوت دارند و ن در این اجرا با شما لذت می‌برم.
احسان دریادل، خواننده‌ای که اولین تجربه اجرای روی صحنه را 20 اسفند 1400 در هتل اسپیناس پالاس تهران تجربه کرده بود، باردیگر با گذشت بالغ بر سه ماه روی همان استیج ترانه «چی می‌شه رد بشی از کوچمون» را با تشویق هوادارانش اجرا کرد.
کیفیت صدای سالن عالی نبود ولی در مقایسه با باقی کنسرت‌ها کیفیت بهتری داشت.
دریادل بعد از اجرای «کوچمون»، بدون اتلاف زمان به اجرای قطعه‌های «لالایی»، «تومه» و «رعد و برق» پرداخت.
یکی از نکات قابل توجه کنسرت احسان دریادل، حضور نوازنده‌های زن روی استیج بود؛ اتفاقی که به تازگی بین خواننده‌های موسیقی پاپ رایج شده است و از حضور بانوان نوازنده برای نواختن سازهای زهی بهره می‌برند تا کیفیت اجرای موسیقی قطعه‌ها بالاتر برود.
هنگام اجرای قطعه «رعد و برق» که جزو آخرین آثار احسان دریادل است، یک سری مشکلات فنی در اجرای پیش آمد که تمرکز خواننده را گرفت و او با استرس و کمی لرزش صدا به خواندن قطعه «رعد و برق» پرداخت و بعد از اجرا از مخاطبان خود عذرخواهی کرد و از آن‌ها خواست که با تشویق استرس او را کم کنند.
قطعه‌های «تلخی» و «دردونه» در ادامه کنسرت روی صحنه اجرا شدند.

آریا بانو

دریادل که به تازگی اجرای روی صحنه را تجربه می‌کند و هنوز از اولین تجربه او بالغ بر چهار ماه است که می‌گذرد، برخلاف برخی از خواننده‌هایی که دهه 90 به شهرت رسیده‌اند، اجرا و صدایی بهتر از صدا و اجرای استودیویی خود دارد.
گاهی اوقات زیرصدای خواننده هنگام اجرا روی استیج شنیده می‌شد، اما تمام قطعه‌های کنسرت توسط خود خواننده زنده اجرا می‌شود و پلی بک نمی‌کند.
«دل کندم» قطعه دیگری بود که توسط این خواننده روی صحنه خوانده شد؛ خواننده‌ای که اکت‌ها و پرفورمنس عجیب و غریبی نداشت ولی به خوبی می‌توانست با مخاطبان خود ارتباط برقرار کند که البته در مقایسه با اجراهایش در گذشته، پیشرفت قابل توجهی در نحوه مدیریت و اجرای روی صحنه داشت.
نور گوشی‌های موبایل در این مرحله از کنسرت با اجرای قطعه «ماهی» و همراه با نوازندگی بانوان نوازنده سازهای زهی روشن شد و این قطعه با کورس «چقدر دور تو گشتم، یه وقت نگیرتت تور/ چه کارا که نکردم، ولی تو هی شدی دور» با هم‌صدایی خواننده و مخاطبان اجرا شد.
قطعه‌های شاد «دنباله‌دار» و «پایه من» و قطعه «خودت» در ادامه مراسم اجرا شد.
قطعه دوازدهمی که احسان دریادل برای مخاطبان خود اجرا کرد، قطعه «نمی‌فهمی» بود که قطعه‌ای در سبکی نزدیک به رپ و تلفیقی از پاپ و رپ اجرا شد.
قطعه «رعد و برق» به دلیل اینکه در اجرای اول آن دریادل نمی‌شنید که چگونه اجرا می‌کند، برای بار دوم آن را اجرا کرد و سپس قطعه «کوچمون» را که با اقبال مخاطبان روبه‌رو شده بود، خواند تا آخرین قطعه‌ای که در سالن اجرا شد، قطعه «کوچمون» باشد.