چاپ

آریا بانو - ایسنا / شهروز دل‌افکار که این روزها نمایش «رومئو و ژولیت» را در تالار محراب روی صحنه می‌برد، می‌گوید: مخاطب تئاتر از همین امروز تا چند سال آینده حال خوشی نخواهد داشت و همین طور که درگیر تمامی مشکل زندگی خویش است، با این مشکل نیز مواجه است که کرونا، او را بسیار اذیت کرده است.
این کارگردان همزمان با اجرای این اثر نمایشی در گفتگویی با ایسنا ادامه می‌دهد: من اگر بخواهم به عنوان تماشاگر ، نمایشی ببینم، تا چند سال آینده، دیگر حوصلۀ دیدن غم و اندوه را روی صحنه تئاتر ندارم و گویی در شرایط کنونی، انسان در وضعیتی مانند روزهای پس از جنگ قرار دارد و عزیزان خود را از دست داده است.
او با بیان اینکه شرایط حاضر سبب شده که برای اجرای نمایش‌های شادی‌آور دینی بر گردن خود حس کند، می‌افزاید: دوست دارم که در این مسیر، نگاهی فانتزی، طنزگونه و کمیک به تولید آثار نمایشی داشته باشم و این امر به دغدغه من در تولید آثار نمایشی مبدل شود تا بتوانیم از این بحران غم بگذریم.
دل‌افکار، با ابراز تأسف از این امر که امروز هر کس که به دیدن این اثر نمایشی می‌نشیند، شاید عزیزی را بر اثر بیماری کرونا از دست داده باشد، اضافه می‌کند: شاید یکی از مهم‌ترین دلایل من برای انتخاب این متن، که به عنوان یکی از جذاب‌ترین متون نمایشی شکسپیر به شمار می‌رود، این است که ما در روزهایی قرار داریم که بیماری کرونا و ذات اتفاقی که می‌افتد، تلخ است و ما در شرایطی قرار داریم که عزیزترین‌هایمان را بر اثر این بیماری از دست داده‌ایم.
او در ادامه با اشاره به از دست رفتن تعداد بسیار زیادی از هنرمندان هنر نمایش، از جمله علی سلیمانی و آیدین الفت، تأکید می کند: از این پس قصد دارم رویکردی کمیک در تولید آثار نمایشی به جهت ایجاد حال خوش در مخاطب داشته باشم. تا جایی که امکان دارد، در این روزها، دوست ندارم آثار نمایشی غم‌انگیز ببینم و دوست ندارم دست به تولید چنین آثاری بزنم ومعتقدم باید آثاری اجرا کرد که مخاطب بعد از تماشای آن روحیه‌ای شادتر داشته باشد.
این کارگردان تاکید می‌کند: یک نمایش خوب، می‌تواند مخاطب را به دنبال خویش بکشد و او را روی صندلی‌های سالن بکشاند. درست است که هنرجویان من در این اثر نمایشی، برای نخستین بار روی صحنه رفته‌اند، اما خداوند را شکر می‌کنیم که این اثر توانسته است ارتباط خوبی با مخاطب برقرار کند.
او که پیش از این دو بار در نمایش «رومئو ژولیت» به عنوان بازیگر حضور داشته است، یادآوری می‌کند: به هنگام بازی در این نمایش‌ها بسیار علاقه‌مند بودم رگه‌های طنز این نمایش را استخراج کنم و حال خوبی را با پرداخت کمیک به این نمایش، به مخاطب انتقال بدهم.
دل‌افکار که این نمایش را با گروهی از هنرجویان تئاتر روی صحنه برده است، روند آماده سازی یک نمایش را بسیار دشوار می‌داند و در این زمینه توضیح می‌دهد: ساخت یک اثر نمایشی در چنین شرایطی، واقعاً کار بسیار سختی است و اگر کسی در این شرایط متنی را به اجرا می‌رساند، باید پی خیلی از مسائل را به تن خویش بمالد.
این کارگردان تاکید می‌کند: بازیگران خوب در بحران‌ بازیگر می‌شوند، در روزهای مکرر کار و در روزهای سخت و از روی قلم و کتاب و اتود زدن و این‌ها، آن اتفاق درجه یک برای بازیگر نمی‌افتد.
دل افکار که معتقد است کار کردن با دانشجویان بسیار لذت‌بخش‌تر از دیگر کارهاست ، ادامه می‌دهد: می‌توان گفت دانشجویان تئاتر، بر اساس دوره‌هایی که گذرانده‌اند، با تئاتر آشناتر هستند و در مقابل، کار کردن با هنرجویانی که تا به حال روی صحنه نرفته‌اند و درکی از روی صحنه بودن ندارند، بسیار سخت‌تر از کار کردن با دانشجویان است.
این کارگردان تئاتر، ضمن ابراز تأسف از این امر که امروز کار کردن در تئاتر سودی ندارد، ادامه می‌دهد: هزینه‌های کار کردن در تئاتر آنچنان بالاست که ما نمی‌دانیم چرا داریم کار می‌کنیم و امروز تنها می‌گویم که به عشق تئاتر در این مسیر هستم و با شعار هنر برای هنر کار کرده‌ام. هر چند در این مسیر سختی‌های زیادی وجود دارد به طوری که روح یک کارگردان یا بازیگر در روند آماده سازی یک نمایش دچار زخم‌های متعدد می‌شود که می‌تواند بر سلامت جسم او هم اثرگذار باشد.