چاپ

آریا بانو - هر خانواده ای برای انتخاب اسم فرزندش معیارهای به خصوص و متفاوتی دارد؛ برای مثال برخی والدین، بنا به هر دلیلی، به تعداد حروف اسم کودک توجه خاصی می کنند. از این رو در مطلب قبلی فهرست کامل اسم دختر سه حرفی ایرانی و خارجی را ارائه دادیم و در این مطلب لیست کاملی از اسم دختر چهار حرفی را آماده کرده ایم؛ با ما همراه باشید.
در این مطلب می خوانید:
1. اسم دختر چهار حرفی شیک ایرانی اصیل
2. اسم دختر چهار حرفی شیک خارجی و عربی
فهرست کامل اسم دختر چهار حرفی
1. اسم دختر چهار حرفی شیک ایرانی اصیل
اروس /orus/
معنی: سفید، درخشان، زیبا
ریشه: زبان باستانی – اوستا
اشلی /ashli/
معنی: نام کوهی در مازندران
ریشه: فارسی
افرا /afraa/
معنی: ستایش کردن
ریشه: فارسی
الای /elaay/
معنی: ماه ایل، (به مجاز) زیباروی ایل
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
الکا /olkaa/
معنی: سرزمین، ناحیه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
الگا /olgaa/
معنی: زمین، ناحیه، ایالت
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
الین /elin/
معنی: هم نژاد و هم خون
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
انار /anaar/
معنی: میوه‌ای خوراکی با دانه‌های قرمز یا سفید فراوان و مزه ترش یا شیرین
ریشه: فارسی
انوس /anoos/
معنی: مثل باد، سریع
ریشه: اقوام ایرانی – لری
انیژ /anizh/
معنی: نام گیاهی است، بومادران
ریشه: فارسی
ایپک /ipak/
معنی: ابریشم، حریر، ابریشمی
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آبرخ /aabrokh/
معنی: زیبا، روشن، لطیف، کسی که چهره‌ای مانند آب دارد
ریشه: فارسی
آبشن /aabshan/
معنی: شکل دیگر آویشن، گیاهی علفی و معطر از خانواده نعناع با شاخه‌های فراوان و گل های سفید یا صورتی
ریشه: فارسی
آبگل /aabgol/
معنی: گلاب مایعی خوشبو که از برگ گلها بدست می‌آید
ریشه: فارسی
آبیژ /aabizh/
معنی: صورت دیگر آیید، شراره، اخگر، آتش، کنایه از افراد پر جنب و جوش
ریشه: فارسی
آپام /aapaam/
معنی: نام همسر داریوش اول پادشاه هخامنشی
ریشه: فارسی
آترا /aatraa/
معنی: نام یکی از ماههای پاییز
ریشه: فارسی
آتری /aaatri/
معنی: آذر
ریشه: فارسی
آتسا /aatsaa/
معنی: آتوسا (آتوسا: زبر دست)
ریشه: فارسی
آتشک /aatashak/
معنی: کرم شب تاب، نام یکی از شخصیتهای داستان سمک عیار
ریشه: فارسی
آتشی /aatashi/
معنی: نام نوعی گل، همچنین نورانی، فروزان، گیرا، مؤثر، به رنگ آتش، سرخ
ریشه: فارسی
آتور /aatur/
معنی: آتش، آذر، (اَعلام) یک بخش از تقویم قدیمی ایرانی
ریشه: زبان باستانی – اوستا
آتیس /aatis/
معنی: نام خدای حاصلخیزی فریگیان
ریشه: فارسی
آدنا /aadena/
معنی: نام روستایی در نزدیکی چالوس
ریشه: فارسی
آذرک /aazarak/
معنی: شراره آتش، اخگر
ریشه: فارسی
آذین /aazin/
معنی: زیور، زیب، زینت، آرایش، (در قدیم) آیین، رسم و قاعده
ریشه: فارسی
آرام /aaraam/
معنی: سکون، ثبات، آسایش، طمأنینه
ریشه: فارسی
آرزو /aarezoo/
معنی: خواهش، کام، مراد، چشمداشت، امید، توقع و انتظار
ریشه: فارسی
آروا /aarvaa/
معنی: نام فرشته‌ای در آیین زرتشت
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
آسکی /aaski/
معنی: آهو،کنایه از زیبایی و دلفریبی
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
آسنا /aasenaa/
معنی: روشنایی درونی، سرشت مادرزادی
ریشه: زبان باستانی – اوستا
آشتی /aashti/
معنی: دوستی و پیوند دوباره بعد از رنجش و آزردگی، سازش و صلح
ریشه: فارسی
آشنا /aashena/
معنی: کسی که می شناسیمش، آن که یا آنچه به ذهن و خاطر می‌آوریم، آگاه به چیزی یا امری، عاشق، دلداده
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با آ
آشوب /aashoob/
معنی: شور، انقلاب
ریشه: فارسی
آلما /aalmaa/
معنی: ترکی سیب، کنایه از زیبایی
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آلند /aaland/
معنی: اولین پرتو خورشید
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
آلیش /aalish/
معنی: شعله، شعله گیر
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آوات /aavaat/
معنی: آرزو، خواسته
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
آویز /aaviz/
معنی: گلی زینتی به شکل زنگوله و قرمز رنگ، هر چیز کوچک و قیمتی که به عنوان گردنبند، گوشواره، دستبند می‌آویزند
ریشه: فارسی
آوین /aavin/
معنی: عشق
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
آهار /aahaar/
معنی: گلی مرکب با گل برگهای پیوسته به رنگهای سفید، قرمز، نارنجی، صورتی، یا دو رنگ که انواع گوناگون کم پر و پُرپَر دارد
ریشه: فارسی
آهنگ /aahang/
معنی: سرود و نغمه
ریشه: فارسی
آهید /aahid/
معنی: در گویش فارس آهوی صحرایی
ریشه: فارسی
آیتا /aaytaa/
معنی: مرکب از آی ترکی به معنی ماه و پسوند شباهت فارسی، دختر زیبا رو، مانند ماه، دختری که مانند ماه درخشان و زیباست
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیتک /aaytak/
معنی: مانند ماه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیتن /aaytan/
معنی: آی(ترکی) + تن (فارسی) مهوش، مه پیکر
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیدا /aaydaa/
معنی: مهوش، مانند ماه، درلاتین: خوشحال و شاد اروپایی شده کلمه هاید
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیدک /aaydak/
معنی: آیتک، مانند ماه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیدن /aayden/
معنی: آیدین، روشن و آشکار، شفاف، صاف، معلوم، واضح، روشنفکر، از امرای ولایت لیدیا، نام شهری در جنوب شرقی ترکیه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیسا /aaysaa/
معنی: آیسا، آی (ترکی) + سا (فارسی) = زیبا، مانند ماه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیسل /aaysel/
معنی: زیبا و درخشان مانند ماه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیسو /aaysoo/
معنی: مرکب از آی به معنای ماه بعلاوه سو به معنای آب، باطراوت و درخشنده، ماه و آب، زیبارو
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیگل /aaygol/
معنی: آی (ترکی) + گل (فارسی) = گلی چون ماه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آینا /aaynaa/
معنی: آینه، آبگینه، شیشه، دختر زیبارو، بانوی سپید چهره
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
آیید /aaeed/
معنی: شراره، آتش، اخگر، کنایه از شخص پر جنب و جوش
ریشه: فارسی
آییژ /aaeezh/
معنی: شراره، شراره آتش
ریشه: فارسی
آیدا /aaidaa/
معنی: گیاهی که کنار آب می‌روید، شاد، ماه
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
بامک /baamak/
معنی: بامداد، صبح
ریشه: فارسی
بامی /baami/
معنی: درخشان، لقب شهر بلخ صفت شهر اوشیدر
ریشه: زبان باستانی – اوستا
بانو /baanoo/
معنی: خانم، کلمه احترام درباره بانوان
ریشه: فارسی
باور /baavar/
معنی: مجموعه اعتقادهایی که در یک جامعه مورد پذیرش قرار گرفته است، حالت یا عادتی که باعث اعتقاد یا یقین انسان می‌شود
ریشه: فارسی
بریا /bariyaa/
معنی: واژه ایکاش
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
بلگا /belgaa/
معنی: حکیم و دانشمند
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
بلوت /baloot/
معنی: درخت سودبخش
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
بلوط /baloot/
معنی: گیاهی درختی و جنگلی که میوه آن خوراکی است
ریشه: فارسی
بوته /booteh/
معنی: گیاه، ساقه جوان
ریشه: فارسی
بویه /booieh/
معنی: آرزو
ریشه: فارسی
بهار /bahaar/
معنی: فصل اول سال
ریشه: فارسی
بهان /behaan/
معنی: خوبان، نیکان
ریشه: فارسی
بهتا /behtaa/
معنی: مرکب از به (بهتر، خوبتر) + تا (یار، همتا)
ریشه: فارسی
بهرخ /behrokh/
معنی: نیک چهره
ریشه: فارسی
بهرو /behroo/
معنی: خوبرو، نیک منظر، دختر زیبا، خوش چهره
ریشه: فارسی
بهسا /behsaa/
معنی: (به + سا (پسوند شباهت)) نیک چون خوبان و نیکان
ریشه: فارسی
بهشت /behesht/
معنی: پردیس، بهترین
ریشه: فارسی
بیتا /bitaa/
معنی: بی مانند، بی همتا، یکتا
ریشه: فارسی
بیژه /bizhe/
معنی: ویژه، خالص
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
بیکژ /bikezh/
معنی: هموار، صاف
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
بینا /binaa/
معنی: روشن، دل آگاه
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با ب
بیشتر بخوانید: فهرست کامل اسم پسر سه حرفی ایرانی و خارجی با معنی
بیوگ /biyoog/
معنی: عروس، ویوگ
ریشه: فارسی
پرتو /parto/
معنی: شعاعی که از منبع نورانی یا گرما ساطع می‌شود، درخشش، تلألؤ، روشنایی، اثر، تأثیر
ریشه: فارسی
پرگل /pargol/
معنی: هر یک از گلبرگهای گل، دارای گلهای زیاد، پر از گل
ریشه: فارسی
پرلا /parlaa/
معنی: پرنده ای شبیه مرغابی دارای پرهای قهوه ای تند
ریشه: فارسی
پرنا /parnaa/
معنی: پرنیان، پارچه ابریشمی دارای نقش و نگار
ریشه: فارسی
پرند /parand/
معنی: پروین، در قدیم نوعی پارچه‌ی ابریشمیِ ساده و بدون نقش و نگار، حریر ساده، گروهی از گیاهان
ریشه: فارسی
پروا /parvaa/
معنی: ملاحظه، فرصت و زمان پرداختن به کاری، فراغت و آسایش، توجه
ریشه: فارسی
پرور /parvar/
معنی: ریشه پروردن، دارای پر
ریشه: فارسی
پروش /porush/
معنی: لطیف چون پر
ریشه: فارسی
پرین /parin/
معنی: نرم و لطیف چون پر، نام بانوی دانشمند ایرانی، دختر گبادشاه که یک نسخه از اوستا را به زبان پهلوی برای دستوران و موبدان هندی رونویسی کرد
ریشه: فارسی
پژال /pezhaal/
معنی: به معنی جوانه نازک، شاخه‌های ریز درختان، جوانه نازک، شاخه‌های تازه روییده و ریز درختان
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
پسته /peste/
معنی: میوه‌ای کوچک و بیضوی که مغز آن خوراکی است، در شعر، دهان معشوق
ریشه: فارسی
پگاه /pegaah/
معنی: سحر، بامداد
ریشه: فارسی
پوپر /poper/
معنی: گیسو، زلف
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
پوپک /pupak/
معنی: هدهد، پوپوک
ریشه: فارسی
پوپه /popak/
معنی: پوپک
ریشه: فارسی
پوری /poori/
معنی: مخفف پوران
ریشه: فارسی
پولک /poolak/
معنی: دایره‌هایی کوچک و نازک به رنگهای مختلف که برای تزیین لباس به کار می‌رود، فلس ماهی که روی بدن ماهی را پوشانده است
ریشه: فارسی
پونا /punaa/
معنی: پودنه و پونه، گیاهی علفی، یک ساله و معطر از خانواده‌ نعناع که برگها و گلهای آن مصرف دارویی دارد
ریشه: فارسی
پونه /pooneh/
معنی: بوته و گلی خوشبو
ریشه: فارسی
پیچک /pichak/
معنی: گیاهی زینتی که ساقه ای بالا رونده دارد
ریشه: فارسی
تابا /taabaa/
معنی: طاقت، پیچ و تاب زلف، فروغ، تابنده، تابان
ریشه: فارسی
تابش /taabesh/
معنی: فروغ آفتاب یا آتش، گرمی، حرارت
ریشه: فارسی
تارا /taaraa/
معنی: ستاره کوکب مردمک چشم
ریشه: فارسی
تازه /taazeh/
معنی: جدید، پرتراوت، لطیف
ریشه: فارسی
تذرو /tazarv/
معنی: قرقاول، خروس صحرایی، تورنگ
ریشه: فارسی
ترگل /targol/
معنی: گل تازه و شاداب
ریشه: فارسی
ترمه /terme/
معنی: نوعی پارچه (قیمتی) از جنس کرک، پشم، یا ابریشم با نقشهای بته جقه، اسلیمی، و مانند آنها که معمولًا از آن، جانماز، بقچه و لباس تهیه می‌کنند
ریشه: فارسی
ترنج /toranj/
معنی: بالنگ، طرحی مرکّب از طرح‌های اسلیمی و گل و بوته‌ای که معمولًا در وسط نقش قالی، تذهیب، و مانند آنها به کار می‌رود
ریشه: فارسی
ترند /tarand/
معنی: صعوه، مرغی کوچک و کم پرواز و متحرک و خواننده
ریشه: فارسی
تشتر /tashtar/
معنی: خدای باران، نام ستاره شعرای یمانی، سیزدهمین روز هر ماه شمسی
ریشه: فارسی
تکاو /takaav/
معنی: نام یکی از آهنگ های نامی باربد
ریشه: فارسی
تلکا /telekaa/
معنی: در گویش مازندران گلابی وحشی جنگلی
ریشه: فارسی
تلی /telli/
معنی: موهای پر پشت و بلند، دختری که گیسوی بلند و زیبا دارد، زلف دار، زباندار و سخنور
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
تناز /tanaaz/
معنی: نام مادر لهراسب پادشاه کیانی و دختر آرش
ریشه: فارسی
تندر /tandor/
معنی: بلبل
ریشه: فارسی
توتک /totak/
معنی: طوطی، نی لبک، گنجینه
ریشه: فارسی
توری /toori/
معنی: گیاهی درختچه‌ای و زینتی از خانواده حنا که گلهای خوشه ای بنفش و تاج گسترده دارد
ریشه: فارسی
توکا /tooka/
معنی: پرنده‌ای از خانواده گنجشک با منقاری باریک وتنی رنگارنگ
ریشه: زبان باستانی – اوستا
تهرت //
معنی: نام دختر میانه اشوزرتشت
ریشه: زبان باستانی – اوستا
تیام /tiaam/
معنی: در گویش لرستان به معنی چشمانم، بسیار عزیز و دوست داشتنی
ریشه: اقوام ایرانی – لری
تیدا /tidaa/
معنی: دختر خورشید، زاییده خورشید، دختر زیبارو، مرکب از تی به معنای خورشید و دا به معنای زاییده
ریشه: اقوام ایرانی – لری
تیسا /tisaa/
معنی: در گویش مازندران خالص
ریشه: فارسی
تینا /tinaa/
معنی: در عربی (طین) به معنی گِل سرخ
ریشه: زبان باستانی – آرامی
تیهو /teyhu , tihu/
معنی: پرنده‌ای خوش رنگ
ریشه: فارسی
جانا /jaanaa/
معنی: ای جان، ای عزیز
ریشه: فارسی
چالی /chaali/
معنی: پرنده‌ای شبیه گنجشک اما بزرگ‌تر از آن
ریشه: فارسی
چامه /chaame/
معنی: شعر، شعری که با آواز خوانده می‌شود
ریشه: فارسی
چرمه /chaarme/
معنی: اسب به ویژه اسب سفیدرنگ
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی شیک و اصیل ایرانی
چشمک /cheshmak/
معنی: چشم کوچک، اشاره با گوشه چشم
ریشه: فارسی
چشمه /cheshmeh/
معنی: مکانی که آب زیرزمینی در آنجا به طور طبیعی در سطح زمین ظاهر می‌شود
ریشه: فارسی
چکاو /chakaav/
معنی: نام پرنده ای خوش آواز
ریشه: فارسی
چمان /chamaan/
معنی: خرامان
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
چنور /chenur/
معنی: گیاهی خوشبو شبیه به شوید، که در بعضی از مناطق کردستان می‌روید
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
چهره /chehre/
معنی: روی، صورت
ریشه: فارسی
چیچک /chichak/
معنی: گل
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
چیدا /chidaa/
معنی: مانند مادر یا از لحاظ مهر و عاطفه شبیه مهر مادرانه
ریشه: اقوام ایرانی – لری
چیکا /chikaa/
معنی: نوعی پرنده
ریشه: اقوام ایرانی – گیلکی
چیمه /chimah/
معنی: مثل ماه نام لری دخترانه
ریشه: اقوام ایرانی – لری
خاتی /khaati/
معنی: بانو، خاتون
ریشه: اقوام ایرانی – لری
خارا /khaara/
معنی: نوعی سنگ آذرین، نام یکی از گوشه‌های موسیقی ایرانی
ریشه: فارسی
خارک /khaarak/
معنی: نوعی خرمای زرد و خشک
ریشه: فارسی
خانم /khaanom/
معنی: کلمه خطاب به زنان و دختران، زن بزرگ زاده و شریف، خاتون، به صورت پسوند و پیشوند همراه با بعضی نامها می‌آید و نام جدید می‌سازد مانند ماه خانم، خانم گل
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
خاور /khaavar/
معنی: (مخففِ خاوران)هم به معنی مشرق و هم به معنای مغرب است
ریشه: فارسی
خجیر /khajir/
معنی: زیبا روی و پسندیده
ریشه: فارسی
خرام /kheraam/
معنی: راه رفتن از روی عشوه و ناز، مژدگانی، نوید
ریشه: فارسی
خرشا /kharshaa/
معنی: خورشید، آفتاب، از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر خراد از سرداران ‏خسروپرویز پادشاه ساسانی
ریشه: فارسی
خرمن /kharman/
معنی: توده غله درو شده، توده و مقدار انبوه از هر چیز
ریشه: فارسی
خرمه /khorrame/
معنی: نام همسر مزدک، گیاهی است مانند لوبیا
ریشه: فارسی
خزان /khazaan/
معنی: نام سومین فصل سال، پس از تابستان و پیش از زمستان، پاییز
ریشه: فارسی
خنشا /khonshaa/
معنی: مبارک، خجسته، فرخنده
ریشه: فارسی
خوشه /khooshe/
معنی: تعدادی دانه، میوه یا گل که به محور متصل باشند، دسته‌ای از ستارگان که به نظر می‌رسد خواص مشترکی دارند، نام ششمین صورت فلکی که به شکل دوشیزه‌ای که خوشه گندم به دست است
ریشه: فارسی
خیری /kheiri/
معنی: گل همیشه بهار، نوعی از گیاه خطمی که سرخ و سفید است
ریشه: فارسی
داگل /daagol/
معنی: مادر گل
ریشه: اقوام ایرانی – لری
دراج /dorraaj/
معنی: نام پرنده‌ای است
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
درتا /dortaa/
معنی: در (عربی) + تا (فارسی) مانند در، مانند مروارید، همتای دُر
ریشه: فارسی
دردی /dordi/
معنی: رنج، درد
ریشه: ترکمنی
درسا /dorsaa/
معنی: دُر= مروارید، لؤلؤ + سا (پسوند شباهت)، شبیه به دُر، (به مجاز) گران قیمت و ارزشمند
ریشه: فارسی
درگل /dorgol/
معنی: در (عربی) + گل (فارسی) مروارید گلها
ریشه: فارسی
دریا /dariaa/
معنی: بحر
ریشه: فارسی
درین /dorrin/
معنی: دُر + ین (پسوند نسبت)، از دُر، ساخته شده از دُر، (به مجاز) گران بها و قیمتی
ریشه: فارسی
دغدا /doghdaa/
معنی: شیردهنده ، دوشیزه ، نام مادر حضرت زردشت
ریشه: فارسی
دغدو /doghdoo/
معنی: نام مادر اشوزرتشت
ریشه: فارسی
دلبر /delbar/
معنی: یار و معشوق
ریشه: فارسی
دلجو /deljoo/
معنی: نوازش کننده
ریشه: فارسی
دلسا /delsaa/
معنی: عزیز دل و تکیه گاه
ریشه: اقوام ایرانی – لری
دنیز /deniz/
معنی: اسم ترکی به معنای دریا
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
دیان /diaan/
معنی: هم معنی با دیانا، (در اسطوره‌های رومی) الهه‌ی ماه، جنگل ها، جانوران و زایمان، همتای آرتمیس یونانی، حاکم
ریشه: زبان باستانی – اوستا
دیبا /dibaa/
معنی: نوعی پارچه ی ابریشمی معمولًا رنگین
ریشه: فارسی
رابو /raabo/
معنی: نام گلی از گلهای بهاری
ریشه: فارسی
راتا /raata/
معنی: رادی، دهش، یکی از ایزدان آیین زردشتی، جوانمردی، بخشش
ریشه: فارسی
رادا /raadaa/
معنی: مونث راد، بانوی بخشنده، دختر جوانمرد
ریشه: فارسی
رازک /raazak/
معنی: گیاهی علفی از خانواده شاهدانه که معطر، تلخ، و دارویی است
ریشه: فارسی
رامک /raamak/
معنی: آرامش دهنده
ریشه: فارسی
رانا /raanaa/
معنی: برکت و زیبایی
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
رستا /rastaa/
معنی: رَستن، رهیدن + ا (پسوند)، رستگار شده، رهایی یافته و خلاص شده
ریشه: فارسی
رضان /rezaan/
معنی: زنی روشن و درخشان
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
روجا /rojaa/
معنی: منسوب به روج (روز، آفتاب)، (به مجاز) زیباروی و آفتاب چهره، روجا نام دهی در تنکابن
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
روشا /roshaa/
معنی: دارای چهره شاد، شاداب
ریشه: فارسی
روشن /roshan/
معنی: روشتی و درخشانی
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
رویا /royaa/
معنی: خاطره‌های شیرین
ریشه: فارسی
ریرا /riraa/
معنی: در گویش مازندرانی به گوش باش، به هوش باش
ریشه: فارسی
زادک /zaadak/
معنی: نام روستایی در نزدیکی قوچان
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با ز و ر
زرتا /zartaa/
معنی: همتای زر، درخشان و زیبا چون طلا
ریشه: فارسی
زرکا /zarkaa/
معنی: به زبان گیلکی به معنی نوعی پرنده
ریشه: فارسی
زرگل /zargol/
معنی: زرین گل
ریشه: فارسی
زریر /zarir/
معنی: زرین بر، زرین جوشن، گیاهی با گلهای زرد
ریشه: فارسی
زرین /zarrin/
معنی: از جنس زر، به رنگ زر، طلایی
ریشه: فارسی
زگما /zegmaa/
معنی: نام پلی در زمان سلوکیان که سلوکیه را به شهر آپاما وصل می کرد
ریشه: فارسی
زنبق /zanbagh/
معنی: گلی درشت به رنگهای بنفش، سفید، یا زرد
ریشه: فارسی
زوشا /zoshaa/
معنی: زیبا، نیکو، دلربا، از ریشه اوستایی زوش، نام نیای منوچهر پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی
زویا /zoiaa/
معنی: زندگی، زنده، دوست داشتنی
ریشه: فارسی
زینا /zinaa/
معنی: نام دختر نوح نبی
ریشه: فارسی
زیور /zivar/
معنی: آرایش، پیرایه
ریشه: فارسی
ژاله /zhaale/
معنی: شبنم، قطره باران، باران تند، تگرگ
ریشه: فارسی
ژامک /zhaamak/
معنی: اسم باستانی به معنای آینه
ریشه: فارسی
ژاوا /zhaavaa/
معنی: جاوه نام قسمتی از اقیانوس هند میان جزیره جاوه و سوماترا و برنئو
ریشه: فارسی
ژاوه /zhaaveh/
معنی: نوعی گیاه وحشی از تیره کاکوتی
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
ژرفا /zharfaa/
معنی: عمق، گودی، قعر، عمیق، عمیق ترین یا دورترین نقطه جایی
ریشه: فارسی
ژوان /zhovaan/
معنی: میعادگاه عاشق و معشوق، زمان، میعاد، ملاقات
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
ژوله /zhule/
معنی: چکاوک
ریشه: فارسی
ژیله /zhile/
معنی: ژاله، تگرگ ریز
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
سابو /saaboo/
معنی: هاله، خرمن ماه
ریشه: فارسی
ساتی /saati/
معنی: در مصر باستان، نام فرشته نگهبان ارواح
ریشه: فارسی
سارو /saaru/
معنی: سار، زرین مو، پرنده ای سیاه دارای نقطه های سفید و خوش آواز
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
ساری /saari/
معنی: سار، پارچه لطیف مخصوص زنان هندی، در عربی: سرایت کننده
ریشه: فارسی
ساغر /saaghar/
معنی: ظرفی که در آن شراب مینوشند، جام شراب، دل عارف است که انوار غیبی در آن مشاهده می شود
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
سالی /saali/
معنی: بی غم و سرخوش، سالمند و دارای عمر طولانی، نام روستایی حوالی خرم آباد
ریشه: فارسی
سامه /saameh/
معنی: عهد، پیمان، جای امن و امان، پناه، مأمن
ریشه: فارسی
ساوی /saavi/
معنی: با ارزش، گرانمایه
ریشه: فارسی
سایا /saayaa/
معنی: یکرنگ، بیریا
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
سایه /saaieh/
معنی: تاریکی نسبی، پناه، حمایت، حشمت و بزرگی
ریشه: فارسی
سبزه /sabze/
معنی: گیاهی که به صورت خودرو در جایی سبز شده است، سبزه وار، چمن زار، گندمگون
ریشه: فارسی
ستاک /setaak/
معنی: شاخه تازه رسته و نازک
ریشه: فارسی
ستیا /setiaa/
معنی: گیتی، دنیا و روزگار
ریشه: زبان باستانی – اوستا
ستین /setin/
معنی: عزیز، ستون (در حالت تحبیب اصطلاحاً به معنی ستون و تکیه گاه والدین گفته می شود)
ریشه: اقوام ایرانی – لری

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با س
سدنا /sadnaa/
معنی: سجده کننده به خانه خدا
ریشه: فارسی – عربی
سرگل /sargol/
معنی: اولین گل، بهترین از هر چیز
ریشه: فارسی
سرمه /sormeh/
معنی: (به مجاز) سیاهی، تاریکی
ریشه: فارسی
سرنا /sornaa/
معنی: (در موسیقی ایرانی) نوعی ساز بادی چوبی از خانواده نی
ریشه: فارسی
سرور /soroor/
معنی: آنکه مورد احترام است و نسبت به دیگری یا دیگران سِمَت بزرگی دارد، فرمانده، رئیس، بزرگ
ریشه: فارسی
سروه /serve/
معنی: نسیم، باد ملایم، باد خنک، ایاز
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
سروی /sarvi/
معنی: منسوب به سرو، نوعی از خطوط اسلامی
ریشه: فارسی
سلدا /seldaa/
معنی: حامی، یاور
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
سلین /salin/
معنی: سیل مانند، نام رودخانه‌ای در آذربایجان
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
سوری /sori/
معنی: گل محمدی، هرگل سرخ، شادی، خوشحالی
ریشه: فارسی
سوسن /sosan/
معنی: گیاهی است از طایفه زنبق، با رنگهای مختلف
ریشه: فارسی
سوگل /sogol/
معنی: مورد علاقه و محبت زیاد، محبوب
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
سویل /sevil/
معنی: لایق، دوست داشته شده
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
سوین /sevin/
معنی: شادباش، عشق، محبت، علاقه شدید
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
سیدا /sidaa/
معنی: سرپناه مادر
ریشه: اقوام ایرانی – لری
شادک /shaadak/
معنی: نام مستعار سمک در داستان سمک عیار
ریشه: فارسی
شادی /shaadi/
معنی: وضع و حالت شاد، شاد بودن، خوشحالی، سرور، جشن
ریشه: فارسی
شارک /shaarak/
معنی: پرندهای سیاه رنگ، سارک
ریشه: فارسی
شانا /shaanaa/
معنی: باد ملایم
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
شانو /shaano/
معنی: نمایش، خودنمایی، نشان دادن، تئاتر خیابانی
ریشه: فارسی
شایا /shaaiaa/
معنی: شایان
ریشه: فارسی
شببو /shabboo/
معنی: گلی معطر و زینتی در رنگهای مختلف با ساقه بلند
ریشه: فارسی
شرین /sherin/
معنی: در گویش سمنان شیرین
ریشه: فارسی
شکوه /shokooh/
معنی: حالتی در کسی که به بزرگی جلوه کند و احترام برانگیزد یا چشم ها را خیره کند، بزرگی، حشمت و جلال
ریشه: فارسی
شگرف /shagarf/
معنی: عجیب، طرفه، خوش آیند، دلاور
ریشه: فارسی
شناز /shenaaz/
معنی: شیناز، لطیف و نازنین، مرکب از شی (شبنم) + ناز
ریشه: فارسی
شوکا /shokaa/
معنی: نوعی گوزن بومی اروپا و آسیا، در مازندرانی به معنی آهو و غزال
ریشه: فارسی
شهرخ /shahrokh/
معنی: از نام های برگزیده
ریشه: فارسی
شهرو /shahroo/
معنی: نام مادر برزویه پزشک
ریشه: فارسی
شهنا /shahnaa/
معنی: نای بزرگ، سرنا، شهنای
ریشه: فارسی
شهین /shahin/
معنی: از نام های برگزیده
ریشه: فارسی
شیدا /sheidaa/
معنی: عاشق، دلداده، آشفته و پریشان
ریشه: فارسی
شیده /shideh/
معنی: روشنایی، خورشید
ریشه: فارسی
شینا /shinaa/
معنی: شنا و آب ورزی، شیناب، شناوری، سعی و کوشش و جِد و جَهد
ریشه: فارسی
شیوا /shivaa/
معنی: رسا، فصیح، بلند و کشیده
ریشه: فارسی
شیوه /shive/
معنی: روش، طریقه، عشوه، ناز، حالت، وضع
ریشه: فارسی
صبحی /sobhi/
معنی: منسوب به صبح، بامدادی
ریشه: فارسی
صبرا /sabraa/
معنی: بردباری کردن در برابر سختی ها و ناملایمت ها، شکیبایی
ریشه: فارسی – عربی
صدپر /sadpar/
معنی: گل سرخ
ریشه: فارسی
صونا /sonaa/
معنی: منسوب به صون، خویشتن داری از گناه، صیانت، پارسایی
ریشه: فارسی – عربی
طرفه /torfeh/
معنی: شگفت آور، جالب، عجیب
ریشه: فارسی
طوعه /toe/
معنی: اطاعت، فرمانبری، نام زنی که مسلم ابن عقیل به خانه او پناه برد
ریشه: فارسی – عربی
طیلا /tilaa/
معنی: می پخته شده، شرابی که از جوشاندن فشرده انگور، مویز، یا خرما به دست می‌آید
ریشه: فارسی
فاتن /faaten/
معنی: فتنه انگیز، آنکه آشوب بپا می‌کند
ریشه: فارسی
فارا /faaraa/
معنی: نام کوهی است که در غرب فلات ایران واقع شده است
ریشه: فارسی
فربو /farbu/
معنی: مرکب از فر (شکوه) + بو = بو و عطر شکوه و منزلت
ریشه: فارسی
فرگل /fargol/
معنی: دارای شکوه و زیبایی گل
ریشه: فارسی
فروغ /foroogh/
معنی: روشنایی، تابش
ریشه: فارسی
فریر /farir/
معنی: گیاهی خوشبو
ریشه: فارسی
فرین /farin/
معنی: نام یکی از دختران اشوزرتشت
ریشه: فارسی
فسون /fosoon/
معنی: حیله، تزویر، مکر، سحر و جادو
ریشه: فارسی
قتلغ /ghotlogh/
معنی: مبارک، خجسته، از اعلام زنان ترک
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
قشنگ /ghashang/
معنی: زیبا، خوشگل
ریشه: فارسی
کامه /kaame/
معنی: خواسته، آرزو، مراد، هدف، خواهش
ریشه: فارسی
کانی /kaani/
معنی: چشمه آب، کنایه از تازگی و نشاط و طراوت است
ریشه: فارسی
کژال /kazhaal/
معنی: غزال، دختری با چشمان زیبا
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
کشور /keshvar/
معنی: سرزمینی دارای مرزهای مشخص که از سایر سرزمین ها جدا شده است
ریشه: فارسی
کمند /kamand/
معنی: دام، کنایه از گیسو
ریشه: فارسی
کنیا /kaniaa/
معنی: دختر باکره، دوشیزه
ریشه: زبان باستانی – اوستا
کوشک /kooshk/
معنی: کاخ، قصر، اسم دختر ایرج (پسر فریدون پادشاه پیشدادی)
ریشه: فارسی
کیجا /kijaa/
معنی: دختر
ریشه: اقوام ایرانی – گیلکی
کیسر /keysar/
معنی: از نام های برگزیده
ریشه: فارسی
گشتا /gashtaa/
معنی: بهشت، پردیس
ریشه: فارسی
گشین /gashin/
معنی: (گش = خوب، خوش، با ناز راه رفتن + ین (پسوند نسبت))(به مجاز) زیبا و دوست داشتنی
ریشه: فارسی
گلاب /golaab/
معنی: مایع خوشبویی که از تقطیر گل سرخ و آب به دست می‌آید
ریشه: فارسی
گلان /golaan/
معنی: منسوب به گل، گلها، (به مجاز) زیبارو و لطیف
ریشه: فارسی
گلبر /golbar/
معنی: آن که آغوشش چون گل لطیف و نازک است، گونه‌ای از گلها
ریشه: فارسی
گلبن /golbon/
معنی: بوته یا درخت گل
ریشه: فارسی
گلبو /golboo/
معنی: معطر، خوشبو
ریشه: فارسی
گلزا /golzaa/
معنی: زاییده از گل
ریشه: فارسی
گلزر /golzar/
معنی: گل طلا، گل طلایی رنگ، (به مجاز) زیبا و لطیف
ریشه: فارسی
گلسا /golsaa/
معنی: گلسان، مانند گل
ریشه: فارسی
گلسر /golsar/
معنی: آن که سر و رویی چون گل دارد
ریشه: فارسی
گلشا /golshaa/
معنی: بهترین و زیباترین گل، شاه گلها
ریشه: فارسی
گلشن /golshan/
معنی: گلستان، خانه آراسته
ریشه: فارسی
گلنا /golnaa/
معنی: تخم چشم
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
گلیا /goliaa/
معنی: منسوب به گل
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی اصیل
گندم /gandom/
معنی: دانه خوراکی غنی از نشاسته
ریشه: زبان باستانی – اوستا
گولی /guli/
معنی: یک گل
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
گیتی /giti/
معنی: جهان، عالم
ریشه: فارسی
گیرا /giraa/
معنی: جذاب، فریبا، موثر، نافذ
ریشه: فارسی
گیسو /gisoo/
معنی: موی بلندسر
ریشه: فارسی
لاله /laale/
معنی: گلی به شکل جام و سرخ رنگ، گونه سرخ و گلگون
ریشه: فارسی
لاون /laavan/
معنی: نام جایی در شاهنامه
ریشه: فارسی
لایه /laaye/
معنی: پوشش، نام زنی در رمان باغ بلور
ریشه: فارسی
لتکا /letkaa/
معنی: باغ، باغچه
ریشه: فارسی
لنیا /leniyaa/
معنی: دختر ملیح، نمکین، مرکب از لن (سنسکریت) + ی نسبت (فارسی) + الف تانیث
ریشه: زبان باستانی – سانسکریت
لیان /liaan/
معنی: درخشنده، نام روستایی در نزدیکی بوشهر
ریشه: فارسی
لیسا /lisaa/
معنی: نام روستایی در نزدیکی قزوین
ریشه: فارسی
لیلی /leili/
معنی: شب دراز، نام یکی از لحن های قدیم موسیقی ایرانی
ریشه: فارسی
لیما /limaa/
معنی: نام دهی در رودسر، پایتخت پرو
ریشه: اقوام ایرانی – گیلکی
لیمو /limoo/
معنی: میوه خوردنی، ترش یا شیرین، معطر و زردرنگ
ریشه: فارسی
مامک /maamak/
معنی: مادر، خطاب محبت آمیز به فرزند دختر، زن پیر
ریشه: فارسی
مانا /maanaa/
معنی: ماندنی، پایدار، (در پهلوی) مانند و مانند بودن
ریشه: فارسی
ماهک /maahak/
معنی: خوبروی کوچک، معشوقک زیباروی و یا خوبروی دوست داشتنی
ریشه: فارسی
ماهو /maahoo/
معنی: زینت، آرایش
ریشه: فارسی
ماهی /maahi/
معنی: منسوب به ماه، جانور دریایی
ریشه: فارسی
مایا /maayaa/
معنی: منش نیک، بخشنده، (در روم باستان) اِلهه‌ی فراوانی سبزه و بهار
ریشه: زبان باستانی – اوستا
مدیا /mediaa/
معنی: نام زن آخرین پادشاه ماد
ریشه: فارسی
مرمر /marmar/
معنی: نوعی سنگ آهکی سخت و متبلور و زیبا و قیمتی
ریشه: فارسی
مروا /marvaa/
معنی: فال نیک و دعای خیر
ریشه: فارسی
مژان /mozhaan/
معنی: نرگس نیمه شکفته
ریشه: فارسی
مژده /mozhdeh/
معنی: خبر خوش و شادی بخش، بشارت
ریشه: فارسی
منوش /manoosh/
معنی: نام کوهی که منوچهر بالای آن متولد شد
ریشه: فارسی
مهان /mehaan/
معنی: (مَه = ماه + ان (پسوند نسبت))، منسوب به ماه، (به مجاز) زیبارو، چنانچه این واژه مِهان خوانده شود به معنی بزرگان می باشد
ریشه: فارسی
مهرخ /mahrokh/
معنی: آن که دارای رخساری چون ماه است
ریشه: فارسی
مهرک /mehrak/
معنی: خورشید کوچک، زیبا و درخشان، مهر و محبت
ریشه: فارسی
مهرو /mahroo/
معنی: ماه رو، (به مجاز) زیبا رو
ریشه: فارسی
مهری /mehri/
معنی: منسوب به مهر
ریشه: فارسی
مهست /mahast/
معنی: بزرگوار، محترم
ریشه: فارسی
مهگل /mahgol/
معنی: (مَه = ماه + گل)، گلِ ماه، (به مجاز) زیبارو
ریشه: فارسی
مهیا /mahyaa/
معنی: بزرگ
ریشه: زبان باستانی – اوستا
مهین /mahin/
معنی: بزرگ، بزرگتر
ریشه: فارسی
میبو /meyboo/
معنی: دارای بوی شراب
ریشه: فارسی
میگل /meygol/
معنی: (می = شراب + گل)، (به مجاز) زیبا و مست کننده
ریشه: فارسی
مینا /minaa/
معنی: مرغ مقلد، مرغ مینا، گلی معمولاً سفید، نوعی شیشه رنگی به ویژه سبز که از آن انواع ظروف میسازند
ریشه: فارسی
مینو /minoo/
معنی: جهان معنوی، بهشت
ریشه: فارسی
نارو /naarow/
معنی: پرنده‌ای خوش آواز همانند بلبل
ریشه: فارسی
ناری /naari/
معنی: جامه پوشیدنی، منسوب به انار، آتشی
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی فارسی
نافه /naafe/
معنی: ماده‌ای با عطر نافذ و پایدار که زیر پوست شکم نوعی آهو به دست می آید
ریشه: فارسی
نانا /naanaa/
معنی: پدر و مادر، نعناع
ریشه: فارسی
ناوه /naave/
معنی: نام روستایی در نزدیکی خرم آباد
ریشه: فارسی
نرسا /narsaa/
معنی: در اساطیر زوروانیه نام یکی از خدایان
ریشه: فارسی
نساک /nesaak/
معنی: نام همسر سیامک پسر کیومرث پادشاه پیشدادی
ریشه: فارسی
نستر /nastar/
معنی: نسترن
ریشه: فارسی
نقره /noghre/
معنی: فلزی گرانبها، نرم و سفید که در ساختن زیورآلات، آینه، و … به کار می‌رود
ریشه: فارسی
نگار /negaar/
معنی: چهره زیبا
ریشه: فارسی
نگاه /negaah/
معنی: نظر، دیدار، توجه، عنایت
ریشه: فارسی
نگین /negin/
معنی: جواهر انگشتری
ریشه: فارسی
نواز /navaaz/
معنی: نوازش، نوازنده، مهربانی، ساز زن
ریشه: فارسی
نورا /nooraa/
معنی: نور (عربی) + ا (فارسی)، مؤنث انور درخشان، تابان
ریشه: فارسی
نوگل /nogol/
معنی: گلی که تازه شکفته شده است
ریشه: فارسی
نهال /nahaal/
معنی: درخت یا درختچه نورس که تازه نشانده شده است
ریشه: فارسی
نیان /niyaan/
معنی: رفیق، شریک زندگی
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
نیتا /nitaa/
معنی: بی مانند، بی نظیر، بیتا، یگانه
ریشه: فارسی
نیسا /nisaa/
معنی: همانند نی، شبیه به نی، (به مجاز) زیبا، با طراوت، دلپذیر و دلنشین، شیرین نام همسر پادشاه کاپادوکیه
ریشه: فارسی
نیسه /nise/
معنی: سایه
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
نیشا /nishaa/
معنی: نشانه
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
نیکا /nikaa/
معنی: چه خوب است، خوشا، نام رودی در شمال ایران
ریشه: زبان باستانی – اوستا
نیکو /nikoo/
معنی: خوب، زیبا
ریشه: فارسی
نیکی /niki/
معنی: خوب بودن، خوبی، نیکوکاری، احسان
ریشه: فارسی
نیلا /nilaa/
معنی: نیل (سنسکریت) + ا (فارسی) به رنگ نیل، نیلی
ریشه: فارسی
وایه /vaaye/
معنی: آبشار
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وچان /vochaan/
معنی: زمان استراحت کوتاه
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
ورتا /vartaa/
معنی: نامی پهلوی به معنی گل
ریشه: زبان باستانی – آرامی
ورجا /varjaa/
معنی: بلندمرتبه، ارجمند
ریشه: فارسی
وردد /vardad/
معنی: گل سرخ
ریشه: زبان باستانی – آشوری
وردی /verdi/
معنی: کوچک، ریز‏نقش
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وستا /vostaa/
معنی: اوستا، نام کتاب مقدس زرتشتیان، بسیار دانا،‌ با اصل و نسب و دختر پاکدامن
ریشه: زبان باستانی – اوستا
وشان /vashaan/
معنی: افشان، کاشتن، تکان شدید
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وشتی /vashti/
معنی: زیبایی، خوبی، نام زن خشایارشا
ریشه: فارسی
ولان /valaan/
معنی: مکانی که گل زرد بسیار داشته باشد
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وناز /vanaaz/
معنی: با وقار، متین
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
ونوش /vanoosh/
معنی: گل بنفشه
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وهار /vahaar/
معنی: فصل بهار
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وهان /vahaan/
معنی: جمع خوبان، بهان (وه = خوب)
ریشه: فارسی
وهرو /vahru/
معنی: خوب روی
ریشه: فارسی
ویان /viaan/
معنی: دلربا، علاقه، محبت، عشق
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
ویدا /vidaa/
معنی: آشکار و هویدا
ریشه: فارسی
ویده /vide/
معنی: یافته، آموخته
ریشه: فارسی
ویرا /viraa/
معنی: یاد گیرنده، باهوش
ریشه: اقوام ایرانی – لری
ویرو /viroo/
معنی: نام پهلوان و سپهداری در منظومه ویس و رامین
ریشه: فارسی
ویره /vire/
معنی: خیال، اندیشه
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
وینا /vinaa/
معنی: رنگارنگ، همچنین روشن و آشکار
ریشه: فارسی
ویوگ /vayoog/
معنی: عروس
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با و
هانا /haanaa/
معنی: پناه، نفس، امید، فریاد
ریشه: اقوام ایرانی – لری
هانه /haane/
معنی: چشمه
ریشه: فارسی
هرنگ /harang/
معنی: تاب و توان دل، (مجازا) قدرت و امید زندگی
ریشه: اقوام ایرانی – لری
هستی /hasti/
معنی: زندگی، وجود، زندگانی
ریشه: فارسی
هفدن /hefdan/
معنی: وزن شعر
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هگبه /hagbah/
معنی: ره آورد، هدیه سفر، خورجین
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
همای /homaay/
معنی: هما ، دختر بهمن شاه کیانی
ریشه: فارسی
همدم /hamdam/
معنی: رفیق ، همزبان، همنشین
ریشه: فارسی
هنار /henaar/
معنی: انار
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هناو /henaav/
معنی: زهره، شجاعت
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هوده /hoode/
معنی: راست، درست
ریشه: فارسی
هوری /hoori/
معنی: نور خورشید
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هوما /hoomaa/
معنی: مرغ سعادت، فرخنده
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هووی /hovooi/
معنی: نام زن اشوزرتشت، دختر فرشوشتر
ریشه: فارسی
هیما /himaa/
معنی: بانوی عاشق، مرکب از هیم (عربی به معنای عاشق و شیفته ) + الف تانیث فارسی
ریشه: فارسی – عربی
هیمو /himoo/
معنی: پاک دامن
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هینا /hinaa/
معنی: ماهر
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
هیوا /hivaa/
معنی: امید
ریشه: اقوام ایرانی – کردی
یاس /yaas/
معنی: گلی زینتی با رنگهای سفید، زرد، سرخ و بنفش و بسیار خوشبو، گل منسوب به حضرت زهرا (س)
ریشه: فارسی
یاسم /yasem /
معنی: درختچه ای با گلهای درشت و معطر به رنگهای سفید یا سرخ
ریشه: فارسی
یانا /yaanaa/
معنی: نیکی رسان، نیکویی بخش
ریشه: زبان باستانی – اوستا
یسنا /yasna a/
معنی: پرستش، بخشی از اوستا
ریشه: زبان باستانی – اوستا
یغما /yaghmaa/
معنی: غارت، تاراج، غنیمت، نام شهری در ترکستان که مردمان زیباروی و صاحب جمال دارد
ریشه: اقوام ایرانی – ترکی
یکتا /yektaa/
معنی: یگانه، بینظیر، تنها، یکی از نام های خداوند
ریشه: فارسی
یلما /yalmaa/
معنی: هر چیزی بزرگ و سبک وزن
ریشه: فارسی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی شیک و خاص
2. اسم دختر چهار حرفی شیک خارجی و عربی
ابحر /abhor/
معنی: دریاها
ریشه: عربی – قرآن
ابیض /abyaz/
معنی: سفید
ریشه: عربی – قرآن
اجاج /ojaj/
معنی: شور و تلخ
ریشه: عربی – قرآن
اجور /ojoor/
معنی: پاداش ها، مهریه ها
ریشه: عربی – قرآن
اخضر /akhzar/
معنی: سبز – کبود – نیلگون ، آبی – مجازا آسمان
ریشه: عربی – قرآن
اربه /erbah/
معنی: حاجت ، نیاز
ریشه: عربی – قرآن
اروی /arva/
معنی: سپر ابتر، راوی تر، دختر عموی پیامبر
ریشه: عربی
ازهر /azhar/
معنی: روشنتر، درخشان تر
ریشه: عربی
اسده /asade/
معنی: شیر ماده
ریشه: عربی
اسرا /asraa/
معنی: به شب راه رفتن، در شب سیر کردن، معراج پیغمبر اکرم (ص )، نام هفدهمین سوره قرآن کریم دارای صد و یازده آیه، در گویش سمنان اشک
ریشه: عربی
اسرع /asra/
معنی: سریع تر
ریشه: عربی – قرآن
اسری /asraa/
معنی: در شب سیر داد و گرداند
ریشه: عربی
اسما /asmaa/
معنی: نام ها، اسامی، معارف، حقایق، در تصوف به معنای معارف، حقایق و علوم آمده است
ریشه: عربی – قرآن
اسمر /asmar/
معنی: گندمگون، سبزه
ریشه: عربی
اسود /asvad/
معنی: سیاه، سیاه چرده
ریشه: عربی – قرآن
اسوه /osve/
معنی: پیشوا، رهبر، مقتدا، سرمشق، خصلتی که شخص بدان لایق مقتدایی گردد
ریشه: عربی – قرآن
اشرف /ashraf/
معنی: گرانمایه‌تر، شریفتر، شریفترین، والاترین، بالاتر، نام پیشین شهر بهشهر در استان مازندران
ریشه: عربی
اشهر /ashhor/
معنی: ماهها
ریشه: عربی – قرآن
اصدق /asdagh/
معنی: راستگوتر
ریشه: عربی – قرآن
اطهر /athar/
معنی: پاکیزه تر، پاک‌تر، طاهرتر
ریشه: عربی – قرآن
اعظم /azam/
معنی: بزرگ، بزرگتر، بزرگترین، بزرگوار، بزرگوارتر، از صفات خداوند
ریشه: عربی – قرآن
اعلم /alam/
معنی: داناتر
ریشه: عربی – قرآن
اعلی /a’laa/
معنی: برتر، بعضا از اسماء حسنی به معنی بلند مرتبه
ریشه: عربی – قرآن
اعین /ayan/
معنی: چشمها
ریشه: عربی – قرآن
افخم /afkham/
معنی: بزرگ قدرتر، گرانمایه تر، بلند مرتبه تر
ریشه: عربی
اقدس /aghdas/
معنی: پاک تر، پاکیزه تر، مقدس تر، عنوانی احترام آمیز برای بزرگان یا مکانهای مقدس
ریشه: عربی
اقدم /aghdam/
معنی: پیشتر، مقدم تر، قدیمی تر
ریشه: عربی
اقصی /aghsaa/
معنی: دورترین قسمت
ریشه: عربی – قرآن
اقوم /aghvam/
معنی: استوارتر
ریشه: عربی – قرآن
اکرم /akram/
معنی: گرامی تر، آزادتر، بزرگ تر، بزرگوار، گرامی، از نام های خداوند
ریشه: عربی – قرآن
الفت /olfat/
معنی: خوگیری، انس، محبت، دوستی، همدمی، عادت کردن به کسی (چیزی) همراه با دوست داشتن او (آن)
ریشه: عربی
النا /elenaa/
معنی: هلن و هلنا
ریشه: بین المللی – یونانی
الهه /elaahe/
معنی: رب‌النوع، پرستش کردن، ماه نو، آفتاب، بتان
ریشه: عربی
الیا /elyaa/
معنی: مخفف الیاس
ریشه: عبری
امام /emaam/
معنی: راه، کتاب، راهنما، پیشوا
ریشه: عربی – قرآن
املح /amlah/
معنی: بانمک تر، زیباتر
ریشه: عربی
امور /omur/
معنی: کارها
ریشه: عربی – قرآن
انیس /anis/
معنی: انس گیرنده، همدم، مصاحب، همنشین، (به مجاز) محبوب و مطلوب
ریشه: عربی
اودت /odet/
معنی: —-
ریشه: بین المللی – فرانسوی
اوفی /aufaa/
معنی: وفادارتر به پیمان، کاملتر
ریشه: عربی – قرآن
اولی /olaa/
معنی: صاحبان
ریشه: عربی – قرآن
اهدی /ehdaa/
معنی: هدایت یافته تر، راهیافته تر
ریشه: عربی – قرآن
ایام /ayaam/
معنی: روزگار، روزها
ریشه: عربی – قرآن
ایده /ide/
معنی: فکر و عقیده
ریشه: عربی
ایکه /ayke/
معنی: نام محلی در نزدیکی مدین
ریشه: عربی – قرآن
ائمه /aeme/
معنی: پیشوایان
ریشه: عربی – قرآن

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی تک و کمیاب
آتنا /aatenaa/
معنی: در اساطیر یونان، خدای اندیشه، هنر، دانش و صنعت
ریشه: عربی
آتیه /aatieh/
معنی: آینده
ریشه: عربی
آذار /aazaar/
معنی: نام ماه سوم از سال شمسی عربی برابر با مارس یا فروردین، بهار
ریشه: بین المللی – سریانی
آصال /aasaal/
معنی: شامگاهان
ریشه: عربی – قرآن
آلات /aalaat/
معنی: اسم بتی است
ریشه: عربی – قرآن
آلبا /aalbaa/
معنی: سحر سپیده روشنی صبح
ریشه: بین المللی – لاتین
آلیس /aalis/
معنی: الیس یک اسم دخترانه با ریشه فرانسوی به معنی بانوی نجیب زاده، دختر اصیل
ریشه: بین المللی – فرانسوی
آمال /aamaal/
معنی: آرزوها، خواسته‌ها، دوست داشتنی‌ها
ریشه: عربی
آنسه /aanse/
معنی: مانوس، همنشین نیکو
ریشه: عربی
آنیا /aaniaa/
معنی: خدای دریا، الهه یونانیها و در ترکی از آنا به معنی مادر می‌آید و در فارسی به معنی بی نظیر یا عشق مطلق است
ریشه: بین المللی – یونانی
آنیه /aaniye/
معنی: ظرف ها، گرم
ریشه: عربی – قرآن
آیات /aayaat/
معنی: آیات، علامت ها، دلایل، معجزات
ریشه: عربی – قرآن
بارد /baared/
معنی: سرد و خنک
ریشه: عربی – قرآن
باری /baari/
معنی: از اسماءحسنی به معنی آفریدگار
ریشه: عربی – قرآن
باسا /baasaa/
معنی: نیرو، قوت
ریشه: عربی – قرآن
بالغ /baalegh/
معنی: رسیده، رساننده
ریشه: عربی – قرآن
بحار /behaar/
معنی: دریاها
ریشه: عربی – قرآن
بدری /badri/
معنی: بارانی که پیش از زمستان ببارد، بارانی که پیش از سرما بیاید، بدر بودن، ماه تمام و دو هفته بودن، حالت ماه دو هفته
ریشه: عربی
برکت /barekat/
معنی: فراوانی و بسیاری و رونق، خجستگی، یمن، مبارک بودن، نعمت های موجود در طبیعت، چنان که نان
ریشه: عربی
بروج /boruj/
معنی: دژها، برجها، قصرها
ریشه: عربی – قرآن
بریه /baryyah/
معنی: آفریدگان
ریشه: عربی – قرآن
بساط /basaat/
معنی: زیرانداز
ریشه: عربی – قرآن
بسمه /basme/
معنی: نام دختر اسماعیل (ع)
ریشه: عبری
بعیر /baeer/
معنی: شتر
ریشه: عربی – قرآن
بقعه /boghe/
معنی: جایگاه
ریشه: عربی – قرآن
بقیه /baghiye/
معنی: یادگار، بازنهاده
ریشه: عربی – قرآن
بلاد /belaad/
معنی: شهرها
ریشه: عربی – قرآن
بلاغ /belaagh/
معنی: پیام رسانی، پند و پیام، تبلیغ
ریشه: عربی – قرآن
بلور /bolur/
معنی: معرب از یونانی، آبگینه صاف و شفاف، نوعی شیشه
ریشه: عربی
بلیغ /baligh/
معنی: رسا
ریشه: عربی – قرآن
بناء /benaa/
معنی: سر پناهی
ریشه: عربی – قرآن
بهیج /bahij/
معنی: خرم، سرور آور
ریشه: عربی – قرآن
بهیه /behiye/
معنی: تابان، روشن، فاخر، شکوهمند، زن نیکو، خوب، گزیده
ریشه: عربی
تابع /taabe/
معنی: پیرو
ریشه: عربی – قرآن
تبرج /tabarroj/
معنی: زینت نمائی
ریشه: عربی – قرآن
تبسم /tabassom/
معنی: خنده، لبخند، آهسته خندیدن
ریشه: عربی
ترنم /taranom/
معنی: خواندن شعر، ترانه، و مانند آنها به حالت موسیقایی و معمولًا با صدای پایین، زمزمه کردن یک نغمه، آواز، سرود
ریشه: عربی
تعفف /taaffaf/
معنی: مناعت (بلندی طبع)
ریشه: عربی – قرآن
تقوی /taghvaa/
معنی: خداترسی، پارسایی
ریشه: عربی – قرآن
تکتم /taktam/
معنی: نام چاه زمزم، نام مادر امام رضا (ع)
ریشه: عربی
تلما /telmaa/
معنی: گندمگون
ریشه: عربی
تمنا /tamanaa/
معنی: خواهش، آرزو
ریشه: عربی
ثالث /saales/
معنی: سوم
ریشه: عربی – قرآن
ثبات /sobaat/
معنی: دسته دسته
ریشه: عربی – قرآن
ثریا /sorayaa/
معنی: ستاره پروین ، چلچراغ ، پرن ، پرند
ریشه: عربی
ثمره /samare/
معنی: میوه، (به مجاز) نتیجه و حاصل
ریشه: عربی
ثمود /samood/
معنی: یکی از قبائل عرب
ریشه: عربی – قرآن
ثمین /samin/
معنی: گرانبها، قیمتی، گران
ریشه: عربی
ثواب /savaab/
معنی: جزای عمل، پاداش
ریشه: عربی – قرآن
ثیاب /siyaab/
معنی: جامه ها
ریشه: عربی – قرآن
جانب /jaaneb/
معنی: جانب، سو، ناحیه، پهلو
ریشه: عربی – قرآن
جبال /jebaal/
معنی: کوهها
ریشه: عربی – قرآن
جدار /jedaar/
معنی: دیوار
ریشه: عربی – قرآن
جدید /jadid/
معنی: تازه
ریشه: عربی – قرآن
جذوه /jazvah/
معنی: شعله
ریشه: عربی – قرآن
جزاء /jazaa/
معنی: مکافات، پاداش، کیفر
ریشه: عربی – قرآن
جعده /jade/
معنی: بره ماده، گیاهی خوشبو که در کنار رودها می روید
ریشه: عربی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی دلنشین و شیک
جلود /jolood/
معنی: پوستها
ریشه: عربی – قرآن
جنات /jannaat/
معنی: باغها ، بوستانها
ریشه: عربی – قرآن
جناح /janaah/
معنی: بال ، گناه
ریشه: عربی – قرآن
جنوب /jonoob/
معنی: پهلوها
ریشه: عربی – قرآن
جوار /javaar/
معنی: کشتی ها، سیارات
ریشه: عربی – قرآن
جودی /judy/
معنی: نام کوهی که کشتی نوح بر آن نشست
ریشه: عربی – قرآن
جوزا /joza/
معنی: یکی از صورتهای فلکی، سومین برج از برجهای دوازده گانه مطابق خرداد
ریشه: عربی
جوهر /johar/
معنی: گوهر
ریشه: عربی
جهاد /jehaad/
معنی: جهاد
ریشه: عربی – قرآن
جهار /jehaar/
معنی: آشکار
ریشه: عربی – قرآن
حاصل /haasel/
معنی: نتیجه، فراهم و موجود یا به دست آمده، آنچه در طول عمر به دست آمده یا کسب شده است
ریشه: عربی
حانی /haani/
معنی: میش یا گاو وحشی
ریشه: عربی
حجاب /hejaab/
معنی: رده، چادر، روبند
ریشه: عربی – قرآن
حدیث /hadis/
معنی: سخنی که از پیامبر اسلام (ص) یا بزرگان دین نقل کنند، روایت، سخن، گفته، داستان، جدید، تازه، نو، (به مجاز) عشق، سودا
ریشه: عربی
حرمت /hormat/
معنی: احترام، اطاعت و فروتنی در برابر اوامر الهی، دوری از زشتی‌ها و به جای آوردن حقوق که رعایت آنها واجب دانسته شده است
ریشه: عربی
حرور /harur/
معنی: آتشباد
ریشه: عربی – قرآن
حریر /harir/
معنی: ابریشم
ریشه: عربی
حریص /haris/
معنی: بسیار علاقه مند
ریشه: عربی – قرآن
حریق /harigh/
معنی: آتش
ریشه: عربی – قرآن
حریه /horrie/
معنی: حُره
ریشه: عربی
حسنا /hosnaa/
معنی: نیک، پسندیده
ریشه: عربی
حصان /hasaan/
معنی: زن شوهردار پاکدامن، مروارید
ریشه: عربی
حصنا /hasnaa/
معنی: زن شوهردار پارسا و پاکدامن
ریشه: عربی
حفصه /hafse/
معنی: اسد، شیر، دختر عمر بن خطاب و همسر پیامبر اسلام (ص)
ریشه: عربی
حقیق /haghigh/
معنی: سزاوار
ریشه: عربی – قرآن
حلوه /helvaa/
معنی: شیرین، کنایه از زن زیبا و شیرین
ریشه: عربی
حلیا /halyaa/
معنی: زیور و آرایش
ریشه: عربی
حلیه /helye/
معنی: زینت، پیرایه، زیور، مشخصات صورت و اندام
ریشه: عربی
حمده /hamde/
معنی: سپاس و شکرگزاری
ریشه: عربی
حمرا /hamraa/
معنی: سرخ رنگ
ریشه: عربی
حورا /hooraa/
معنی: حور، زن زیبای بهشتی، زنِ سفید پوستِ سیاه چشم و موی
ریشه: عربی
حوری /hoori/
معنی: حور، زن زیبا
ریشه: عربی
حیات /haiaat/
معنی: زندگی، زیست
ریشه: عربی
حیان /hayyaan/
معنی: زنده
ریشه: عربی
حیرت /heyrat/
معنی: سرگشتگی، سرگردانی
ریشه: عربی
حیفا /hayfaa/
معنی: نام بندری در فلسطین
ریشه: عربی
خالص /khaales/
معنی: محض، بدون آمیختگی
ریشه: عربی – قرآن
ختمی /khatmi/
معنی: گیاهی علفی، پایا، و زینتی از خانواده پنیرک که گلهای درشت دارد
ریشه: عربی
خزال /khazaal/
معنی: با ناز راه رونده، کسی که با ناز راه می‌رود
ریشه: عربی
خطاب /khataab/
معنی: سخن گفتن
ریشه: عربی – قرآن
خلاق /khalaagh/
معنی: از اسماء حسنی به معنی آفرینشگر
ریشه: عربی – قرآن
خلال /khelaal/
معنی: دوستی
ریشه: عربی – قرآن
خلود /kholood/
معنی: جاودانگی
ریشه: عربی – قرآن
خیاط /khayaat/
معنی: سوزن
ریشه: عربی – قرآن
دبرا /deboraa/
معنی: زنبور عسل، ساعی، کوشا
ریشه: عبری
دریم /darim/
معنی: پرگوشت، خوش اندام
ریشه: عربی
دریه /doriye/
معنی: (دُر + ایه (پسوند نسبت)، مانند دُر، درخشان، روشن
ریشه: عربی
دواب /davaab/
معنی: جنبندگان، جانوران
ریشه: عربی – قرآن
دینا /dinaa/
معنی: داور، داوری، (در اوستایی) دین، (در عبری) (= دینه) انتقام یافته، نام خواهر یوسف (ع)
ریشه: عبری
دینه /dineh/
معنی: نام دختر یعقوب (ع) و خواهر یوسف (ع)
ریشه: عبری
ذریه /zoriye/
معنی: نسل، فرزندان
ریشه: عربی
ذکیه /zakiye/
معنی: مونث ذکی، زن تیزهوش و زیرک
ریشه: عربی
ذلفا /zalfaa/
معنی: دختر سفید روی، شاعره معاصر خلفای عباسی، دختر ابیض زن و معشوقه‌ی نجده‌ ابن اسود
ریشه: عربی
ذنوب /zanoob/
معنی: نصیب و بهره
ریشه: عربی – قرآن
رابع /raabe/
معنی: چهارم
ریشه: عربی – قرآن
راحل /raahel/
معنی: کوچ کننده، مهاجر
ریشه: عربی
راشل /raashel/
معنی: راحیل، گوسفند
ریشه: بین المللی – فرانسوی
راوک /raavak/
معنی: صاف و لطیف، پالوده از عیب، جام شراب، راوق
ریشه: عربی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با ر
رایا /raayaa/
معنی: رای، فکر، اندیشه، تأمل
ریشه: عبری
رباط /rebaat/
معنی: نگهداری
ریشه: عربی – قرآن
ربکا /rebekaa/
معنی: ربه کار، راستی، مصلح
ریشه: عبری
رجال /rejaal/
معنی: مردان
ریشه: عربی – قرآن
رحمه /rahme/
معنی: نام همسر ایوب (ع)
ریشه: عربی
رضیه /razziye/
معنی: مونث رضی، زن راضی، خوشنود، پسندیده
ریشه: عربی
رعنا /ra’na/
معنی: خود پسند، متکبر، زن زیبا و خوش قد و قامت
ریشه: عربی
رفعت /rafat/
معنی: بلندی مرتبه، بزرگواری، ترقی
ریشه: عربی
رقاب /reghaab/
معنی: گردنها، کنیزان
ریشه: عربی – قرآن
رقیب /raghib/
معنی: چشم به راه، ناظر و نگاهبان و از اسماءحسنی
ریشه: عربی – قرآن
رقیم /raghim/
معنی: نام شهر اصحاب کهف
ریشه: عربی – قرآن
رکاب /rekaab/
معنی: شتر
ریشه: عربی – قرآن
رمان /rommaan/
معنی: انار
ریشه: عربی – قرآن
رمیم /ramim/
معنی: خار و خاشاک
ریشه: عربی – قرآن
روحا /rohaa/
معنی: منسوب به جان و روان
ریشه: عربی
رودا /rudaa/
معنی: به معنی گل
ریشه: عبری
روزت /rozet/
معنی: گل سرخ
ریشه: بین المللی – اسپانیایی
ریاح /riaah/
معنی: بادها
ریشه: عربی – قرآن
ریتا /ritaa/
معنی: مروارید
ریشه: بین المللی – یونانی
زبور /zabor/
معنی: نام کتاب داود (ع)
ریشه: عربی – قرآن
زخرف /zokhrof/
معنی: زر و زیور
ریشه: عربی – قرآن
زکیه /zakieh/
معنی: مؤنث زکی، پاک، طاهر، پارسا
ریشه: عربی
زلال /zolaal/
معنی: صاف و شفاف، (به مجاز) آب صاف و گوارا، پاک، خالص
ریشه: عربی
زمرد /zomorrod/
معنی: نام سنگی قیمتی به رنگ سبز
ریشه: بین المللی – یونانی
زمزم /zamzam/
معنی: نام چشمه‌ای در نزدیکی کعبه
ریشه: عربی
زوفا /zofaa/
معنی: گیاهی پایا و معطر از خانواده نعناع
ریشه: عربی
زهرا /zahraa/
معنی: روشن، درخشان ، نام دختر پیامبر(ص)
ریشه: عربی
زهره /zohreh/
معنی: سیاره زهره ونوس
ریشه: عربی
زینب /zeinab/
معنی: پاکیزگی، نام درختی خوشبو و خوش منظر
ریشه: عربی
زینت /zinat/
معنی: آذین، آرایش، پیرایه، تزیین، حلیه، زیب، زیور
ریشه: عربی
زئوس /zeos/
معنی: آسمان، در دین یونان، خدای خدایان و نام پدر آپولون، آرتمیس و آتنه
ریشه: بین المللی – یونانی
ژانت /zhaanet/
معنی: مونث ژان (ژان = یحیی، یوحنا، خداداد)
ریشه: بین المللی – فرانسوی
ژنیا /zheniaa/
معنی: ژنیک
ریشه: بین المللی – ارمنی
ژینا /zhinaa/
معنی: ژنی، ژینوس، ژنیک، نابغه، باهوش
ریشه: بین المللی – فرانسوی
ساحر /saaher/
معنی: سحر کننده، جادوگر
ریشه: عربی – قرآن
ساحه /saahah/
معنی: سرا
ریشه: عربی – قرآن
ساعه /saa’eh/
معنی: وقت، قیامت، وقت مرگ
ریشه: عربی – قرآن
سائق /saaegh/
معنی: راهبر
ریشه: عربی – قرآن
سبیل /sabil/
معنی: راه
ریشه: عربی – قرآن
سجیل /sejil/
معنی: سنگ، گل
ریشه: عربی – قرآن
سجیه /sajiye/
معنی: اخلاق خوب، خوی پسندیده
ریشه: عربی
سحار /sahhaar/
معنی: جادو کننده
ریشه: عربی – قرآن
سدید /sadid/
معنی: محکم استوار، درست
ریشه: عربی – قرآن
سدین /saddayn/
معنی: دو کوه سدآسا
ریشه: عربی – قرآن
سرژی /serzhi/
معنی: مصغر سرگیس، قوس و قزح کوچک
ریشه: بین المللی – ارمنی
سریع /sari/
معنی: شتابنده
ریشه: عربی – قرآن
سعاد /sa’aad/
معنی: خوشبختی، نیک بختی
ریشه: عربی
سعیر /saeer/
معنی: آتش فروزان، از نام های جهنم
ریشه: عربی – قرآن
سلمی /salmi/
معنی: نام گیاهی است، زنی معشوقه در عرب
ریشه: عربی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با س شیک
سلوا /salvaa/
معنی: گیاهی علفی، خودرو یا زینتی از خانواده نعنا، مریم گلی، هر چیز که تسلّی دهد، انگبین، عسل
ریشه: عربی
سلوه /salve/
معنی: فرحبخش
ریشه: عربی
سمرا /samraa/
معنی: زن گندمگون
ریشه: عربی
سموم /samom/
معنی: آتشباد
ریشه: عربی – قرآن
سندس /sondos/
معنی: ابریشم نازک
ریشه: عربی – قرآن
سنیه /saniyye/
معنی: عالی، خوب
ریشه: عربی
سودا /sodaa/
معنی: فکر، خیال، شور و شوق، (به مجاز) علاقه‌ی شدید به کسی یا چیزی، عشق
ریشه: عربی
سوره /soore/
معنی: هر یک از بخش های صد و چهارده گانه ی قرآن که خود شامل چند آیه است
ریشه: عربی
سوژا /sozhaa/
معنی: سویا، گیاهی علفی یک ساله و کاشتنی، (در کردی) سوزان
ریشه: بین المللی – هندی
سهول /sohol/
معنی: دشت ها
ریشه: عربی – قرآن
سیره /sirah/
معنی: حالت طبیعی
ریشه: عربی – قرآن
سیما /simaa/
معنی: صورت، رخ
ریشه: عربی
شادن /shaaden/
معنی: آهوی جوان که تازه شاخ بر آورده است، بچه آهو، زیبا و لطیف مانند بچه آهو
ریشه: عربی
شاعر /shaaer/
معنی: سراینده کلام موزون، خیال پرداز
ریشه: عربی – قرآن
شاهر /shaaher/
معنی: مشهور، سرشناس، تیغ و شمشیر بر کشیده
ریشه: عربی
شایق /shaayegh/
معنی: مشتاق، آرزومند
ریشه: عربی
شبیب /shabib/
معنی: میانسالی
ریشه: عربی
شتاء /shetaa/
معنی: زمستان
ریشه: عربی – قرآن
شدهه /shadhe/
معنی: دلربا، تو دل برو
ریشه: عربی
شدید /shadid/
معنی: سخت، محکم، شدید، سنگین
ریشه: عربی – قرآن
شراب /sharaab/
معنی: نوشیدنی
ریشه: عربی – قرآن
شرعه /sherah/
معنی: شریعت
ریشه: عربی – قرآن
شعری /shara/
معنی: نام ستاره ای است
ریشه: عربی – قرآن
شفقت /shafaghat/
معنی: مهربانی، نرم دلی
ریشه: عربی
شمسا /shamsaa/
معنی: نور آفتاب، خورشید، نوعی خرما
ریشه: عربی
شمیم /shamim/
معنی: از اسامی دخترانه به معنی بوی خوش
ریشه: عربی
شواظ /shovaaz/
معنی: شعله بی دود
ریشه: عربی – قرآن
شوبا /shobaa/
معنی: مخلوط
ریشه: عربی – قرآن
شوری /shora/
معنی: مشورت
ریشه: عربی – قرآن
شوشن /shushan/
معنی: گل سوسن
ریشه: بین المللی – ارمنی
شوکت /shokat/
معنی: جاه و جلال، عظمت، بزرگی
ریشه: عربی
شهره /shohre/
معنی: مشهور، سرشناس، نامدار
ریشه: عربی
شهلا /shahlaa/
معنی: از نام های برگزیده
ریشه: عربی
شهود /shohood/
معنی: حاضران، بینندگان، شاهدان
ریشه: عربی – قرآن
شهور /shohoor/
معنی: ماه ها
ریشه: عربی – قرآن
شیبه /shaybe/
معنی: پیری، تیرانداز، سپید شدن موی سر
ریشه: عربی – قرآن
شیعه /sheah/
معنی: پیرو
ریشه: عربی – قرآن
شیلا /shilaa/
معنی: نام نهری در سیستان و بلوچستان، از نام های متداول هندی
ریشه: بین المللی – هندی
شیما /shimaa/
معنی: زن خال دار
ریشه: عربی
صاخه /saakhah/
معنی: بانگ گوش فرسا، اسم قیامت، فریاد شدید گوش خراش
ریشه: عربی – قرآن
صباح /saabaah/
معنی: سحرگاه، بامدادان
ریشه: عربی – قرآن
صبغه /sebghah/
معنی: رنگ، نگارگری
ریشه: عربی – قرآن
صبوح /sabooh/
معنی: پگاه، صبح زود، شرابی که به هنگام صبح می خورند
ریشه: عربی
صحاف /sehaaf/
معنی: جام ها یا طبق ها، سینیهای زرین
ریشه: عربی – قرآن
صحرا /sahraa/
معنی: بیابان، محلی خارج از منطقه مسکونی، که دارای پوشش گیاهی است
ریشه: عربی
صخره /sakhreh/
معنی: تخته سنگ
ریشه: عربی – قرآن
صدری /sadri/
معنی: منسوب به صدر، گوشه ای در دستگاه شور
ریشه: عربی
صدقه /sadaghah/
معنی: صدقه، مالی که انسان در راه خدا می دهد، کفاره
ریشه: عربی – قرآن
صدور /sodoor/
معنی: ضمیرها، دل ها، سینه ها
ریشه: عربی – قرآن

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با فراوانی کم
صراط /seraat/
معنی: راه وسیع، راه
ریشه: عربی – قرآن
صرصر /sarsar/
معنی: باد بسیار سرد و تند
ریشه: عربی – قرآن
صریخ /sarikh/
معنی: فریادرس، کمک
ریشه: عربی – قرآن
صریم /sarim/
معنی: خاکستر
ریشه: عربی – قرآن
صعوه /save/
معنی: پرنده ای کوچک و ; خوش آواز به اندازه گنجشک
ریشه: عربی
صعید /saeed/
معنی: خاک
ریشه: عربی – قرآن
صغیر /saghir/
معنی: کوچک
ریشه: عربی – قرآن
صفیا /safiyaa/
معنی: صَفیه
ریشه: عربی
صلات /salaat/
معنی: دعا
ریشه: عربی – قرآن
صنعه /sanah/
معنی: حرفه
ریشه: عربی – قرآن
صواب /savaab/
معنی: درست
ریشه: عربی – قرآن
صواع /savaa/
معنی: جام، پیمانه
ریشه: عربی – قرآن
صهبا /sahbaa/
معنی: شراب انگوری، شرابی که مایل به سرخی باشد
ریشه: عربی
ضاحک /zaahek/
معنی: خندان
ریشه: عربی – قرآن
طاعه /taaeh/
معنی: اطاعت، فرمانبری
ریشه: عربی – قرآن
طاقه /taaghah/
معنی: تاب و توان
ریشه: عربی – قرآن
طاوس /taavoos/
معنی: پرنده معروف زیبا که دم چتری زیبا دارد
ریشه: عربی
طباق /tebaagh/
معنی: تو بر تو، مطابقت
ریشه: عربی – قرآن
طریق /tarigh/
معنی: راه
ریشه: عربی – قرآن
طلوع /toloo’e/
معنی: دمیدن و برآمدنِ خورشید و مانند آن، ابتدای روز
ریشه: عربی
طناز /tannaaz/
معنی: از اسامی دخترانه بسیار زیبا، دلنشین و فریبنده
ریشه: عربی
طنان /tanaan/
معنی: پرطنین، بلندآوازه، مشهور
ریشه: عربی
طنین /tanin/
معنی: انعکاس صوت، پژواک، حالتی از صدا که دارای تأثیر و نفوذ باشد، خوش آهنگی
ریشه: عربی
طهور /tahoor/
معنی: بسیار پاک
ریشه: عربی – قرآن
ظلال /zelaal/
معنی: سایه ها
ریشه: عربی – قرآن
ظلیل /zalil/
معنی: سایه گستر
ریشه: عربی – قرآن
عارض /aarez/
معنی: ابر، ظاهر شونده
ریشه: عربی – قرآن
عالی /aali/
معنی: بلند، رفیع، بزرگ، سرافراز
ریشه: عربی – قرآن
عامل /aamel/
معنی: انجام دهنده
ریشه: عربی – قرآن
عبره /ebrah/
معنی: عبرت، پند، موعظه
ریشه: عربی – قرآن
عبهر /abhar/
معنی: گل نرگس، دراز و نازک و ; خوش از هر چیزی
ریشه: عربی
عجاب /ejaab/
معنی: عجیب، بسیار شگفت آور
ریشه: عربی – قرآن
عذار /azaar/
معنی: رخسار، چهره
ریشه: عربی
عروش /oroosh/
معنی: سقف ها
ریشه: عربی – قرآن
عریض /ariz/
معنی: زیاد، وسیع، کثیر
ریشه: عربی – قرآن
عزیc /aziz/
معنی: نامی که اعراب مسلمان به عزرا می‌دهند، عزرا
ریشه: عربی
عشیر /ashir/
معنی: معاشر، رفیق، دمساز
ریشه: عربی – قرآن
عصبه /osbah/
معنی: جوانان برومند
ریشه: عربی – قرآن
عصیب /asib/
معنی: سخت و سنگین
ریشه: عربی – قرآن
عطیه /atieh/
معنی: انعام، بخشش
ریشه: عربی
عفاف /efaaf/
معنی: پرهیزکاری، پاکدامنی اسم زیبای ایرانی
ریشه: عربی
عقبی /aghebaa/
معنی: دو پاشنه، کنایه از اعتقاد
ریشه: عربی – قرآن
عقود /oghood/
معنی: پیمانها
ریشه: عربی – قرآن
علام /alaam/
معنی: از اسماء حسنی به معنی بسیار دانا
ریشه: عربی – قرآن
علیه /elie/
معنی: علیا
ریشه: عربی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با کلاس
عناب /anaab/
معنی: میوه‌ای قرمز که خواص درمانی فراوان دارد
ریشه: عربی
عنقا /anghaa/
معنی: مرغی افسانه‌ای، سیمرغ، زنی که گردن کشیده دارد
ریشه: عربی
عیشه /ishah/
معنی: زندگی
ریشه: عربی – قرآن
عیون /oyoon/
معنی: چشمه ساران
ریشه: عربی – قرآن
غاسق /ghaasegh/
معنی: شب تاریک
ریشه: عربی – قرآن
غافر /ghaafer/
معنی: از اسماء حسنی به معنی آمرزنده
ریشه: عربی – قرآن
غداه /ghadaah/
معنی: بامدادان
ریشه: عربی – قرآن
غراب /ghoraab/
معنی: زاغ، کلاغ
ریشه: عربی – قرآن
غربی /gharbi/
معنی: غربی
ریشه: عربی – قرآن
غرفه /ghorfah/
معنی: بنای عالی و مرتفع
ریشه: عربی – قرآن
غروب /ghoroob/
معنی: غروب کردن
ریشه: عربی – قرآن
غرور /ghoroor/
معنی: فریب، فریفتن
ریشه: عربی – قرآن
غزال /ghazaal/
معنی: نوعی آهوی ظریف اندام و بسیار تندرو با چشمان درشت سیاه
ریشه: عربی
غطاء /ghetaa/
معنی: پرده، در آیات کنایه از جهالت
ریشه: عربی – قرآن
غلبا /gholbaa/
معنی: انبوه
ریشه: عربی – قرآن
غلیظ /ghaliz/
معنی: استوار، سخت
ریشه: عربی – قرآن
غمام /ghamaam/
معنی: ابر
ریشه: عربی – قرآن
غنیه /ghanie/
معنی: مونث غنی
ریشه: عربی
غواش /ghavaash/
معنی: بالاپوشها
ریشه: عربی – قرآن
غواص /ghavaas/
معنی: فرو رونده در دریا
ریشه: عربی – قرآن
غوغا /ghoghaa/
معنی: صدای بلند، بانگ و فریاد
ریشه: عربی
غیوب /ghoyoob/
معنی: رازهای نهانی
ریشه: عربی – قرآن
فاقع /faaghe/
معنی: خالص در رنگ
ریشه: عربی – قرآن
فالق /faalegh/
معنی: از اسماءحسنی به معنی شکافنده
ریشه: عربی – قرآن
فراش /faraash/
معنی: پروانه ها
ریشه: عربی – قرآن
فرشا /farshaa/
معنی: صفت چهارپایان، دست آموز
ریشه: عربی – قرآن
فطره /fetrah/
معنی: آفرینش
ریشه: عربی – قرآن
فطور /fotoor/
معنی: رخنه
ریشه: عربی – قرآن
فعال /fa’aal/
معنی: از اسماء حسنی به معنی انجام دهنده
ریشه: عربی – قرآن
قابل /ghabel/
معنی: از اسماءحسنی به معنی پذیرنده
ریشه: عربی – قرآن
قانت /ghaanet/
معنی: نیایشگر، فرمانبردار، پیوسته مطیع خدا
ریشه: عربی – قرآن
قائل /ghaael/
معنی: گوینده
ریشه: عربی – قرآن
قبله /gheblah/
معنی: مقابل، مکانی که نمازگزار بدان رو می کند
ریشه: عربی – قرآن
قبیل /ghabil/
معنی: همانندان
ریشه: عربی – قرآن
قدحا /ghadhaa/
معنی: آتش
ریشه: عربی – قرآن
قدسی /ghodsi/
معنی: مقدس، فرشته
ریشه: عربی
قدور /ghodoor/
معنی: دیگها
ریشه: عربی – قرآن
قرار /gharaar/
معنی: استواری، جایگاه
ریشه: عربی – قرآن
قرون /ghoroon/
معنی: اقوام، نسلها
ریشه: عربی – قرآن
قریب /gharib/
معنی: نزدیک، خویشاوند
ریشه: عربی – قرآن
قرین /gharin/
معنی: نزدیک، صاحب، همنشین، یار، نظیر، مانند
ریشه: عربی – قرآن
قضبا /ghazbaa/
معنی: سبزیجات
ریشه: عربی – قرآن
قطره /ghatre/
معنی: مقدار کمی از مایع که از جایی بچکد، چکه
ریشه: عربی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی عربی
قطوف /ghotoof/
معنی: میوه ها
ریشه: عربی – قرآن
قمیص /ghamis/
معنی: پیراهن
ریشه: عربی – قرآن
قیام /ghiaam/
معنی: ایستادگان، برخاستن
ریشه: عربی – قرآن
کاتب /kaateb/
معنی: نویسنده
ریشه: عربی – قرآن
کادح /kaadeh/
معنی: تلاش کننده، رنجبر، سخت کوشنده
ریشه: عربی – قرآن
کاشف /kaashef/
معنی: آشکار کننده، پدید آورنده، کشف کننده، برطرف کننده
ریشه: عربی – قرآن
کبری /kobraa/
معنی: کبری، بزرگ، کبیر
ریشه: عربی
کثیر /kasir/
معنی: بسیار، فراوان
ریشه: عربی – قرآن
کرسی /korsi/
معنی: کرسی (علم و قدرت)
ریشه: عربی – قرآن
کساد /kesaad/
معنی: کم بودن خریدار، کساد
ریشه: عربی – قرآن
کسفا /kesafaa/
معنی: پاره هایی
ریشه: عربی – قرآن
کسوه /kesvah/
معنی: پوشاک
ریشه: عربی – قرآن
کعبه /kabe/
معنی: بیت الله الحرام
ریشه: عربی – قرآن
کلام /kalaam/
معنی: سخن گفتن
ریشه: عربی – قرآن
کنوز /konoz/
معنی: گنج ها، مالهای اندوخته
ریشه: عربی – قرآن
کوثر /kosar/
معنی: نام چشمه‌ای در بهشت، نام سوره ای در قرآن کریم که یکی از شأن نزول‌های آن تولد حضرت فاطمه (س) است
ریشه: عربی
کوکب /kokab/
معنی: ستاره، گلی زینتی و درشت و پُرپَر به رنگهای ارغوانی، سفید، قرمز، زرد یا بنفش
ریشه: عربی
گریس /gereys/
معنی: برکت خداوند
ریشه: بین المللی – انگلیسی
گلال /golaal/
معنی: عبیر سرخ
ریشه: بین المللی – هندی
لادن /laadan/
معنی: معرب از یونانی، گل زینتی به رنگ زرد، قرمز، یا نارنجی
ریشه: عبری
لبنا /lobnaa/
معنی: درخت کندر، دختری ادیب و زیبارو
ریشه: عربی
لبوس /loboos/
معنی: لباس جنگی
ریشه: عربی – قرآن
لسان /lesaan/
معنی: زبان، لغت، سخن، کلام
ریشه: عربی – قرآن
لعبت /lobat/
معنی: زن زیبا روی و خوش اندام، عروسک، بازیچه
ریشه: عربی
لعیا /layaa/
معنی: نام زن حضرت یعقوب
ریشه: عبری
لمیا /lamyaa/
معنی: زن سیاه و گندمگون
ریشه: عربی
لورا /loraa/
معنی: نام سازی است، چنگ، نام یکی از صورت های فلکی شمالی
ریشه: عبری
لولو /lolo/
معنی: مروارید
ریشه: عربی – قرآن
لیال /layaal/
معنی: شب ها
ریشه: عربی – قرآن
لیدا /lidaa/
معنی: مهسان، مهسیما، مهسو، مهرشید
ریشه: بین المللی – ارمنی
لیدی /lidi/
معنی: از عناوین و القاب اشرافی، خانم، بانو
ریشه: بین المللی – انگلیسی
لیزا /lizaa/
معنی: بنده خالص خداوند
ریشه: عبری
لینا /linaa/
معنی: آبشار کوچک
ریشه: بین المللی – انگلیسی
مارب /maareb/
معنی: نیازها
ریشه: عربی – قرآن
مارت /maaret/
معنی: ماخوذ از عب، نام خواهر حضرت مریم
ریشه: بین المللی – فرانسوی
مارج /maarej/
معنی: زبانه آتش
ریشه: عربی – قرآن

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی مذهبی
مارد /maared/
معنی: سرکش
ریشه: عربی – قرآن
مانو /maano/
معنی: صدا، آوازه، شهرت
ریشه: بین المللی – هندی
ماوی /mavaa/
معنی: سرانجام، جایگاه
ریشه: عربی – قرآن
مبدل /mobadal/
معنی: دگرگون کننده
ریشه: عربی – قرآن
مبدی /mobdi/
معنی: آشکار کننده
ریشه: عربی – قرآن
متاع /mataa/
معنی: بهره مندی، کالا
ریشه: عربی – قرآن
متقی /motaghi/
معنی: پرهیزگار، پارسا
ریشه: عربی – قرآن
مثلی /moslaa/
معنی: پسندیده
ریشه: عربی – قرآن
مثوی /masvaa/
معنی: جایگاه، اقامتگاه
ریشه: عربی – قرآن
مجمع /majma/
معنی: مکان گرد آمدن
ریشه: عربی – قرآن
محبه /mahabbah/
معنی: مهربانی، دوستی، مهر
ریشه: عربی – قرآن
محرم /mahram/
معنی: خویشاوند، آشنا، همسر
ریشه: عربی
محنا /mohannaa/
معنی: ﺑﻪ ﺣﻨﺎ ﺧﺿﺎﺏ ﮐﺮدﻩ
ریشه: عربی
محیا /mahyaa/
معنی: زندگانی، حیات، جای زیستن
ریشه: عربی
مدین /madin/
معنی: نام شهر حضرت شعیب
ریشه: عربی – قرآن
مراء /meraa/
معنی: مجادله، بگومگو کردن
ریشه: عربی – قرآن
مرجع /marja/
معنی: رجوع، بازگشتن
ریشه: عربی – قرآن
مرحا /marhaa/
معنی: فخر فروشی
ریشه: عربی – قرآن
مرسا /mersaa/
معنی: استوار وثابت
ریشه: عربی
مرقد /marghad/
معنی: خوابگاه
ریشه: عربی – قرآن
مروه /marvah/
معنی: تپه ای در کنار مسجدالحرام
ریشه: عربی – قرآن
مریج /marij/
معنی: سر در گم
ریشه: عربی – قرآن
مرید /marid/
معنی: سرکش
ریشه: عربی – قرآن
مریس /maris/
معنی: خرمای تر که در آب و شیر و جز آن نهاده شود، چیزی لغزان و تابان
ریشه: عربی
مزاج /mezaaj/
معنی: آمیزه
ریشه: عربی – قرآن
مزید /mazid/
معنی: افزون
ریشه: عربی – قرآن
مزین /mozayan/
معنی: آراسته، زینت داده شده
ریشه: عربی
مساق /masaagh/
معنی: سیر و سرانجام
ریشه: عربی – قرآن
مسجد /masjed/
معنی: مسجد، زیارتگاه و معبد
ریشه: عربی – قرآن
مسکن /maskan/
معنی: خانه
ریشه: عربی – قرآن
مسمع /mosme/
معنی: شنیدن
ریشه: عربی – قرآن
مسمی /mosmaa/
معنی: معین
ریشه: عربی – قرآن
مشرب /meshrab/
معنی: آبشخور
ریشه: عربی – قرآن
مشرق /mashregh/
معنی: مشرق
ریشه: عربی – قرآن
مشعر /masha’r/
معنی: زمینی ما بین منی وعرفات در شمال مکه
ریشه: عربی – قرآن
مشهد /mashhad/
معنی: حاضر شدن، حضور
ریشه: عربی – قرآن
مشید /mashid/
معنی: استوار
ریشه: عربی – قرآن
مصرخ /mosrekh/
معنی: فریاد رس
ریشه: عربی – قرآن
مصفی /mosaffaa/
معنی: صاف، خالص
ریشه: عربی – قرآن
مصلی /mosalaa/
معنی: جایگاه نماز
ریشه: عربی – قرآن
مصور /mosavver/
معنی: از اسماء حسنی به معنی صورتگر
ریشه: عربی – قرآن
مصیب /mosib/
معنی: رسنده
ریشه: عربی – قرآن
مصیر /masir/
معنی: سرانجام، بازگشت
ریشه: عربی – قرآن
مطلع /matla/
معنی: طلوع
ریشه: عربی – قرآن
معشر /ma’shar/
معنی: جماعت، گروه
ریشه: عربی – قرآن
مغرب /maghreb/
معنی: مغرب، محل غروب
ریشه: عربی – قرآن
مغشی /moghshey/
معنی: بیهوش
ریشه: عربی – قرآن
مقام /maghaam/
معنی: محل اقامت، منزلت، جایگاه
ریشه: عربی – قرآن
مقدس /moghadas/
معنی: پاک
ریشه: عربی – قرآن
مقعد /magh’ad/
معنی: مجلس، مقام و منزلت
ریشه: عربی – قرآن
مقیم /moghim/
معنی: پایدار
ریشه: عربی – قرآن
مکاء /mokaa/
معنی: صفیر کشیدن، سوت زدن
ریشه: عربی – قرآن
مکان /makaan/
معنی: جا
ریشه: عربی – قرآن

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با م
مکین /makin/
معنی: صاحب مقام، دارای منزلت، محترم
ریشه: عربی – قرآن
مکیه /makie/
معنی: مربوط یا متعلق به مکه، اهل مکه
ریشه: عربی
ملاق /molaagh/
معنی: دیدار کننده
ریشه: عربی – قرآن
ملجا /malja/
معنی: پناهگاه
ریشه: عربی – قرآن
ملوس /maloos/
معنی: قشنگ، دلربا، دلپذیر
ریشه: عربی
ملوک /molook/
معنی: (جمعِ مِلَک) پادشاهان
ریشه: عربی
ملیح /malih/
معنی: با نمک، نمکین، زیبا، خوبرو
ریشه: عربی
ملیک /malik/
معنی: از اسماءحسنی به معنی صاحب حکومت
ریشه: عربی – قرآن
ممطر /momter/
معنی: بارش دهنده
ریشه: عربی – قرآن
مناد /monaad/
معنی: ندا کننده
ریشه: عربی – قرآن
مناه /monaah/
معنی: نام بتی
ریشه: عربی – قرآن
منبث /monbas/
معنی: پراکنده
ریشه: عربی – قرآن
منجو /monajoo/
معنی: نجات دهندگان
ریشه: عربی – قرآن
منزه /monazah/
معنی: به دور از آلودگی، پاک، پاکیزه، مبرا، بری، بی عیب
ریشه: عربی
منطق /mantegh/
معنی: سخن گفتن
ریشه: عربی – قرآن
موثق /movasagh/
معنی: مورد اطمینان، معتمد
ریشه: عربی – قرآن
مودت /mavaddt/
معنی: دوستی، محبت
ریشه: عربی – قرآن
موده /mavaddah/
معنی: مهربانی و دوستی، دوست داشتن
ریشه: عربی – قرآن
موذن /moazen/
معنی: آواز دهنده
ریشه: عربی – قرآن
مورا /mooraa/
معنی: درهم شدن
ریشه: عربی – قرآن
موسع /mose/
معنی: توانگر
ریشه: عربی – قرآن
موعد /maued/
معنی: زمان و مکان وعده
ریشه: عربی – قرآن
مولی /maulaa/
معنی: سرور، سرپرست، بعضا از اسماءحسنی
ریشه: عربی – قرآن
مهاد /mehaad/
معنی: آرامگاه، زیرانداز
ریشه: عربی – قرآن
مهتد /mohtad/
معنی: هدایت یافته
ریشه: عربی – قرآن
مهدا /mahdaa/
معنی: اول شب، پاسی از شب، آرامش شب
ریشه: عربی
میسا /misaa/
معنی: زنی که با برازندگی و تکبّر راه می رود، متکبر و با تبختر راه می رود
ریشه: عربی
میشل /mishel/
معنی: میشائیل، میکائیل، مثل خدا
ریشه: بین المللی – فرانسوی
نادی /naadi/
معنی: ندا دهنده، ندا کننده
ریشه: عربی
ناقه /naaghe/
معنی: شتر ماده
ریشه: عربی – قرآن
نبیه /nabih/
معنی: آگاه، دانشمند
ریشه: عربی
نجلا /najlaa/
معنی: زنی که دارای چشمان درشت است
ریشه: عربی
نجمی /najmi/
معنی: منسوب به نجم، نام گیاهی است
ریشه: عربی
نجوا /najvaa/
معنی: سخن آهسته
ریشه: عربی
نجوم /nojoom/
معنی: ستارگان
ریشه: عربی – قرآن
نجیا /najiaa/
معنی: همراز بودن
ریشه: عربی – قرآن
نحله /nehlah/
معنی: خوشدلی
ریشه: عربی – قرآن
نخیل /nakhil/
معنی: درختان خرما
ریشه: عربی – قرآن
ندیا /nadiaa/
معنی: مجلس
ریشه: عربی – قرآن

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با ن خارجی
نسیم /nasim/
معنی: بادملایم و خنک، باد بسیار آرام، بوی خوش
ریشه: عربی
نشاه /nashaah/
معنی: پدید آمده، خلق شده
ریشه: عربی – قرآن
نشور /noshoor/
معنی: رستاخیز، درباره دنیا، جنب و جوش
ریشه: عربی – قرآن
نصرت /nosrat/
معنی: یاری، پیروزی
ریشه: عربی
نضره /nazrah/
معنی: طراوت، زیبائی، تازگی
ریشه: عربی – قرآن
نعاج /no’aaj/
معنی: میش ها
ریشه: عربی – قرآن
نغمه /naghmeh/
معنی: آهنگ یا ملودی
ریشه: عربی
نفوس /nofoos/
معنی: قلب ها، جان ها، اشخاص، دل ها
ریشه: عربی – قرآن
نقیه /naghie/
معنی: زن پاکیزه و نظیف
ریشه: عربی
نکهت /nek’hat/
معنی: بوی خوش
ریشه: عربی
نوال /navaal/
معنی: عطا، بخشش، بهره، نصیب
ریشه: عربی
نهار /nahaar/
معنی: روز
ریشه: عربی – قرآن
نهضت /nehzat/
معنی: حرکت، عزیمت
ریشه: عربی
نینا /ninaa/
معنی: زیبایی، خوش اندامی و ظرافت
ریشه: عبری
وادی /vaadi/
معنی: سرزمین، رود
ریشه: عربی
وارث /vaares/
معنی: میراث خوار، از صفات الهی
ریشه: عربی
وارد /vaared/
معنی: داخل شونده، آب آور
ریشه: عربی – قرآن
واصب /vaaseb/
معنی: پایدار، دائم
ریشه: عربی – قرآن
واقع /vaaghe/
معنی: آنچه می افتد، واقعی، رخ دادنی
ریشه: عربی – قرآن
وامق /vaamegh/
معنی: دوست، عاشق، لحنی در موسیقی قدیم
ریشه: عربی
وثاق /vesaagh/
معنی: بستن، بند نهادن
ریشه: عربی – قرآن
وجوه /vojooh/
معنی: چهره ها
ریشه: عربی – قرآن
وجیه /vajih/
معنی: با وجاهت، صاحب جاه و مقام، زیبا
ریشه: عربی
ورده /varde/
معنی: مونث ورد زنی که مانند گل سرخ است
ریشه: عربی
ورقا /varghaa/
معنی: کبوتر، نام درختی کوچک و معروف
ریشه: عربی
وسمه /vasme/
معنی: ماده رنگی ای که از نوعی گیاه به دست می‌آید
ریشه: عربی
وسیم /vasim/
معنی: دارای نشان زیبایی، خوش سیما، زیبا
ریشه: عربی

آریا بانو

اسم دختر چهار حرفی با واو
وعید /vaeed/
معنی: وعده شر، هشدار
ریشه: عربی – قرآن
ولگا /valgaa/
معنی: بلندترین رود اروپا
ریشه: بین المللی – روسی
هاجر /haajar/
معنی: معرب از عبری، به معنی مهاجرت کننده، فرارکننده، اسم مادر اسماعیل و همسر حضرت ابراهیم (ع)
ریشه: عربی
هارا /haaraa/
معنی: کوهستان
ریشه: عبری
هاله /haaleh/
معنی: معرب از یونانی به معنای حلقه نورانی سفید یا رنگی که گاه دور ماه یا خورشید دیده می‌شود
ریشه: بین المللی – یونانی
هدسه /hadse/
معنی: همسر یهودی خشایار شاه که بعداً استر نام گرفت، محل دفن او و داییش (مردخای) جزء آثار باستانی همدان است
ریشه: عبری
هدهد /hodhod/
معنی: شانه بسر
ریشه: عربی – قرآن
هضیم /hazim/
معنی: لطیف
ریشه: عربی – قرآن
هلما /helmaa/
معنی: معنی اسم را در این قسمت بنویسید خیلی صبور
ریشه: عربی
هلیا /heliaaa/
معنی: خورشید
ریشه: بین المللی – یونانی
هنده /hende/
معنی: نام یکی از زنان پیامبر
ریشه: عربی
هنیا /heniyaa/
معنی: گوارا باد، نوش باد
ریشه: عربی
هونا /haoonaa/
معنی: با وقار
ریشه: عربی – قرآن
یافا /yaafaa/
معنی: زیبایی، جمال، نام شهری قدیمی در ساحل مدیترانه
ریشه: عبری
یثرب /yasreb /
معنی: نام قبلی مدینه منوره
ریشه: عربی – قرآن
یرحا /yarhaa/
معنی: نام مادر حضرت موسی (ع)
ریشه: عبری
یسری /yosraa /
معنی: آسانتر
ریشه: عربی – قرآن
یسیر /yasir /
معنی: آسان، اندک
ریشه: عربی – قرآن
یقین /yaghin /
معنی: یقین
ریشه: عربی – قرآن
یلدا /yaldaa/
معنی: آخرین شب پائیز در نیم کره شمالی و بلندترین شب سال که همزمان با میلاد مسیح (ع) است
ریشه: بین المللی – سریانی
یمنا /yamnaa/
معنی: زن با برکت، زنی که با دست راست کار کند
ریشه: عربی
یمنه /yamne /
معنی: خجسته، نام گلی است
ریشه: عربی
یهود /yahood/
معنی: نام قوم، دین یهود
ریشه: عربی – قرآن
سخن آخر
لیستی از اسم دختر چهار حرفی را در این مطلب ملاحظه کردید؛ اگر شما نیز اسم دختر 4 حرفی دیگری سراغ دارید که در این مطلب از قلم افتاده است، آن را در پایین همین صفحه برای ما بنویسید.
شما همچنین می توانید در صورت دلخواه، فهرست های اسم را در مطالب اسم دختر با الف ، اسم دختر با ب ، …، اسم دختر با ل ، اسم دختر با م ، اسم دختر با ن ، اسم دختر با و ، اسم دختر با ه و … در بخش انتخاب اسم سرویس مادر و کودک دنبال کنید و از بین آنها اسمی مناسب برای دختر دلبندتان انتخاب کنید.