آریا بانو - خراسان / پسری هستم 29 ساله که 4 سال است عقد کرده ام. قصد دارم عروسی بگیرم، ولی خانمم می گوید تا کار شرکتی نداشته باشی، بهتر است عروسی نگیریم. کارم آزاد است و درآمدم نیز نسبتاً خوب. در ضمن خانمم علاقه زیادی به پوشیدن
لباس های مارکدار دارد که همین موضوع خیلی مشکل بین ما ایجاد کرده است. به او چه بگویم؟
پاسخ مشاور
زندگی
زناشویی صحنه ایجاد پیوند دوستی، صمیمیت و
عشق است که از طریق برقراری رابطه صحیح و مبتنی بر عقل و منطق به دست می آید ولی اگر صحنه رقابت، کینه و
چشم و هم چشمی شود، نتیجه ای مطلوب نخواهد داشت. دوران عقد همیشه نباید طولانی باشد در دوران عقد بهتر و مناسب آن است که اگر توان
مالی وجود دارد که شما در پیامک تان از در آمد نسبتاً خوب نوشته اید، بیشتر از یک سال طول نکشد. این که شما 4 سال است در این وضعیت مانده اید و فقط مشکل، کار آزاد شماست تا حدود زیادی نگران کننده است. اگر مشکل دیگری وجود ندارد بهتر است این دوره بیش از این طولانی نشود وگرنه احتیاج به بررسی های بیشتر ضروری به نظر می رسد.
از یک فرد مورد قبول کمک بگیرید در خصوص مشکل شما و این که گفته اید به همسرم چه بگویم، بهتر است فردی که همسرتان او را قبول دارد به او خاطرنشان کند که شما احتمالاً می خواهید زندگی خوبی داشته باشید؛ همسرتان که شغل خوب، مناسب و مستقلی دارد حالا این که شغل او دولتی یا شرکتی نیست نمی تواند ایرادی داشته باشد، بلکه مهم این است که کار و توان کسب روزی حلال را دارد؛ اگر دوستان یا دیگران ایرادی نسبت به شغل شوهرتان می گیرند و شما به آن توجه بیش از حد و غیر منطقی دارید، نمی توانید زندگی خوبی را با او ادامه دهید چراکه شما هرکاری بکنید از دید گروهی از مردم ایراد دارد! همچنین در خصوص
لباس ها یا وسایل مارکدار ابتدا باید گفت این روش زندگی یعنی جست و جوی وسایل مارکدار، پیروی از مدگرایی است.
زنان و
مردان عاقل ضمن شیک پوشی و رعایت تمیزی، همگام با عرف جامعه به میزان درآمد همسر در
خرید چنین وسایلی عمل می کنند. تنظیم نیازها و خواسته ها با همسر ممکن است فردی که به خواست یا توانایی همسر بی توجه است، فردی باشد که فقط نیازها و خواسته های خود را در نظر می گیرد و به دیگری توجه ندارد.
البته تنظیم خواسته ها و نیازها با همسر، کار سختی نیست بلکه به خواست و اراده 2 طرف بستگی دارد. هریک از شما فهرستی از خواسته ها و نیازهای منطقی تان را تهیه کنید و در اختیار دیگری بگذارید تا هر کدامتان ببینید از دیگری چه می خواهید، بعد ببینید طرف مقابل برای نیازهای شما چه کاری می تواند انجام دهد و کمکش کنید با شما تطبیق پیدا کند؛ البته با آرامش، صبر، حوصله ومهربانی همراه با ایجاد امنیت و پرهیز از اجبار کردن.