بزرگنمايي:

آریا بانو-

به گزارش خبرنگار سیاسی ایرنا، خیابان‌های اصفهان و سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، تازه‌ترین مکان و زمان، توهین و هتاکی علیه حجت الاسلام و المسلمین «حسن روحانی» بود. پخش زنده افترازنی به رییس جمهوری از آنتن صدا و سیما، پخش انواع توهین‌ها از تریبون‌های رسمی و نمایندگان مجلس، تهدید به اعدام، شایعه پراکنی‌ها، تهدیدها به استیضاح، دعوت به اردوکشی خیابانی تنها نمونه‌هایی از رفتارهای خارج از قاعده و عرف علیه رییس جمهوری است که پس از هربار تکرار آن از سوی دلسوزان و عقلای کشور و به ویژه رهبر معظم انقلاب، تقبیح شده اما در فقدان برخورد قانونی با این قبیل توهین‌ها و تهدیدها ادامه یافته و به دور تسلسلی تبدیل شده است که نمی‌توان آن را خودسرانه و اتفاقی دانست.

دور تسلسل با هتاکان است

سریال حمله به دولت و شخص رییس جمهوری دستکم در یک سال گذشته به فراخور زمان با سوژه‌های متنوعی ساخته و پرداخته می‌شود. در این مدت نامه‌های سرگشاده‌ای خطاب به رییس جمهوری نوشته و در آن شرایط کشور به گونه‌ای توصیف شد که گویی مسوول تمام تحریم‌ها و فشارها علیه ایران؛ نه «دونالد ترامپ» که حسن روحانی است! حال آنکه رییس دولت به دلیل مسوولیتش بیش از همه با این شرایط آشناست و طی سه سال گذشته در سخت‌ترین شرایط کشور را اداره کرده است.

در گفت و گوها و تریبون‌های رسمی هر تصمیم و اقدام دولت بی‌آنکه به ریشه‌ها و بستر اتخاذ آن یا حتی نتایج حاصل از آن توجه شود، مورد انتقاد شدید قرار گرفت. توییت‌ها و پست‌های بی‌امان در فضای مجازی با کنایه و توهین علیه دولت و رییس جمهوری اتهام‌زنی کردند. وزرا بارها و بارها برای امور کلی و حاشیه‌ای مورد بازخواست قرار گرفتند. هر اظهارنظر حجت الاسلام روحانی به عنوان دومین مقام مهم کشور با انواع واکنش‌های توهین و تهدیدآمیز روبرو شد.

دامنه تهدیدات رییس جمهوری به مسوولان رده بالای کشور هم رسید و رییس کمیسیون امنیت ملی قوه مقننه، رییس قوه مجریه را به اعدام تهدید کرد. رسیدگی به امور اصلی کشور و تصویب قوانین مورد نیاز معیشتی و اقتصادی رها و به موضوعی حاشیه‌ای تبدیل شد و گروهی که با شعار همراهی مردم وارد مجلس شده بودند، اولویت خود را جمع آوری امضا برای استیضاح رییس جمهوری در راهروهای قرار دادند.

در پخش زنده رسانه ملی، سخیف‌ترین توهین ها و افتراها به رییس جمهوری زده شد. شدت هجمه‌ها گاهی چنان اوج گرفت که رهبر معظم انقلاب ناچار به تذکر شدند و ایشان در این فاصله چند تذکر جدی به مخالفان رییس جمهوری دادند. شایعه‌های عجیب درباره نحوه برخورد دولت با کرونا، استعفای وزرا، درگیری اعضای هیات دولت با یکدیگر، خزانه داشتن روحانی، فروختن کشور به چین! هم در این مدت و در کنار اظهارنظرهای رسمی دولت را هدف قرار دادند.

دولت با وجود تمام دشواری‌های حاصل از جنگ اقتصادی و مقابله با بحران کرونا، تلاش کرد کمترین اعتنا را به این میزان تخریب و توهین داشته باشد. گرچه تمرکز بخشی از کابینه به ویژه سخنگو و رییس دفتر هر هفته و هر روز معطوف به توضیح و تصریح برخی از شایعه‌ها و حاشیه ها شد اما کارناوال‌های خیابانی نشان می‌دهد که اقدامات اشاره شده در بالا برای کینه جویی کافی نبوده و گروه‌های شناخته و ناشناس مخالف دولت، فاز تازه‌ای از توهین و تهدید را آغاز کرده اند.

هفت سال مقصر را ندیدند

راهپیمایی بیست و دوم بهمن، موتورسواران لوده کارناوال نفاق در پاسخ به شعار «مرگ بر آمریکا»، علیه رییس جمهوری این شعار را تکرار کردند و گرچه با واکنش‌ها و حتی ابراز برائت‌هایی روبرو شد اما واقعیت آن است که ماه‌ها و سال‌هاست حسن روحانی و پاستور را به جای دونالد ترامپ و کاخ سفید مورد لعن و نفرین قرار می‌دهند. چه آن زمان که به تصمیم نظام پای میز مذاکره با آمریکا نشست و برجام را برای حراست از منافع کشور امضا کرد و چه آن زمان که زیر بار زیاده‌خواهی ترامپ نرفت؛ در هر دو برهه با شدیدترین لحن مورد هجمه قرار گرفت.

واقعیت آن است که آمریکا طی سه سال گذشته از هیچ تحریمی علیه جمهوری اسلامی دریغ نکرد دولت دوازدهم که با برجام آرام آرام در حال احیای اقتصاد بود، بار دیگر گرفتار تحریم‌ها شد و این بار شدت آن به اذعان مقامات کاخ سفید با هیچ برهه‌ای قابل مقایسه نبود، تحریم‌ها نه برای فشار که برای فروپاشی تنظیم شده بود و کارگروه اعمال کنندگان آن را جز نابودی جمهوری اسلامی، موضوع دیگری راضی نمی‌کرد. تنها در یک مورد و طی سال‌های 97، 98 و 99 حداقل 150میلیارد دلار به کشور لطمه زدند و حتی اجازه دریافت پنج میلیارد دلار از صندوق بین المللی پول برای خرید دارو به ایران داده نشد.

بر اساس آماری که بهار امسال رییس جمهوری از تاثیر تحریم‌ها ارائه داد درآمد کشور در شرایط فوق‌العاده تحریم‌ 50 میلیارد دلار کمتر شده است و50 میلیارد یعنی دو برابر بودجه پارسال و 300 هزار میلیارد تومان از بودجه امسال بیشتر. کشور کمترین میزان صادرات نفت طی حداقل سه دهه اخیر را تجربه کرد و فروش دو میلیون و 700 هزار بشکه نفت پیش از تحریم‌ها، بر اساس پیش بینی‌ها به حدود 700 هزار بشکه رسیده و درآمد نفتی دولت 66 درصد کاهش یافت. شرکت‌های فناوری و تحقیقاتی، حمل و نقل و کشتیرانی، شرکت‌های فولاد، آهن، آلومینیوم، شرکت های ساختمانی و برق، شرکت های پتروشیمی، بیمه، طلا، بانک ها، تبادلات پولی و بانکی، معدن، سوئیفت، منابع ارزی ایران در جهان، سپاه پاسداران ونیروهای مسلح، بخش عمرانی، سازمان های هوافضا، قضات، اساتید، مسوولان لشگری و کشوری کنونی و سابق، دوره های آموزشی، دارو و غذا و حتی اپلیکیشن‌های تلفن همراه، نمونه هایی از فهرست تحریم‌های آمریکاست که از اردیبهشت 97 و همزمان با خروج «دونالد ترامپ» از برجام شروع شد و  روز به روز هم بر تعداد آن‌ها افزوده شد. با این همه موارد تروریسم اقتصادی علیه ملت ایران؛ رقبای سیاسی و مخالفان در هر دوره‌ای به نوعی دولت را مقصر این موضوع جلوه دادند تا جایی که رییس جمهوری چند بار تاکید کرد که ریشه مشکلات کشور را در کاخ سفید باید جست. شعارهای روز بیست دو بهمن هم ادامه همان روند تطهیر آمریکا و تخریب دولت و رییس جمهوری است.

خودسری یا سازمان یافتگی؟

با هر بار تکرار اتهام‌زنی و توهین به رییس جمهوری، هیچ نهاد و شخصیتی و هیچ چهره مخالفی مسوولیت آن را برعهده نمی‌گیرد حتی صدا وسیما هم موضوع را بر دوش مهمان خود می‌افکند و این موضوع هم نشان از سازمان یافتگی و هدفمندی این نوع اقدامات دارد و هم شوربختانه حکایت از عدم برخورد با آن‌ها. این سازمان یافتگی اما از چشم مردم پنهان نمی‌ماند و تبعات پیدا و پنهان بسیاری دارد. نگرانی از این پیامدها که سلامت سیاست ایران را مانند کرونا تهدید می‌کند سبب واکنش‌های اغلب انتقادی به این موضوع شده است. ویروس توهین و افترا، تهدید و هتاکی در عرصه قدرت ایران شیوع یافته و هرچند تنها قوه مجریه را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما نمی‌توان تضمین داد که به دیگر نهادها و قوا تسری و شیوع نیابد. به همین دلیل ضرورت واکسنی از جنس اخلاق بیش از همیشه احساس می‌شود.