آریا بانو - ایرنا / «علی نصیریان» بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: نمایشنامه‌نویس نبودم و نیستم ادعایی هم ندارم؛ کارگردان هم نبودم؛ من در اصل بازیگرم.
علی نصیریان امروز دوشنبه -21 اسفند- در آیین نکوداشت خود در تالار سنگلج اظهار داشت: تکرار و تجدید این نوع دیدارها خیلی ارزشمند است، به ویژه در محلی که پر از خاطره، یابود و یادگار است. ما در اینجا سال‌ها از حدود سال 1342 یا 1343 که همچنان در حال ساخت بود، رفت و آمد داشتیم و از سال 1344 تا 1356 در اینجا زندگی و کار کردیم و این محل، تالار و دیدار شما دوستان و یاران قدیم و جدید خیلی برای من مطلوب است و ممنونم از این دعوتی که از من شد که به اینجا برای خدمت شما بیایم.
«آنچه که در اینجا فراموش می شود روی آن تکیه کرده و نگاه داشته باشیم، مدیریت فرهنگی است؛مدیرانی که کارهایشان جنبه های اداری دارد و می خواهند اداره و سازمان‌دهی کنند؛ از لحاظ مالی و سازمانی امکانات دست و بالی بازتر دارند و مدیریت فرهنگی مانند مدیریت یک اداره معمولی نیست. مدیریت فرهنگی بسیار کار ظریف، دقیق و حساب شده‌ای باید باشد»

تئاتر تهران را موزه کنید
پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون در خصوص دستور وزیر فرهنگ مبنی بر بازسازی اداره تئاتر و تبدیل آن به موزه تئاتر گفت: به جای این که موزه تئاتر شود آن را کارگاه نمایش کنید. سه، چهار سالن کارگاهی دارد. به جوانان مجال دهید کار کنند و خود را بروز بدهند. این که موزه کنید به چه درد می خورد. تئاتر تهران را موزه کنید که بهتر است.
وی افزود: در آنجا، چهار، پنج صحنه داشتیم که متعلق به والی، جوانمرد، گرامیان، من و رشیدی بود. اینجا را بازسازی کنید. استحکام و ساخت و ساز آن را درست کنید. چون در آن موقع در خصوص استحکامش تردید بود. آنجا را کارگاه کنید تا جوانان خود را بروز دهند.
نصیریان گفت: تئاتر تهران ریشه تاریخی دارد و گراند هتل بوده است. به نظرم، اداره تئاتر بهترین کارش این است که تبدیل به کارگاه های نمایش برای جوانان شود. استعدادهای خوبی داریم که بیایند در آنجا کار کنند. زمانی که ما در آنجا بودیم هشدار می دادند که ساختمان محکم نیست.

نمایشنامه ایرانی کار کنید
وی تاکید کرد: کسانی که می‌خواهند نمایشنامه بنویسند از پیشینه کار نمایش ایرانی آگاه بشوند. نمایش ایرانی را ما شروع کردیم. جوانمرد، والی و سرکیسیان، از سال 1334 روی نمایشنامه ایرانی آمدیم. در کارگاهی که در خانه سرکیسیان بودیم یاد می گرفتیم، نتوانستیم نمایشنامه جنوب را اجرا کنیم و به وسیله افراد باسوادی مانند جهان‌بیگلو و جلال آل احمد به ما توصیه کردند که نمایشنامه ایرانی کار کنید و به سراغ جیجک علیشاه رفتیم و دیدیم با تفکر و استیلی که داریم جور درنمی آید.
نصیریان افزود: گفتند از قصه‌های ایرانی استفاده و از آنها اقتباس کنید. یکی از چیزهایی که آقای مودبیان تاکید دارند اقتباس در تئاتر و فیلم است که نمونه بارز و روشن آن در تئاتر معلم مرده خور عباس جوانمرد است که از هدایت اقتباس کرده بود یا ناصر تقوایی در ناخدا خورشید از داشتن و نداشتن همینگوی این فیلم را ساخت. این فیلم را پریشب در موزه سینما دیدم و اصلا باور نمی شود که این از یک داستان خارجی اقتباس شده است. این قدر خوب بومی کرده که اقتباس خیلی مهم است. ما از قصه های هدایت شروع کردیم.

نمایشنامه نویس نبودم، ادعایی هم ندارم
وی گفت: من نمایشنامه نویس نبودم، ادعایی هم ندارم و نیستم و آنچه که نوشتم دستمایه هایی برای کارهای خودم بود و چون نمایشنامه نداشتیم و مجبور می شدم بنویسم. من در اصل بازیگر بودم. کارگردان هم نبودم. کارگردانی تئاتر هم که انجام می دادم به عنوان سردسته بودم. یعنی کسی که کار را راه می اندازد؛ نه من درس کارگردانی خوانده بودم و نه آن را بلد بودم. اینها را بچه ها باید بدانند و باید گفته شود.
نصیریان ادامه داد: به بچه هایی که می خواهید تئاتر ایرانی بگویید باید گفته شود چه کسانی به میدان آمدند چه تم هایی آوردند. مثلا مرگ یزگرد یک کار بی نظیر و استثنایی بود. یکی از کارهایی که در این کلاس باید می کردید تجزیه و تحلیل این نمایشنامه بود که چقدر ساختار آن زیباست. اجزای ساختار یک نمایشنامه را باید بچه ها بفهمند.
وی گفت: هنرجویان باید بدانند تم، شخصیت، درگیری ها، موضع و زبان چیست. زبان در تئاتر یکی از ارکان بسیار مهم است و بچه ها باید آگاه به اینها شوند. یعنی باید سابقه کار را بدانند و بعد به میدان بیایند.
«وقتی کار معلم را تمرین کردیم و ساختیم می‌ترسیدیم آن را اجرا کنیم. برای این که کسی باور نمی کرد و می گفتند مگر می شود در تئاتر دو نفر بنشینند یک ساعت با هم حرف بزنند؟ چون آنچه که ما آن را اکشن می خوانیم با آنها فرق داشت، اکشن آنها درونی بوده است. یعنی دعوا و درگیری آنها در درونشان اتفاق می افتد»

استاد نصیریان و همه هنرمندان تئاتر همواره دغدغه تئاتر ملی دارند
محمدحسین ایمانی خوشخو نیز در این مراسم گفت: همه شما اساتید و استاد نصیریان در راس، از آن موقع تا الان دغدغه تئاتر ملی داشتیم. شورای هنر از شوراهای اقماری شورای عالی انقلاب فرهنگی است که مصوبات آن حکم قانون دارد.
وی افزود: با توجه به توضیحات بنیاد تئاتر ملی ایران، مصوب شد که شبیه بنیاد فارابی است و بنا به قول وزیر (فرهنگ و ارشاد اسلامی) برای اجرای پروژه‌های کلان ملی بودجه قابل توجهی در اختیار آن قرار دارد. هیات امنایی با بودجه خاص فقط برای حمایت از بنیاد در اختیار خواهد داشت.
ایمانی خوشخو گفت: خاطرات خوب شما و استاد از همان تئاترهای ملی است و این شناسنامه تئاتر ملی ماست که چراغ آن را روشن نگاه داشته‌اند و ما پیگیری می‌کنیم تا اساسنامه بنیاد نوشته شود و آن را مدیریت می کنیم.
این مراسم با حضور رضا بابک، ایرج راد، اصغر همت، فطب‌الدین صادقی، مجید افشار، هادی مرزبان و جمعی دیگر از پیشکسوتان تئاتر، سینما و تلویزیون برگزار شد.