بزرگنمايي:

آریا بانو - اخیرا دانشگاه علوم پزشکی تهران و 40 استاد دیگر رشته‌های مختلف پزشکی را بازنشسته و اخراج کرده است و دکتر ملک زاده که در زمره این استادان است در نامه‌ای گلایه آمیز به این شیوه انتقاد کرد.

اینک پروفسور علی ملک حسینی در نامه‌ای خطاب به ملک زاده به این موضوع پرداخته است.
در این نامه که بیت مشهور "قدر زر زرگربداند، قدرگوهر گوهری" آغاز شده آمده است:شنیدم که مسئولین محترم دانشگاه علوم پزشکی تهران شمارا به شکلی عجولانه و بی خبرانه بازنشسته کرده اند، حقیقتش این خبر برایم بسیار نگران کننده و شوک آوربود به خودم گفتم مگرفردی دلسوز‌تر وطن پرست‌تر، باسواد‌تر وازهمه مهمتر خدمت گذارتر از ملک زاده درمیان استادان دانشگاه‌ها وجود دارد که چنین تصمیم نسنجیده‌ای درموردش گرفته اند؟ آیا این افراد از تلاش‌های صادقانه وخستگی ناپذیر شما درطول 45 سال گذشته خبرندارند ونمی دانند که شما جزء استثنائی‌ترین افرادی بودید که باوجود کسب مقام اول ودومی پزشکی چه دردورهٔ دانشجوئی وچه در دورهٔ دستیاری دانشگاه پهلوی سابق ماندن درایران را به رفتن به غربِ وسوسه انگیز که خیلی‌ها آرزویش را داشتند ترجیح دادید؟
آیا این دوستان نمی‌دانندکه شما درروز‌های سخت اول انقلاب داوطلبانه به عنوان سرپرست یک تیم جهادگر پزشکی درکرد ستان شلوغ ونا آرام خدمت کرده اید ونمی دانند که درسخت‌ترین شرایط جوان‌ترین رئیس دانشکدهٔ پزشکی وجوانترین رئیس دانشگاه شیراز بوده اید؟ آیا نمی‌دانند که شما بزرگ‌ترین کارتحقیقاتی تاریخ ایران را درناحیهٔ گلستان وترکمن صحرا انجام داده اید که از افتخارات کشور محسوب می‌شود وآیا اینان نمی‌دانند که شما درکارآموزش وپژوهش و تربیت متخصص وفوق تخصص و محقق چه کار‌های منحصر به فردی کرده اید وباپشتکار وتلاشی ستودنی زیر زمین بیمارستان دکتر شریعتی را به بهترین بخش تحقیقاتی گوارش وکبد کشور تبدیل کرده اید؟ وچندین آیانمی دانند دیگر که نیازی به گفتنشان نمی‌بینم.
در ادامه نامه دکتر ملک حسینی آمده است:
جناب دکترملک زاده شما به این صندلی استادممتازی دانشگاه هیچ نیازی نداشتید، ولی این صندلی به شما بسیار نیازمند است، چون کسی لایق‌تر وسزاوارتر از شما برای تکیه زدن براین کرسی درکشور وجود ندارد.
شما یک الگوی تمام عیار برای نسل جوان هستید که مهمترین بعد و وجههٔ این الگو ترجیح دادن کار وخدمت دروطن با وجود امکان کار در بهترین مراکز پزشکی دنیا می‌باشد بنده به عنوان فردی که در43 سال گذشته شاهد خدمت بسیار دلسوزانه، صادقانه و عالمانهٔ شما بوده ام از آن بیم دارم که چنین برخوردی سبب نا امیدی کسانی گردد که شما الگویشان بودید ومی خواستند دروطن بمانند.
اما برادر عزیزم جناب دکتر ملک زاده باور کنید که من این تصمیم ناخوشایند را به فال نیک می‌گیرم، زیرا خودت می‌دانی که بیش از ده سال است من و همکارانم دنبالت بودیم که مابقی عمر را بیائید شیراز وشما هم بار‌ها قول داده بودید و نیامدید.
لطفاً هرچه زودتر برگرد شیراز، خودت می‌دانی که ما از همان اول هم مخالف رفتنت به تهران بودیم، لطفاً برگرد تا جوان‌های زیادی که مشتاق آمدنت هستند خوش حال شوند و ما هم به امید خداوند بتوانیم از تجربیات ذیقیمت شما برای گسترش بخش‌های تحقیقاتی پیوند کبد وگوارش استفاده کنیم.
مهمتر این که دیگر لازم نیست راه طولانی تهران به بالاده را طی کنید و هروقت دلت گرفت می‌توانی خیلی راحت راهی کازرون و بالا ده شوی و باحضور بر تربت پاک پدر و مادرت که عشق به خاک وطن را در دلت کاشته اند. فاتحه‌ای بخوانی و روحشان را شادکنی و پس از آن هم مثل همیشه خیل بیماران روستائی را که منتظرت هستند معاینه ودرمان کنی. ما بی صبرانه منتظرت هستیم