آریا بانو | سخاوت آسمان، «آق گل» را زنده کرد

سخاوت آسمان، «آق گل» را زنده کرد اجتماعي

بزرگنمايي:

آریا بانو - ایرنا / سخاوت آسمان و بارش‌های برف و باران در فروردین‌ماه 1403،بخش هایی از تالاب زیبای "آق‌گل" ملایر بزرگترین تالاب فصلی استان همدان را پس از سه سال زنده کرد و در بهار طبیعت جانی دوباره به آن بخشید.
خشکسالی سال هاست تن رنجور آق‌گل را آزار می‌دهد و از اواسط سال 1399 تاکنون این تالاب تن به آب نساییده بود اما با وسعت نگاه آسمان و نعمت الهی، لب خشک و ترک‌خورده آن طی روزهای اخیر سیراب شد تا بارندگی‌ها التیامی بر تن رنجور بزرگترین تالاب دیار هگمتانه باشد و جانی دوباره به آن ببخشد.
آخرین باری که آق‌گل سیراب شد، سال 1397 و 1398 آن هم به واسطه بارش‌های سیل‌آسا بود که پس از سال‌ها به طور کامل آبگیری شد، یکبار نیز سال 1399 این تالاب تا حدودی سیراب و مامن پرندگان مهاجر شد، تا اینکه سال 1400 به دلیل خشکسالی و کاهش بی‌سابقه بارش‌ها، آق‌گل دوباره خشک و همچنان تشنگی آن ادامه داشت.
بی‌مهری به طبیعت از یک سو، برداشت بی‌رویه سفره‌های زیرزمینی در کنار کاهش بارندگی‌ها و خشکسالی‌های اخیر از سوی دیگر موجب شد تا تالاب زیبا و طبیعی «آق‌گل» در استان همدان و شهرستان ملایر با پیشینه‌ای حدود 40 هزار سال، بیش از سه سال مامن و گذرگاه پرندگان مهاجر و بومی نباشد.
دست‌اندرکاران و سازمان محیط زیست در کنار دیگر مسوولان ذیربط استان‌های همدان و مرکزی، مسئولان شهرستان ملایر و جوامع محلی اسلامشهر آق‌گل در این مدت از هیچ تلاشی برای احیای دوباره آق‌گل دریغ نکردند و به منظور مدیریت، حفظ و احیای آق‌گل، شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان همدان و استان مرکزی در سال 1400 برنامه «مدیریت جامع تالاب آق‌گل» را به عنوان یک سند بالادستی و بین‌بخشی برای تمامی دستگاه‌های اجرایی مصوب کرد ند؛ اما باز هم همه چیز بسته به کرامت و بخشش آسمان داشت تا آق‌گل دوباره تنی به آب بزند.

آریا بانو

تالاب آق‌گل از غنی‌ترین آبگیرهای طبیعی غرب کشور محسوب می‌شود و بر اساس آمارها در سال‌های پر فروغش مامن و گذرگاه بیش از پنج هزار گونه پرنده‌ آبزی و کنار آبزی همچون مرغابی، غاز خاکستری، تنجه، انواع اردک، لک‌لک و حواصیل بوده، اما پس از بارش‌های سیل‌آسای سال 1398، بارش‌های زمستانی امسال و سال‌های گذشته هم نتوانست آق‌گل را سیراب کند و این پدیده زیبای طبیعی همچنان تشنه است.
تالاب طبیعی و فصلی آق‌گل در محدوده مرزی استان‌های همدان و مرکزی و به فاصله 30 کیلومتری شمال شرقی ملایر و 2 کیلومتری جنوب شرقی اسلامشهر آق‌گل در شهرستان ملایر و 18 کیلومتری شمال غربی خنداب در استان مرکزی و یک کیلومتری جنوب غربی روستای قاسم‌آباد در استان مرکزی واقع شده و در میان 6 حوضه آبریز اصلی کشور در حوضه آبریز فلات مرکزی و در حوضه آبریز فرعی دریاچه نمک و زیر حوضه فرعی کمیجان و زیرحوضه رودخانه قره‌چای که تامین کننده اصلی حقابه تالاب است، قرار گرفته است.
تالاب آق‌گل یک دریاچه فصلی آب شیرین است که در محدوده دشت سیلابی کم‌شیب واقع شده، آق‌گل نسبتا مسطح است و پست‌ترین نقطه آن دارای ارتفاعی حدود 1640 متر از سطح دریا است، فصول آبگیری تالاب آق‌گل بسته به میزان بارندگی سالانه از اواخر آذرماه آغاز و تا اواسط خردادماه هر سال پایان می‌پذیرد، به طوری‌که عمق آب تالاب از صفر تا یک متر متغیر است و وسعت آن در سال‌ها و ماه‌های پرآبی به حدود 15 کیلومتر مربع هم می‌رسد و با پیشروی آب در قسمت‌های میانی، جزیره‌هایی به ارتفاع 6 متر نیز ظاهر می‌شود.