آریا بانو - درباره ایده آل گرایی چه میدانید؟
آیا جز کسانی هستید که باید همه چیز ایده آل باشد تا رضایت داشته باشید؟ آیا قبول کردن اشتباه در خودتان یا دیگران برایتان دشوار است؟ آیا باید همه چیز خیلی خوب باشد تا شاد شوید و هیچ چیز هیچ زمان به اندازه کافی خوب نیست؟ چنانچه جواب شما به همه این پرسش ها مثبت است، شما شخصی ایده آل گرا هستید.
ایده آل گرایی چیست؟
ایده آل گرایی یعنی اینکه برای هدف هایمان ملاک های بالایی را ایجاد کنیم و برای رسیدن به آنها، سعی و تلاش کنیم. ایده آل‌ها و آرمان‌های ما با اهمیت اند. آنها به زندگی ما معنا و سمت و سو می دهند. ولی هیچ وقت مثل ایده آل‌هایمان نخواهیم بود.
کمال گرایی یک خصوصیت شخصیتی است که در بیشتر اشخاص جامعه وجود دارد و در آشفتگی هایی مانند وسواس، افسردگی،اضطراب، خودکشی و اختلالات خوردن به آشکاری می توان شاهد پیدایش آن بود در سازمانهای امروزی هم دو شکل مثبت و منفی کمال گرایی به صورتی در هم پیچیده شده که تمایز آن سخت است. اشخاص کمالگرا، افراد شگفت آوری هستند، مدیریت چنین اشخاصی صبر بسیاری را می خواهد و در ضمن باید شیوه خاصی از مدیریت را برای آنها به کار برد.

خطرات ایده آل گرایی:
- ابتلا به افسردگی و اختلالات اضطرابی
- خشم
- تخریب روابط اجتماعی
- تعیین هدف های دست نیافتنی است
- تربیت فرزند
- درس نگرفتن از اشتباهات
- ناامیدی از اطرافیان و جامعه
- از اثر رسانه های اجتماعی دور نباشید

ایده آل گرایی مثبت و سازگارانه
ولی نوع دیگری از ایده آل گرایی وجود دارد که اگرچه آنان معیارهای بالایی برای خود ایجاد کرده اند، ولی ترس از شکست ندارند و نگران آشکار شدن نقص های خود نیستند. آنها می توانند از از چیزهایی که به دست می آورند حس غرور کنند. شکست و موفقیت، هر دو برایشان یک معنی دارد و چیزی که اهمیت دارد، در مسیر هدف ها و ملاک های شخصی بودن است. از شکنجه‌گر و انتقادگر درونی خبری نیست.
از شکست و نقص های خود حس خجالت را تجربه نمی کنند، بنابراین کمتر افسرده و یا مضطرب می شوند. می دانند که انسان بودن به معنی کامل بودن نیست و چنانچه اشتباهی کنند، آنان مستعد تجربه ی حس گناه هستند. حس گناه اگرچه حس دردناکی است، ولی نیرویی عملکردی در سمت جبران خطا است و در سمت مهرورزی به خود و دیگری عمل می کند.

درمان ایده آل گرایی
درمان ایده آل گرایی ، حقیقت بینی نسبت به ضعف انسانی مان است و آگاهی عمیق از آثار تخریبی استبداد بایدها بر روانمان. حقیقت این است که زندگی انسان با درد و سختی به همراه است. درد و نقص در همه ما مشترک است و معیارهای غیر حقیقی، بیشتر از توان و ظرفیت ماست. انتخاب با ماست که با معیارهای ناممکن، خود را مضطرب و افسرده و ناتوان تر کنیم یا اینکه خود را با همه نقص ها و زخم‌هایمان عاشقانه دوست داشته باشیم و کمی در آغوش خود زمان سختی‌ها و شکست‌ها آرامش بگیریم.
برای آغاز محبت به خود ، احتیاج به بستر ارتباطی امن و نزدیکی مانند روان درمانی داریم تا بتوانیم با واقعیت ضعف انسانی خود رو به رو شویم و با دلسوزانه در آغوش گرفتن خود، از بار سنگین خودانتقادی و خجالت، خود را رها سازیم و سبک بار زندگی پر فراز و نشیب خود را از سر بگیریم.
گردآوری: بخش روانشناسی بیتوته