بزرگنمايي:

آریا بانو - اضطراب یک احساس مبهم ناخوشایند است که در فرد وجود دارد و عامل بیرونی ندارد‎
زمانی که فرد در مواجهه با یک مشکلی قرار می گیرد به خاطر زمینه های اضطراب موجود در ناخودآگاه، به طور ناگهانی دچار دلشوره می شود، اکثر مردم به این موضوع اهمیت نمی دهند.اما...
دکتر مظاهری روانپزشک و دبیر انجمن روانپزشکان ایران دلشوره های ناگهانی را وامدار زمینه های ژنتیکی اضطراب در ناخودآگاه افراد و حاصل مشکلات روزمره عنوان کرد.
علت دلشوره های ناگهانی در افراد چیست؟
زمینه اضطراب باید در افراد باشد تا این مساله شکل بگیرد، زمینه اضطراب هم به صورت:
-وراثتی و ژنتیکی 
-مرور زمان 
-نوع زندگی فرد
-مشکلات و نگرانیهای فعلی و یا آتی آنها
که در زندگی گسترش پیدا می کند،زمانی که فرد در مواجهه با یک مشکلی قرار می گیرد به خاطر زمینه های اضطراب موجود در ناخودآگاه، به طور ناگهانی دچار دلشوره می شود، برای مثال هنگام عبور از عرض خیابان، یا در حین رانندگی، امتحان و... فرد ادعا می کند که ناگهان دچار دلشوره شده است، اما تحقیقات نشان می دهد که اضطراب در وجود این افراد همیشگی ست، اما در مقابل شرایط ناگهانی این مساله به اوج خود می رسد و گرنه اختلالی بنام دلشوره ناگهانی، به خودی خود وجود ندارد.
دلشوره عامل بیرونی دارد یا درونی؟
اضطراب حالتی است که به طور ناخودآگاه بوجود می آید، مصداق این مساله تعریف اضطراب از دید روانشناسی ست که می گوید: "اضطراب یک احساس مبهم ناخوشایند است که در فرد وجود دارد و عامل بیرونی ندارد".
تفاوت ترس و اضطراب نیز همین مساله است که ترس عوامل بیرونی دارد مانند، ترس از عبور در خیابانی تاریک، اما اضطراب عامل بیرونی را ندارد مانند، نگرانی مادر برای فرزندان بیرون از خانه که ناشی از ناخودآگاه اوست.
آیا دلشوره باعث بروز مشکلات جسمی می شود؟
علایم جسمی اضطراب: 
دقیقا، اضطراب دو دسته علائم دارد، علائم جسمی و علائم روانی. اکثر افرادی که مراجعه می کنند با علائم جسمی مانند:
-تپش قلب
-احساس درد در قفسه سینه
-علایم تنفسی و تنگی نفس
-علائم گوارشی
-علائم ادراری و تکرر ادرار
مواجه هستند، بعلاوه با توجه به اینکه اضطراب رابطه مستقیمی با سیستم اعصاب مرکزی دارد و این سیستم نیز با تمام اعضاء و جوارح ارتباط دارد، اضطراب می تواند رابطه مستقیمی با بسیاری از بیماریهای جسمی داشته باشد.
روش های کاهش و یا مقابله با دلشوره چیست؟
متاسفانه مردم به این مساله اهمیت نمی دهند و معتقدند که مساله مهمی نیست و نیازی به مراجعه به روانپزشک نیست، اما در وهله اول شخصی که مبتلا به چنین اختلالی ست باید به روانپزشک مراجعه کند، در جلسات درمان که هم دارویی ست و هم روان درمانی، روانپزشک به ریشه یابی مشکلات و اضطرابهای فرد بیمار رسیدگی می کند و به دنبال علل مسایل آزار دهنده در ناخودآگاه فرد می گردد، در این جلسات عوامل آزاردهنده شناسایی و آموزشهای مقابله با آنها به فرد تعلیم داده می شود.
منبع : dayna.ir