بزرگنمايي:

آریا بانو - جام جم / مجید شهریاری یکی از بازیگران پرسابقه سریال‌های کمدی تلویزیون وبه‌طورمشخص کارهای رضا عطاران است. «خانه به‌دوش»، «متهم گریخت»، «ترش و شیرین»، «سه در چهار»، «دزد و پلیس»، «ساختمان پزشکان»، «عید امسال»، «من یک مستاجرم» و.‌‌.. ازجمله سریال‌های طنزی است که شهریاری در آنها به ایفای نقش پرداخته.
این بازیگر البته ایفاگر نقش‌های جدی در سریال‌هایی مانند «آنام» بوده اما نقش اشکی در سریال متهم گریخت و سرگرد نصرتی در مجموعه سه در چهار بیشتر در ذهن مخاطبان تلویزیون مانده است. شهریاری در این گفت‌وگو تاکید می‌کند که خودش هم سریال‌های طنز را دوست دارد و نقش‌های کمدی را بیشتر می‌پسندد اما ترجیحش در این اواخر این بوده که نقش‌های جدی را تجربه کند. این بازیگر همچنین با گلایه از ایفای نقش‌های عموما فرعی، اعتقاد دارد که به حق واقعی‌اش در بازیگری نرسیده است.
این روزها را چگونه می‌گذرانید؟

این اواخر خیلی درگیر کار بودم و می‌خواهم مقداری استراحت کنم. به‌تازگی بازی‌ام در سریال «خانم معلم» در مشهد تمام شده است. پیش‌تولید سریال «چرخ گردون» به کارگردانی جواد مزدآبادی هم به پایان رسیده و کار ضبط از 17 خرداد آغاز می‌شود. پیشنهاد بازی در یک کار مشترک با ترکیه را هم دارم که در حال طی شدن پروسه مالی است و منتظر آغاز پروژه هستم. از سوی دیگر، از اول تا دهم تیرماه قرار است نمایش کمدی «سوپراستار» به کارگردانی محسن فلاح را به مدت 10 شب در مشهد روی صحنه ببریم. این نمایش قبلا در تهران اجرا شده بود. من از سال 1400 و بعد از 33 سال کار کردن، تئاتر را رها کرده بودم و با نمایش سوپراستار دوباره به روی صحنه برمی‌گردم.
سال گذشته به نسبت پرکار بودید و سریال‌های «مشاور» و «چشم‌بندی 2» را بازی کردید. از حضور در این سریال‌ها راضی بودید؟ بازخوردها و واکنش‌ها چگونه بود؟
بله، البته سعی می‌کنم کارها را با وسواس انتخاب کنم. کارگردان و تیم بازیگران برایم خیلی اهمیت دارد. با درنظر گرفتن این ملاک‌ها معمولا از کارهایم راضی هستم. مردم هم همیشه به ما لطف دارند و در کوچه و خیابان اظهار محبت می‌کنند. 
شغل اصلی‌تان بازیگری است یا از طریق دیگری هم امرار معاش می‌کنید؟
بله، شغلم فقط بازیگری است و تنها از همین طریق امرار معاش می‌کنم.
چگونه شد که وارد عرصه بازیگری شدید؟
راستش نمی‌دانم. دلیل خاصی ندارد. مثل اکبر عبدی که دیپلم تراشکاری دارد، من هم کار بازیگری را دوست داشتم، موقعیتش پیش آمد و وارد این حرفه شدم. اولین کارم هم سریال من یک مستاجرم خانم پریسا بخت‌آور بود، البته قبلش هم در «عروسی 77» کار آقای مهرداد پوراحمد کار کرده بودم. بعد هم که با آقای عطاران آشنا شدم و کارم را ادامه دادم.
در جایی خواندم که بازیگری را همزمان با اکبر عبدی آغاز کرده‌اید. آیا با آقای عبدی دوست بودید؟
بله با ایشان دوست بودم اما کارمان را با هم شروع نکردیم. سال 56 و 57 با آقای عبدی به کلکچال می‌رفتیم و برای مردم استندآپ کمدی اجرا می‌کردیم. یک کارگردانی پیدا شد و گفت بیا تئاتر اما خانواده‌‌ای مذهبی داشتم که اجازه ندادند. تا بلاخره زمانی که ازدواج کردم و مستقل شدم، توانستم وارد حیطه بازیگری شوم.
شما خواننده هم بوده‌اید؟
خوانندگی به شکل حرفه‌ای که نه اما در بعضی از کارهایم می‌خواندم. مثلا در سریال «شهر هرت» به کارگردانی محمدرضا ممتاز که از شبکه نمایش خانگی پخش می‌شد و با علی صادقی و یوسف تیموری همبازی بودم، می‌خواندم. کلا صدایم بد نیست.
در سریال‌های خاطره‌انگیز زیادی مثل خانه‌به‌دوش، متهم گریخت، سه در چهار، ترش و شیرین، سه دونگ سه دونگ، دیوار به دیوار و... بازی کرده‌اید. نقش‌ محبوب خودتان کدام است؟
در سریال سه در چهار نقش یک سرگرد را بازی می‌کردم که شاید اولین پلیسی بود که بعد از انقلاب وجهه طنز داشت و جدی نبود. اتفاقا بعد از سه در چهار هم در یک سریال دیگر نقش رئیس اداره آگاهی را بازی کردم. جالب آن‌که شنیدم فرمانده نیروی انتظامی وقت گفته بود پلیس تلخ نمی‌خواهیم و آن بازیگری را که در سریال سه در چهار بازی کرده بود، برای نقش بیاورید. این‌گونه شد که من نقش رئیس اداره آگاهی را بازی کردم. نقش‌هایم در سریال‌های متهم گریخت و دیوار به دیوار را هم خیلی دوست دارم.
مردم شما را بیشتر با کدام نقش‌تان به یاد دارند و درباره‌اش صحبت می‌کنند؟
هرکسی مرا با یک سریال به یادمی‌آورد؛ یکی باساختمان پزشکان، دیگری با متهم گریخت،یکی هم با خانه به دوش وسه در چهار.
نقش‌های‌تان در سریال‌های رضا عطاران هم ماندگار و خاطره‌انگیز است، به‌ویژه نقش اشکی در سریال متهم گریخت.
خودم هم بارها بازپخش سریال متهم گریخت را دیده‌ام. رضا عطاران طنز اجتماعی را خوب می‌شناسد. تمام حس بازیگرش را درک می‌کند و با او همراه و همدل است. آن سال‌ها مردم در ماه مبارک رمضان منتظر یک سریال طنز خوب بودند.
در کارنامه بازیگری شما کارهای طنز زیادی به چشم می‌خورد. خودتان چقدر به ژانر کمدی علاقه‌مند هستید؟
کمدی را خیلی دوست دارم. در 253 فیلم و سریال بازی کرده‌ام که بیشتر نقش‌هایم طنز بوده است. از این نظر شاید رکورددار باشم.
تمایلی ندارید نقش‌های جدی را بیشتر تجربه کنید؟
نقش‌های جدی را هم دوست دارم‌. اصولا جدی و کمدی بودن نقش برایم تفاوتی ندارد. معمولا بازیگران طنز می‌توانند نقش‌های جدی را بازی کنند اما هر بازیگر نقش جدی نمی‌تواند نقش کمدی بازی کند. خودم در تئاترهای کمدی آبدیده شدم. در سریال آنام، نقش جدی خوبی داشتم. در «آکتور» هم نقشم جدی بود که خیلی هم دوستش داشتم. در حال حاضر کمتر کار طنز می‌کنم و دلم می‌خواهد به سمت کارهای جدی بروم.
در نزدیک به 50 سالی که از فعالیت‌‌تان می‌گذرد با کارگردانان مطرحی مثل ابراهیم حاتمی‌کیا، کمال تبریزی، سامان مقدم، پریسا بخت‌آور، سروش صحت، رضا عطاران و... همکاری داشته‌اید. از کار کردن با کدام یک از این کارگردانان لذت بیشتری برده‌اید؟
با آقای عطاران، چراکه دست بازیگر را باز می‌گذارد.
چرا بیشتر نقش‌هایی که ایفا می‌کنید، فرعی است و نقش‌های اصلی کمتر به شما می‌رسد؟
فرهاد آئیش می‌گفت اگر کار طنز بسازم، نقش اولش را به تو می‌دهم ولی اکثر کارگردانان نقش‌های فرعی را به من می‌سپارند. شاید به دلیل جثه و فیزیکم باشد اما اشتباه می‌کنند. هم خودم می‌دانم و هم دیگران می‌گویند توانایی‌ام بیشتر از این حرف‌هاست اما همیشه نقش مکمل بوده‌ام.
با این اوصاف پس معتقدید که به حق‌تان در بازیگری نرسیده‌اید؟
نه، به جایگاهی که دلم می‌خواسته، نرسیده‌ام.