آریا بانو - مهر /شاهرخ مسکوب،نویسنده، مترجم، شاهنامه‌پژوه و پژوهشگر، یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبیات معاصر ایران است که در 23 فروردین 1384 به دلیل سرطان خون درگذشت. طاهره طهرانی: «برخلاف گمان خودش که: «هرچه پیش‌تر می‌روم، تنهاتر می‌شوم. گمان می‌کنم به روز واقعه باید خودم جنازه‌ام را به گورستان برسانم. راستی مرده‌ای که جنازه خودش را به دوش بکشد، چه منظره عجیبی دارد، غریب، بیگانه.» شاهرخ نه غریب مرد، نه بیگانه…» این را حسن کامشاد گفت _دوستی که برای مسکوب مثل برادر بود_ بعد از مرگ و تشییع و دفن او. شاهرخ مسکوب زاده 20 دی 1304 در بابل بود؛ نویسنده، مترجم، شاهنامه‌پژوه و پژوهشگر، یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبیات معاصر ایران. مسکوب در بابل به دنیا آمد و دوران ابتدایی را در تهران گذراند، در خانواده‌ای ساده و گرم و صمیمی. او تحصیلات دبیرستان را در اصفهان به پایان رساند و سپس به تهران بازگشت تا در رشته حقوق دانشگاه تهران تحصیل کند. کار نویسندگی را با تفسیر اخبار خارجی در روزنامه «قیام ایران» آغاز کرد. مسکوب به جریانات چپ گرایش داشت و چند بار به دلیل فعالیت‌های سیاسی دستگیر و زندانی شد. به قول خودش بعد از آزادی از زندان ادبیات نجاتش داد _به ویژه شاهنامه و مثنوی_ از برجسته‌ترین شاهنامه‌پژوهان ایران بود و آثار مهمی در این زمینه منتشر کرد. البته به ترجمه آثار نویسندگان بزرگ مانند جان اشتاین بک و سوفوکل هم پرداخت. آثار مسکوب را می‌توان به سه دسته جستارها، تک‌نگاری‌ها (خاطرات، شرح حال یا یادداشت‌ها) و ترجمه‌ها تقسیم کرد. در میان جستارها و پژوهش‌ها به ویژه درباره شاهنامه باید به «مقدمه‌ای بر رستم و اسفندیار»، «سوگ سیاوش» و «ارمغان مور» اشاره کرد. از تک‌نگاری‌های موفق مسکوب که عرصه درخشش نثر شیوای او هستند می‌توان به «روزها در راه» و «سوگ مادر» و «در سوگ و عشق یاران» اشاره کرد. ترجمه «خوشه‌های خشم» از جان اشتاین بک ، «آنتیگونه» و « ادیپ شهریار» از سوفوکل هم از جمله ترجمه‌های برجسته وی هستند. مسکوب و شاهنامه شاهرخ مسکوب به عنوان یکی از برجسته‌ترین شاهنامه‌پژوهان ایران، مسیر خود را به شاهنامه‌پژوهی از طریق علاقه عمیق به ادبیات و اساطیر ایرانی آغاز کرد. او در دوران تحصیل و پس از آن، به مطالعه و تحقیق در حوزه فرهنگ و ادبیات پرداخت. از فردوسی به عنوان ملهم بزرگ خود یاد می‌کند و کار او را غور در شاهنامه می‌دانست. در سال‌های پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه تهران، به ویژه از سال 1336، به مطالعه و تحقیق در حوزه فرهنگ، ادبیات و ترجمه روی آورد. این علاقه و تمرکز بر شاهنامه منجر به خلق آثار مهمی در این زمینه شد، از جمله «مقدمه‌ای بر رستم و اسفندیار» و «سوگ سیاوش». در پژوهش شاهنامه تلاش کرد تا با استفاده از تجربیات فردی و اجتماعی، تصویری معاصر از فردوسی و شاهنامه ارائه دهد و شناخت گذشته را با امروز پیوند دهد. این رویکرد او را به یکی از مهم‌ترین چهره‌های شاهنامه‌پژوهی ایران تبدیل کرد. همکاری با اندیشمندان و هنرمندان و نویسندگان شاهرخ مسکوب به عنوان یکی از برجسته‌ترین روشنفکران ایرانی، با بسیاری از دیگر اندیشمندان و نویسندگان ایرانی همکاری نزدیک داشت، کسانی نظیر هوشنگ ابتهاج، حسن کامشاد ، محمد رحیم اخوت، عبدالله کوثری، داریوش شایگان و.... او در دوران فعالیت خود، با بسیاری از چهره‌های ادبی و سیاسی ایران در ارتباط بود و از طریق نامه‌نگاری و مباحثات فکری، با آنها همکاری می‌کرد. بخشی از این ارتباط را می‌توان در نامه‌نگاری‌ٰهایش دید. مسکوب با بسیاری از نویسندگان و اندیشمندان و چهره‌های ادبی و سیاسی، نامه‌نگاری می‌کرد. این نامه‌ها که بخشی از آنها در آرشیو دانشگاه استنفورد نگهداری می‌شود، نشان‌دهنده همکاری‌های فکری و ادبی او با سایر روشنفکران است.