آریا بانو - مهر / زندانی شدن مادر، تنها یک حکم قضائی نیست این آغاز زنجیره‌ای از آسیب‌های روانی، اجتماعی و ساختاری است که دامن کودک را هم می‌گیرد و وقت آن رسیده که عدالت، چهره‌ای مادرانه به خود بگیرد. سپیده رضایی پیام کارشناس ارشد حقوق کیفری و جرم شناسی در یادداشتی به موضوع اهمیت چهره مادرانه عدالت پرداخت که جزئیات آن به شرح ذیل است؛ بازار
زندگی در کنار والدین از نیازهای نخستین کودکان است اما کودکی که پدر یا مادرش در زندان به سر می‌برد، معنای واقعی داشتن کانون گرم خانواده را نخواهد چشید. زندان برای رشد عاطفی و شخصیتی کودکان بسیار عواقب مخرب و آسیب‌زایی دارد و تأثیر منفی و ویرانگری را بر جای می‌گذارد که تا سالهای بعد همچنان حیات فکری و اجتماعی کودکان را با مشکل روبرو می‌سازد. حال تصور این موضوع جانکاه که زنانی باردار یا دارای کودک خردسال در زندان‌هایی به سر می‌برند که مجبور هستند کودکان خود را در آنجا به دنیا بیاورند یا همراه خود به زندان ببرند، چون فردی نیست تا از او مراقبت کند و این موضوع در کنار خود با آسیب‌های زیادی همراه است. زندگی این کودکان، نه با لبخند صبحگاهی مادر، بلکه با صدای بسته شدن درهای آهنی زندان آغاز می‌شود. جایی که اولین تصویر نوزاد از دنیا، سقف بلند سلول، نور فلورسنت و چهره‌های خسته پشت میله‌ها است. وقتی یک حکم، دو زندگی را زندانی می‌کند در نگاه نخست، صدور حکم زندان برای یک مجرم، اجرای عدالت به‌نظر می‌رسد؛ اما وقتی پای مادری در میان است که کودکی خردسال دارد، این عدالت به مسئله‌ای پیچیده و چندلایه تبدیل می‌شود. مادران زندانی نه‌تنها خود تاوان خطای گذشته را می‌پردازند، بلکه کودکانی بی‌گناه نیز قربانی حاشیه‌نشینی قانون می‌شوند؛ کودکانی که نه مجرم‌اند، نه محکوم، اما تمام عمر خود را با داغ جدایی، انگ اجتماعی، و فقدان امنیت روانی سپری می‌کنند.