آریا بانو - در صبح بهاری روز 4 اردیبهشت 1305، تهران صحنه یکی از باشکوه‌ترین و بحث‌برانگیزترین مراسم‌های تاریخ معاصر ایران شد؛ تاج‌گذاری رضاشاه پهلوی، نقطه عطفی که نه‌تنها آغازگر عصری نوین در ساختار قدرت و سیاست ایران بود، بلکه با حاشیه‌ها، ابتکارات، و تغییراتی کم‌سابقه، تصویری تازه از سلطنت و مناسبات درباری را به نمایش گذاشت. از تدارکات نفس‌گیر و ساخت تاجی بی‌مانند تا حذف روحانیت از متن مراسم و بازتاب‌های جنجالی در رسانه‌های اروپایی، این رویداد تاریخی، سرآغاز فصل تازه‌ای در تاریخ ایران شد که هنوز روایت‌های ناگفته بسیاری در دل خود دارد.پس از به سلطنت رسیدن رضاشاه در آذر 1304، مراسم جشن تاج‌گذاری در اردیبهشت 1305 برگزار شد. یکی از دلایل فاصله زمانی میان آغاز سلطنت و برگزاری جشن تاج‌گذاری، آماده‌سازی کاخ گلستان برای این مراسم بود. پس از به سلطنت رسیدن رضاشاه، محمدعلی فروغی به ریاست وزرا و عبدالحسین تیمورتاش به وزارت دربار منصوب شدند. تیمورتاش پس از تصدی وزارت دربار، تمام تلاش خود را صرف برگزاری هرچه باشکوه‌تر جشن تاج‌گذاری کرد. در نخستین گام، از وزرای مختار چند کشور خارجی از جمله انگلستان، بلژیک، اسپانیا و سوئد درخواست کرد تا برنامه‌های تاج‌گذاری سلاطین خود را برای او ارسال کنند. در سومین روز وزارت، حدود بیست نفر از زرگرها و جواهرسازان نام‌آشنای تهران را به دربار دعوت کرد و از آنان خواست تا تاجی برای پادشاه جدید بسازند که پیش‌تر هیچ پادشاهی بر سر ننهاده باشد. فروغی نیز حامل تاج شاه بود.