بزرگنمايي:

آریا بانو - مجله ایلیاد / محققین استرالیایی در جدیدترین مطالعه‌ای که درباره‌ی اثر داروهای تلقینی یا همان دارونماها انجام داده‌اند، این ادعا را مطرح کرده‌اند که اثر دارونما واقعیت ندارد. در گذشته متخصصین اعتقاد داشتند که با خوردن دارونما، مغز و بدن تصور می‌کنند که درمان در حال انجام است و شرایط بیمار بهتر می‌شود. اکنون محققین استرالیایی شواهد مربوط به این نظریه را مجدداً بازبینی کرده‌اند و دریافته‌اند که این شواهد قابل اتکا نیستند و اثر دارونما بسیار کم و در حد ناچیز است.
بسیاری از افراد اثر دارونما را باور دارند و به‌عنوان مثال از قرصی که هیچ داروی فعالی درون آن وجود ندارد و تنها حاوی شکر یا نمک است، برای درمان بیماران استفاده می‌کنند. با این حال واقعیت چیز دیگری است و علیرغم اینکه برخی تصور می‌کنند که دارونما اثر قدرتمندی در درمان بیمار دارد، ولی اینچنین نیست.
دارونما در واقع طوری طراحی شده است که از نظر ظاهر، مزه و بو شبیه داروهای واقعی باشد؛ ولی واقعیت این است که این دارونماها هیچ داروی موثری درون خود ندارند و تنها حاوی عناصر بی‌اثر هستند. رویه‌های جراحی ناکامل نیز در برخی از موارد به عنوان دارونما مورد امتحان قرار می‌گیرند و به بیمار تلقین می‌شود که تحت عمل جراحی جدی قرار گرفته است.
دارونما در حال حاضر وارد فرهنگ عمومی شده است. در برخی موارد از این روش برای ترک دادن کسانی که به مواد مخدر اعتیاد دارند نیز استفاده می‌شود. در برخی موارد از این نوع داروها برای تسکین درد کسانی که درخواست مورفین می‌کنند نیز استفاده می‌شود.
آیا تلقین درمانی واقعاً اثر دارند؟
محققین دانشگاه سیدنی در این مطالعه‌ی جدید، دریافته‌اند که شواهد مربوط به اثر دارونماها باید مورد بازنگری جدی قرار گیرند. در گذشته این تصور وجود داشته است که دارونماها اثرات درمانی مهمی دارند، ولی محققین دریافته‌اند که در واقعیت این اثر در حد بسیار ناچیزی است. در گذشته اینچنین تصور می‌شد که رنگ و شکل دارونمایی که به صورت قرص مورد استفاده قرار می‌گیرد در بروز اثر دارونما اهمیت دارد، ولی اکنون محققین دریافته‌اند که شواهد مربوط به این نظریه تنها در گروهی از داوطلبین که از شرایط جسمی مناسب برخوردار بوده‌اند کارایی دارد و نمی‌توان آن‌را به بیماران تسری داد.
در برخی موارد این تصور وجود دارد که حتی اگر به افراد اطلاع داده شود که از دارونما استفاده کرده‌اند، باز هم اثر دارونما قابل مشاهده است؛ ولی این موضوع نیز از شواهد متقنی برخوردار نیست. برخی از محققین در گذشته باور داشتند که اثر دارونما با گذر زمان بیشتر هم می‌شود که این موضوع نیز بی‌اساس است.
محققین دانشگاه سیدنی اعتقاد دارند که باور دارونماها بیشتر از اینکه ریشه در علم و کارهای تجربی داشته باشد، ریشه در اوهام و رموز بی‌پایه دارد و شواهد علمی و عملی نمی‌توانند وجود اثر دارونما را تایید کنند.