بزرگنمايي:

آریا بانو - سیناپرس / بررسی های جدید دانشمندان کانادایی نشان می دهند فضانوردانی که به ماموریت های نسبتا طولانی می روند، کاهش تراکم استخوانی معادل 10 سال روی زمین را تجربه می کنند و برای غلبه بر آن بایستی به ورزش های ویژه ای بپردازند.
 در مطالعه ای جدید، مشخص شده است فضانوردانی که پس از پروازهای فضایی بیش از سه ماه به زمین باز می گردند، ممکن است حتی پس از یک سال حضور در زمین، نشانه‌هایی از بازیابی ناقص استخوان را نشان دهند. اما افزودن تمرین‌های مقاومتی بیشتر در طول پرواز فضایی ممکن است به محدود کردن از دست دادن استخوان در آن ها کمک کند. 
این مطالعه نشان داد در حالی که استخوان ساق پای فضانوردان تا حدودی بهبود می‌یابد، تلفات استخوانی پایدار آن ها پس از یک سال، معادل ده سال از دست دادن استخوان طبیعی مرتبط با سن در زمین است.
در این پژوهش علمی که توسط دانشگاه کلگری کانادا انجام شده است، محققان، از 17 فضانورد شامل 14 مرد و سه زن قبل از پرواز فضایی، در بازگشت به زمین و پس از 6 و 12 ماه بهبودی تصویربرداری کردند. به گزارش سیناپرس، آن ها اسکن استخوان را روی استخوان ساق پا و ساعد این فضانوردان انجام دادند تا مقاومت استخوان را در برابر شکستگی یا اصطلاحا بار شکست، مواد معدنی موجود در بافت استخوانی و ضخامت این بافت را محاسبه کنند. 
محققان همچنین تمریناتی مانند دوچرخه سواری، دویدن روی تردمیل و بلندکردن وزنه را که توسط فضانوردان در حین و پس از پرواز انجام شده بود، ثبت کردند.
بررسی های یک سال پس از پرواز، نشان داد که استخوان ساق پای فضانوردان، بازیابی ناقصی دارد. بار شکست متوسط استخوان ساق پا، از 10579 نیوتن در قبل از پرواز به 10427 نیوتن پس از یک سال کاهش یافت. بر این اساس، تراکم کل استخوان در مقایسه با سطوح قبل از پرواز نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت. 
 محققان کانادایی مشاهده کردند فضانوردانی که در ماموریت‌های طولانی‌تر از شش ماه شرکت داشتند، به میزان قابل‌توجهی بازیابی استخوان کمتر و ناقص تری را نشان دادند. 
طبق این یافته ها، میانگین بار شکست استخوان ساق پا پس از یک سال نسبت به قبل از پرواز کاهش قابل توجهی داشت. همچنین تفاوت های مشابهی برای تراکم مواد معدنی کل استخوان دیده شد. 
بر اساس نتایج این تحقیق، در میان همه فضانوردان، کسانی که مقادیر بیشتری از تمرینات بلندکردن وزنه را در حین پرواز به نسبت تمرین فردی قبل از پرواز انجام داده بودند، تراکم استخوان درشت نی را بهتر بازیابی کردند.
در این خصوص، پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که مانند روتین‌های ورزشی که در حال حاضر استفاده می‌شود، یک تمرین مبتنی بر مقاومت پرش که بارهای دینامیکی با ضربه بالا را روی پاها ایجاد می‌کند، توسط فضانوردان حین ماموریت های فضایی انجام شود تا به جلوگیری از تحلیل استخوان و تقویت تشکیل استخوان کمک نماید.
به گزارش سیناپرس، گفتنی است این یافته های جالب توجه تحقیقاتی در Nature Scientific Reports منتشر شده اند.