بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / شوهری دارم خوش‌اخلاق و درست ‌و ‌حسابی. چند وقتی است به او به‌ دلیل تماس‌هایش شک کردم. من حساس و زودرنج هستم. نکته‌ای که برایم عجیب است، این است که شوهرم متوجه شده به او شک کرده‌ام اما دست روی دست گذاشته و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. باید کاری کند که من قانع شوم اما این ‌طور نیست. چه کنم؟
مخاطب گرامی، در بحث شک و تردید و احساساتی از این قبیل بین زوج‌ها اتفاق می‌افتد، اولین نکته صحت و سقم این‌ گونه تردیدها و بعد از آن علت و پیدا کردن راه حل مناسب است. اگر به شوهر خود مشکوک شده‌اید، بهتر است اول درباره این قضیه اطمینان حاصل کنید. شاید این فقط نتیجه سوءتفاهم‌ها و برداشت‌های اشتباهی است که برای شما پیش آمده که ایشان حتی خودش خبر ندارد ولی باعث شده شما ذهن خود را درگیر آن کنید. از طرفی شما بیان نکرده‌اید که این مشکوک بودن در چه زمینه و براساس چه نوع شواهدی است ولی آن ‌چه به صورت کلی می‌توانم بیان کنم، این است که حتی در صورت وجود شواهد در این‌ گونه موارد بهتر است که علت پیدایش آن را در خودتان بیابید تا بتوانید آن را حل کنید و همسر خود را مجدد به همان آدم قبل و زندگی مشترک‌تان برگردانید تا نه نیازی به قانع شدن شما باشد و نه موجب کلافگی‌تان شود.
زودرنجی‌تان باید درمان شود | در پیامک‌تان گفته‌اید که حساس و زودرنج هستید. شاید همین زودرنجی زیاد شما در هر موقعیتی باعث شده همسرتان کلافه شود و از شما فاصله بگیرد. شاید همان کلافه شدن شوهرتان از رفتارهای شما باعث سردی در رابطه و دوری از شما و در نتیجه صحبت نکردن با شما و همان قانع نکردن شما باشد.
توقع ذهن ‌خوانی ممنوع | نه تنها در این ‌گونه موارد بلکه در هر مورد دیگری نباید خانم‌ها از همسرشان انتظار ذهن‌خوانی داشته باشند زیرا به علت تفاوت‌های جنسیتی، آقایان نمی‌توانند از پس ذهن‌خوانی به‌خصوص همسرشان برآیند و نیاز است تا در مواردی آن ‌چه را که خانم‌ها از شوهران خود می‌خواهند به صورت مستقیم و قابل فهم بدون هیچ‌گونه توضیح اضافی به آن‌ها گوشزد کنند. البته که بعد از گذشت سال‌های سال شاید با یک سری از خصوصیات اخلاقی خانم‌ها آشنایی پیدا کنند.در پایان لازم است کمی بیشتر به این موضوع پیش آمده از جانب خود فکر کنید و آن‌چه طی این سال‌ها اتفاق افتاده، به علاوه توجه به رفتارهای مثبت همسر خود را کنار هم قرار دهید تا به نتیجه‌گیری درستی دست یابید و ذهن خود را صرف چراهای بیهوده نکنید.
نویسنده: مهسا جعفری نسب | روان شناس بالینی