بزرگنمايي:

آریا بانو - اصرار عربستانی‌ها برای در اختیار داشتن مهدی طارمی می‌توان به این نتیجه نزدیک شد که مهدی می‌تواند بخشی از پازل اصلاحاتی باشد که از چندین وقت قبل در عربستان شروع شده؛ اصلاحاتی که حوزه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی عربستان را حسابی دگرگون کرده است.

مهدی طارمی، مهاجم گل‌زن باشگاه پورتوی پرتغال که این روز‌ها بعد از 27 بازی در لیگ این کشور توانسته 14 بار گل‌زنی کند و هفت بار هم به هم‌تیمی‌هایش پاس گل دهد، بین‌المللی‌ترین چهره ورزشی ایران در این سال‌هاست. او به واسطه درخشش در پرتغال، به‌ویژه از زمانی که به پورتو رفته، نامی برای خودش در دنیای حرفه‌ای دست‌و‌پا کرده و تقریبا سه سالی می‌شود که زمزمه زیادی مبنی بر پیوستنش به یکی از تیم‌های بزرگ در اروپا به گوش می‌رسد.
در واقع درست در زمان نقل و انتقالات، او گزینه‌ای برای تیم‌های مطرح‌تر از آرسنال و منچستریونایتد گرفته تا تیم‌های اینتر و میلان می‌شود. با وجود چنین مواردی، طارمی به واسطه قرارداد به نسبت طولانی‌مدتی که با باشگاه پورتو دارد، در این تیم و کشور پرتغال مانده و همچنان مؤثرترین بازیکن این باشگاه محسوب می‌شود. حالا که درست یک سال به پایان قراردادش با پورتو باقی مانده، نگرانی هواداران این تیم زیاد شده که آیا قرارداد مهاجم ایرانی‌شان تمدید می‌شود یا نه.
نکته جالب درباره طارمی اینکه او آن‌قدر در این تیم درخشیده که پورتو از سر هراس برایش بند فسخ قرارداد 60 میلیون یورویی، حتی در این سن‌و‌سال، گنجانده که دیگر تیم‌های متمول دنیا هوای خریدن این بازیکن به سرشان نزند. با این حال این ماجرا فقط یک روی سکه است؛ چون از آنجا که طارمی وارد آخرین سال قراردادش با پورتو می‌شود، در صورت تمدیدنشدن قراردادش، می‌تواند در شش ماه پایانی قرارداد به صورت کاملا قانونی با باشگاهی جدید وارد مذاکره شود و در پایان قراردادش هم به‌عنوان بازیکن آزاد از جمع سفیدوآبی‌پوشان پرتغالی جدا شود.
حالا پورتو برای اینکه به این سادگی‌ها مهدی طارمی را از دست ندهد و بتواند از کنار او درآمدزایی کند، دو راه بیشتر ندارد؛ اول اینکه دستمزد او را افزایش دهد و مهدی را راضی به تمدید قرارداد کند. راه دوم این است که مانع از خروج او به‌عنوان بازیکن آزاد شود و این مهاجم ایرانی را همین تابستان پیش‌رو بفروشد.
شاید با توجه به همین گزینه دوم است که این روز‌ها شایعه پیشنهاد باشگاه الهلال عربستان به مهدی طارمی با سرعت زیادی در حال چرخش است. امروز پنجمین روزی است که رسانه‌های پرتغالی از پیشنهاد الهلال به مهدی طارمی نوشته‌اند و حتی جزئیات آن هم به رسانه‌ها درز کرده است. به نقل از رسانه‌های عربستانی عنوان شده که الهلال پیشنهادی سه‌ساله به مهدی طارمی داده و حتی عنوان شده که پذیرفته رقم درخور‌توجه سالانه 10 میلیون یورو هم به این بازیکن به‌عنوان دستمزد بپردازد. اگر همین فکت‌ها درست باشد، این پیشنهاد به اندازه کافی وسوسه‌کننده است. 10 میلیون یورو در سال، رقمی است که همین حالا بسیاری از بازیکنان تاپ و جوان‌تر دنیا از باشگاه‌های‌شان می‌گیرند و طارمی می‌تواند هم‌ردیف آن‌ها شود.
البته این‌ها همه فعلا روی کاغذ و شایعه است و یکی، دو روز اخیر هم عنوان شده که طارمی علاقه‌ای به حضور در عربستان ندارد و می‌خواهد به فوتبالش در اروپا ادامه دهد. درباره این گزاره آخر، ولی نمی‌توان چندان با قاطعیت صحبت کرد؛ چون تا همین چند وقت پیش اگر عنوان می‌شد که کریستیانو رونالدو قرار است به لیگ عربستان برود، خبر به اندازه کافی خنده‌دار به نظر می‌رسید؛ ولی حالا رونالدو در عربستان است و پیراهن النصر این کشور را به تن دارد.
تا به الان هیچ بازیکن ایرانی در لیگ عربستان بازی نکرده و مهدی طارمی می‌تواند در این بخش «اولین» باشد
انتقال احتمالی مهدی طارمی به عربستان به غیر از موارد فنی و فوتبالی، در سطحی بالاتر هم می‌تواند ارزیابی شود. سطحی که اتفاقا با استناد به آن نمی‌توان شایعه حضور طارمی در عربستان را خیلی بی‌اساس توصیف کرد. این یکی مربوط به مباحث سیاسی است که این روز‌ها بین دو کشور ایران و عربستان در جریان است؛ یک آشتی دیپلماتیک بعد از تنش‌های سیاسی متعدد که در سال‌های اخیر دودش به چشم ورزش ایران، به‌ویژه فوتبال رفته است. دولت‌های ایران و عربستان دوباره دست دوستی به سوی یکدیگر دراز کرده و این روز‌ها مشغول زمان مناسب برای بازگشایی مجدد سفارت دو کشور هستند. آن‌ها تفاهم‌نامه چندبندی هم امضا کرده که بده‌بستان‌های ورزشی یکی از همین بند‌های مورد تفاهم است.
اینجاست که باید این پرسش با دقت بیشتری ارزیابی شود که آیا مهدی طارمی قرار است مهره سیاسی دولت‌های عربستان و ایران در حوزه ورزش شود؟ شاید طرح چنین پرسشی دوباره فاصله‌گرفتن از واقعیت‌های روز باشد؛ ولی اگر یکی، دو نکته فوتبالی و فنی کنار همدیگر گذاشته شوند، نگاه به این پرسش تغییر کند. از لحاظ فنی طارمی جایگاه خوبی در فوتبال پرتغال دارد و بدیهی است که با توجه به سطح بالای بازی‌اش می‌تواند امیدوار به دریافت پیشنهاد‌هایی دیگر از اروپا باشد، اما آیا رقم پیشنهاد‌هایی که از سایر تیم‌ها به‌علاوه مدت‌زمان قرارداد به دستش می‌رسد، به اندازه پیشنهاد الهلال عربستان (اگر واقعی باشد) جذاب خواهد بود؟
طارمی در آستانه 31‌سالگی است و با اشاره به همین موضوع بعید است باشگاهی بزرگ‌تر از پورتو پیشنهاد قراردادی سه‌ساله به این بازیکن حتی با وجود کیفیت بی‌نظیرش ارائه دهد. از سوی دیگر، عربستانی‌ها از یک سو و الهلال به‌طور خاص، راه ارتباط با باشگاه پورتو را بلد هستند. آن‌ها درست کمی بعد از ورود مهدی طارمی به پورتو، موسی مارگا، ستاره وقت این باشگاه را از پرتغال به عربستان کشاندند و به نظر می‌رسد برای انجام دوباره‌اش نگرانی خاصی نداشته باشند.
موضوع دیگر، ولی بحث طلسمی است که مهدی طارمی می‌تواند بشکند. این یکی را شاید دولتمردان عربستانی بیشتر در پی‌اش باشند. ماجرا از این قرار است که تا به الان هیچ بازیکن ایرانی در لیگ عربستان بازی نکرده و مهدی طارمی می‌تواند در این بخش «اولین» باشد. همین تک فکت می‌تواند به تشریح تیرگی روابط سیاسی و ورزشی ایران و عربستان کمک کند؛ ولی برای توضیح بیشتر آن کافی است به اتفاقی که سال 1387 برای مهدی شیری، ستاره تکنیکی برق شیراز رخ داد، رجوع کرد. آن زمان النصر عربستان با مهدی شیری به توافق رسید و حتی قرارداد 1.5‌ساله‌ای هم با این بازیکن بست. در شرایطی که شیری آماده سفر به ریاض به‌عنوان اولین بازیکن ایرانی این لیگ می‌شد، فدراسیون فوتبال عربستان این قرارداد را به دلیل اینکه یک طرفش یک بازیکن ایرانی است، فسخ کرد! شیری به فیفا شکایت برد و غرامت گرفت؛ ولی از آن زمان قانون نانوشته‌ای در اختیار مدیران عربستانی قرار گرفت که قید همکاری با بازیکنان ایرانی را بزنند. این ماجرا از سال 1394 که عده‌ای از دیوار سفارت عربستان در تهران و مشهد بالا رفتند و بعد روابط حسابی شکرآب شد، سمت‌و‌سوی جدی‌تری هم به خود گرفت.
حال با مرور همین اتفاق و اصرار عربستانی‌ها برای در اختیار داشتن مهدی طارمی می‌توان به این نتیجه نزدیک شد که مهدی می‌تواند بخشی از پازل اصلاحاتی باشد که از چندین وقت قبل در عربستان شروع شده؛ اصلاحاتی که حوزه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی عربستان را حسابی دگرگون کرده است. شاید اگر مهدی علاقه‌ای به حضور در عربستان با آن شرایط نداشته باشد، یکی، دو تماس از سوی دولتی‌ها، این انتقال تاریخی را نهایی کند.