آریا بانو - برنامه هشت هفته ای ترک اعتیاد که پیش تر برای افراد معتاد به مواد مخدر و الکل عملیاتی می شد و شامل فعالیت های بدنی و گروه درمانی است اکنون در تایلند برای معتادان به بازی های ویدئویی اجرایی می شود.

موای تای (یکی از سبک های آزاد ورزش‌های رزمی) ، مدیتیشن، تمرکز حواس و ماساژ. این ها بخشی از برنامه مرکز درمان اعتیاد The Cabin هستند که از بیرون به راحتی با یک استراحتگاه سلامتی یا هتل لوکس به اشتباه گرفته می‌شود.
به گزارش گاردین، این مرکز که در یکی از پیچ‌های منتهی به رودخانه پینگ در شمال تایلند واقع شده میزبان صدها نفر از جمله بریتانیایی ها و استرالیایی هایی است که برای مبارزه با اعتیادشان از جمله به بازی های رایانه ای به آنجا رفته اند.
"اولیویا" نویسنده 50 ساله بریتانیایی که تجربه ترسناک "زندگی برای انجام یک بازی" را توصیف می ‌کند به "گاردین" می‌گوید: "بازی ویدئویی نیز درست همانند هر ماده مخدری است که هرگز از آن سیر نمی شوید". در دوره اوج اعتیاد به بازی های ویدئویی سلامت جسمی و روانی او کاهش یافته بود و بیش از 30 هزار پوند (36500 دلار امریکا) برای خرید بازی های ویدئویی هزینه کرد.
گیمرها در برخی مورد با اعتیاد شدید به بازی های ویدئویی ممکن است خوابیدن یا خوردن را نیز فراموش کنند و در این فرآیند شغل شان را از دست داده و دچار فروپاشی روابط عاطفی شان با افراد دیگر شوند. برای مثال، در کره‌جنوبی یک نوزاد تازه متولد شده در حالی که پدر و مادرش در حال انجام بازی ویدئویی بودند از شدت گرسنگی جان باخت و سال گذشته یک پسر 12 ساله استرالیایی در میانه اعتیاد به بازی های ویدئویی خودکشی کرد.
سازمان بهداشت جهانی در سال 2022 میلادی از اعتیاد به بازی اینترنتی به عنوان نوعی "اختلال" یاد کرد و آن را به طبقه بندی بین المللی بیماری ها افزود. اعتیاد به بازی های ویدئویی بین 2 تا 3 درصد از کاربران آن بازی ها را تحت تاثیر قرار می دهد. سازمان بهداشت جهانی اشاره کرده که اعتیاد به بازی های اینترنتی و ویدئویی باعث می شود فرد بازی کردن را نسبت به سایر علایق و فعالیت های روزانه اش ترجیح دهد.

اولیویا می‌گوید: "این یک اپیدمی است اما امکان دسترسی به معتادان به آن فوق العاده دشوار است". آن مرکز پیش تر به افراد معتاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی خدمات ارائه می داد. از جمله افراد پیش تر تحت درمان در آن مرکز می توان به "پیت دوهرتی" خواننده و ترانه سرای بریتانیایی و هم چنین برخی از ورزشکاران حرفه ای اشاره کرد.
با این وجود، آن مرکز در سال 2016 میلادی برنامه ای تخصصی برای مردان معتاد به بازی های ویدئویی در رده سنی 17 تا 24 سال را راه اندازی کرد. نزدیک به دو سوم از متقاضیان پذیرفته شده در مرکز اتباع کشورهای غربی بودند. یک چهارم از آنان استرالیایی، 20 درصد بریتانیایی و 20 درصد امریکایی بودند.
آن مرکز پس از وقفه‌ای کوتاه مدت و موقت در طول پاندمی کووید اکنون قصد دارد دوباره برنامه هشت هفته ای درمانی اش را آغاز کند. بیماران در آن مرکز برای انجام فعالیت های بدنی در کنار درمان فردی، گروهی و هنر درمانی تشویق می شوند و اعضای خانواده‌شان نیز یک برنامه هشت هفته ای آنلاین را می‌گذرانند تا به چالش‌هایی که معتادان در خانه با آن مواجه هستند به درستی پاسخ دهند.

"لی هاوکر" مدیر بالینی آن مرکز می گوید با افزایش نرخ اعتیاد به بازی های ویدئویی به خصوص در کشورهای آسیایی این برنامه بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است. او می گوید بسیاری از بیماران در آن مرکز مردانی بوده اند که از سنگاپور و هنگ کنگ برای درمان به تایلند سفر کرده اند.
او می‌افزاید: "صنعت بازی های ویدئویی از هالیوود نیز بزرگتر است و زمانی که به حجم پول سرمایه‌گذاری شده از منظر رفتارشناسی و روانشناسی نگاه می‌کنید؛ فکر نمی‌کنم این موضوع تصادفی رخ داده باشد".
در بریتانیا جستجوهای اینترنتی مرتبط با اعتیاد به بازی های ویدئویی به طور منظم 15 درصد بیش از جستجو برای چگونگی درمان اعتیاد به کوکائین بوده است. با این وجود، یافتن کمک برای درمان اعتیاد به بازی های ویدئویی ممکن است دشوار باشد.
"آن" معلمی از شمال انگلستان می‌گوید: "در بریتانیا دریافت هر نوع توصیه ای به خصوص از جانب پزشکان عمومی محلی دشوار بود. تنها حمایتی که از من به عمل آمد از سوی یک روانشناس خاص بود که به طور ویژه با معتادان به بازی های ویدئویی سروکار داشت".
با این وجود، او متوجه شد که ویزیت منظم متخصص در لندن بسیار پر هزینه بوده است. مرکز "کابین" در تایلند حدود 15 هزار دلار در ماه برای ارائه خدمات درمانی دریافت می کند. این در حالی‌است که یک مرکز خصوصی در بریتانیا برای ارائه خدمات درمانی 25 هزار دلار در ماه دریافت می کند. مرکز کابین تکنیک های رفتار درمانی رفتار شناختی را با فعالیت های خارج از منزل و تمرینات بدنی ترکیب می کند.

برای "اولیویا" پیوستن به انجمن رایگان و جهانی "گیمرهای معتاد گمنام" که از مدلی شبیه انجمن الکلی های گمنام پیروی می کند آن تصمیم نجات بخش بود. او می گوید کابوس های وحشتناک، افکار رقابتی و آشفتگی را تجربه کرده است. انجمن برای مراقبت در اقامتگاه آدرس مرکز "کابین" را در اختیار او قرار داد.
در آن زمان مرکز "کابین" تنها هشت متقاضی برای ترک اعتیاد به بازی های ویدئویی را می پذیرفت. استفاده از هرگونه دستگاه مبتنی بر فناوری در آنجا ممنوع بود و تکنیک های درمان از رفتارشناسی تا آموزش ورزش‌های سه گانه توسط کارکنان پیشین نهادهای نظامی را شامل می شد. برنامه تازه آن مرکز قرار است در منطقه کوهستانی دویی سوتپ اجرا شود که عناصر اصلی تناسب اندام و رقابت را حفظ خواهد کرده اما در شکلی به روز رسانی شده و با تکیه بر علوم اعصاب در مورد اعتیاد به بازی های ویدئویی خواهد بود.
اولیویا که 15 ماه است اعتیاد به بازی های ویدئویی را ترک کرده می گوید جستجو به منظور دریافت حمایت برای کسی که خود را در موقعیت مشابه اعتیاد به بازی ها می بینند امری مهم است. او امیدوار است که امکانات برای ترک اعتیاد به بازی های ویدئویی در بریتانیا و سایر کشورهای جهان نیز گسترش یابند.