بزرگنمايي:

آریا بانو - مهر / مهوش افشارپناه بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون ضمن مرور بخشی از خاطرات خود در دوران فعالیت از دلایل کم‌کاری‌اش در سال‌های اخیر و دوری خودخواسته‌اش از دنیای بازیگری گفت.
مهوش افشارپناه بازیگر باسابقه سینما، تئاتر و تلویزیون درباره فعالیت‌های این روزهای خود توضیح داد: در حال حاضر در هیچ پروژه‌ای حضور ندارم. البته پیشنهادهایی برای کار داشته‌ام اما اول به دلایلی شخصی و دوم به این دلیل که کیفیت کارهای به نظرم مناسب نبود، ترجیح دادم آن‌ها را نپذیرم.
وی درباره احوالات خود در روزهای دوری از فعالیت هنری هم گفت: من در مقطعی هر سال حداقل یک نمایش تئاتر را روی صحنه داشتم تا اینکه بحران کرونا پیش آمد و شرایط فعالیت در این حوزه به‌طور کامل تغییر کرد. به همین دلیل نزدیک دو سال از صحنه تئاتر دور بودم. به‌صورت پراکنده در فیلم‌ها و سریال‌ها هم حضور داشته‌ام و در این مدتی که بیکار هستم هم واقعاً احساس ناراحتی ندارم. منتظرم تا شرایط خوبی برای کار کردن پیش بیاید و تا زمانی که شرایط دلخواهم وجود نداشته باشد، ترجیح می‌دهم کار نکنم.
این بازیگر ادامه داد: در این مدت چند پیشنهاد داشتم که برخی از آن‌ها در شهرستان بود و به دلیل شرایط شخصی خودم نمی‌خواستم آن‌ها را بپذیرم و باقی پیشنهادها هم از جنسی بود که من دوست نداشتم. شاید برخی از همکاران من کار در پروژه‌های شهرستانی را بپذیرند و خودم هم پیش‌تر خیلی کار در لوکیشن‌های شهرستان‌ها داشته‌ام اما در حال حاضر شرایطم به‌گونه‌ای است که امکان حضور طولانی‌مدت در یک شهرستان برای کار کردن را ندارم. نه خودم توانش را دارم نه شرایط زندگی شخصی‌ام این امکان را به من می‌دهد. بالاخره ما هم در زندگی مسئولیت‌هایی داریم. حداقلش این است که دلم برای نوه عزیزم تنگ می‌شود. (با خنده می‌گوید نوه‌ام الان و حین همین مصاحبه در کنار من است.)
کار سینمایی و تلویزیونی هر دو برایم تجربه است، تفاوتی ندارد
افشارپناه درباره تعداد بالای تجربه‌های تلویزیونی در کارنامه‌اش در قیاس با کارهای سینمایی هم گفت: هر دوی این حوزه‌ها برای من حکم تجربه را دارد و هر کاری که به من پیشنهاد می‌شود، فارغ از اینکه سینمایی باشد یا تلویزیونی من به‌عنوان یک تجربه به آن نگاه می‌کنم. تئاتر هم جایگاه خودش را داشته و کارهای بسیاری در آن کرده‌ام. اینگونه نبوده است که تمرکز خاصی روی کارهای تلویزیونی داشته باشم و حضور در این عرصه را بیشتر انتخاب کنم.
شاید یکی از دلایل حضور کم‌رنگ‌ترم در سینما این بود که به‌خصوص از دهه 80 به بعد فیلم‌ها فضایی جوانانه پیدا کردند و دیگر نقش‌هایی متناسب با سن و سال ما در فیلم‌ها نبود. در برخی فیلم‌هایی هم که نقش‌هایی با این سن و سال وجود داشت، غالباً شخصیت‌هایی به‌دردنخور بود! اگر قرار بود در یک فیلم فقط چای بیاورم و هر از گاهی بچه‌ام را صدا بزنم، ترجیح می‌دهم در خانه خودم این کار را بکنم که بابتش از من تشکر هم می‌کنند!
این بازیگر تأکید کرد: اگر نقش خوبی در سینما پیشنهاد شده باشد حتماً پذیرفته‌ام کمااینکه تا همین امروز هم تجربه‌های خوبی در سینما داشته‌ام برای دو فیلمی هم که در جشنواره فیلم فجر داشتم حتی کاندیدای بهترین بازیگر زن شدم. در عین حال اگر پیشنهادی که می‌شود مناسب نباشد آن را نمی‌پذیرم. مدت زیادی است که از سینمای بلند فاصله دارم و در این مدت تنها حضورهایی کوتاه در دو فیلم از محمدهادی کریمی داشتم که به دلیل علاقه‌ام به او این نقش‌ها را پذیرفتم. هم در «امشب شب مهتابه» و هم در «کمدی انسانی» نقش‌های کوتاهی ایفا کردم و از آنجایی که از جریان سینما فاصله دارم نمی‌دانم چه شرایطی در آن حاکم است.
تا نوبت به نقش زن جنوبی می‌رسد یاد اسم افشارپناه می‌افتند!
در سینمای ایران کافی است در یک نقش موفق عمل کنی تا همه همان انتظار را از تو داشته باشند و با خودشان بگویند این خود جنس است! من دو تجربه موفق در نقش زن جنوبی داشتم و از آن به بعد همه برای کاراکترهای جنوبی، قبل از هر چیز اسم افشارپناه به ذهن‌شان می‌آمد! فکر می‌کردند من جنوبی هستم. یک بار به یکی از کارگردان‌ها گفتم، وقتی من به‌عنوان یک آذری که زبانم ترک است، توانستم آن نقش جنوبی را به بهترین شکل ایفا کنم و بابت آن کاندیدای سیمرغ بازیگری هم شده‌ام، این یعنی من توانایی‌اش را دارم که نقش‌های دیگری را هم ایفا کنم، چرا همه از من همان نقش جنوبی را می‌خواهید!؟
در میان فیلم‌های سینمایی‌ام «به خاطر هانیه» ساخته کیومرث پوراحمد هم بسیار موردتوجه بوده است. هر از گاهی هم بابت آن نقش‌آفرینی از من تجلیل هم می‌شود اما در تمام این سال‌ها هر بار سیمرغ خواسته روی شانه‌ام بنشیند، یکی آن را کیش کرده و پریده است
افشارپناه ادامه داد: باور نمی‌کنید من در این مدت چقدر نقش زن جنوبی داشته‌ام و رد کرده‌ام صرفاً به این دلیل که نمی‌خواستم در این نقش تبدیل به کلیشه شوم.
این بازیگر باسابقه درباره واکنش‌های مردمی در کوچه و خیابان و اینکه بیشتر با کدام نقش‌آفرینی‌هایش از سوی مردم شناخته می‌شود، گفت: آدم‌های مختلف معمولاً واکنش‌های مختلفی هم دارند و نقش خاصی را هم به یاد می‌آورند اما حس شخصی‌ام این است که طیفی از مخاطبان هنوز اولین نقش‌آفرینی سینمایی من در فیلم «خانه در انتظار» به کارگردانی منوچهر عسگری‌نسب را در حافظه خود دارند. سریال‌های دیگری هم داشته‌ام که در حافظه مردم مانده است. این روزها یکی از سریال‌هایم با نام «تصمیم نهایی» در حال بازپخش از تلویزیون است و برخی از شهرستان با من تماس می‌گیرند که بگویند چقدر این نقشت خاطره‌انگیز است.
در میان فیلم‌های سینمایی‌ام «به خاطر هانیه» ساخته کیومرث پوراحمد هم بسیار موردتوجه بوده است. هر از گاهی هم بابت آن نقش‌آفرینی از من تجلیل هم می‌شود اما در تمام این سال‌ها هر بار سیمرغ خواسته روی شانه‌ام بنشیند، یکی آن را کیش کرده و پریده است (می‌خندد).
گفتم خب ما هم آدمیم، مریض می‌شویم!
افشارپناه گفت: اصولاً مردم نسبت به بازیگران جوان به‌گونه‌ای برخورد می‌کنند اما نسبت به پیشکسوت‌ها معمولاً احترام بیشتری قائل هستند. ما را که در خیابان می‌بینند جلو می‌آیند و بعد از سلام و علیک کلی تعریف می‌کنند و لطف دارند و می‌گویند بازیگرانی مثل شما دیگر در عرصه نیستند و چرا کار نمی‌کنید. معمولاً از این ابراز لطف‌ها دارند. حدود 15 یا 20 سال پیش بود که برای آزمایشی به مطب دکتر رفته بودم، آقایی جلو آمد و گفت خانم افشارپناه شما اینجا چه‌کار می‌کنید؟ گفتم خب ما هم آدمیم و مریض می‌شویم! او ولی برایش عجیب بود که ما هم نیازمند دکتر می‌شویم. (می‌خندد)
بازیگر فیلم سینمایی «به خاطر هانیه» در بخش دیگری از این گفتگو با ذکر یادی از مرحوم کیومرث پوراحمد گفت: واقعاً هم هنوز برایم سخت است باور درگذشت این کارگردان. در ارتباطی که سال‌ها باهم داشتیم اصلاً انتظار چنین پایان ناگهانی‌ای را برایش نداشتم و نمی‌دانم چه بر او گذشت که اینگونه او را از دست دادیم. او همواره امید داشت که بتواند کار تازه‌ای بسازد و چند پیشنهاد همکاری هم داشتیم که به دلایلی به سرانجام نرسید.
افشارپناه در پایان گفت: ما بازیگرانی هستیم که از سال‌های قبل از انقلاب تا همین امروز در این حوزه فعالیت داشته‌ایم و همواره تلاش کرده‌ایم تا جایی که می‌توانیم و در توانمان هست، کارهای خوبی را برای ارائه انتخاب کنیم. در عین حال که بالاخره ما هم آدمیم و امکان اشتباه هم داریم. خود من هم در زمینه حضور در برخی پروژه‌ها اشتباه‌هایی هم داشته‌ام و از حاصل آن کارها هیچ‌گاه راضی نبودم. سالیان سال است که در این عرصه زحمت کشیده‌ایم و این روزها هم در قالب یک مؤسسه آموزشی همچنان با هنرجویان در ارتباط هستم و امیدوارم بتوانیم هنرمندان خوبی را هم پرورش بدهیم.