آریا بانو - یکی از بحران‌های پیش رو در بازار کار مربوط به شغل رانندگی است. شغلی که نسل زد از پذیرش آن سرباز می‌زند اما زنان خودسرپرست بیشتر از گذشته به آن روی آورده‌اند. شغلی که آینده مبهمی دارد.دهه‌ها است که اعتراض رانندگان به سختی کار، مشکلات بیمه و درآمد حداقلی آنها روی زمین مانده است. امروز این بی‌توجهی ورمی در عرصه حمل و نقل عمومی درون شهری و جاده‌ای است که چرک آن سرباز زده و به نظر می‌رسد می‌تواند به یک بحران تبدیل شود. تامین نیروی انسانی برای شغل رانندگی با چند مسئله جدی مواجه است. خروج نیروهای باتجربه از این شغل، سرباززدن نیروهای تازه نفس برای ورود به این شغل و در این میان پذیرش اجباری آن از سوی اقشار آسیب پذیر به ویژه بانوان. دیگر خبری از راننده‌های پیشکسوت نیست نه تنها در حمل و نقل درون شهری بلکه در حمل و نقل جاده‌ای نیز کمبود وسیله یکی از دغدغه‌های جدی است. اثبات ساده آن، عاجز ماندن مسافران در پیدا کردن یک بلیت در روزهای تعطیل سال است. این مهم گویای کمبود نیروی انسانی است که با هر شرایط غیرعادی عیان می‌شود. اما چرا راننده و وسیله نقلیه کم است؟ سال گذشته حسین زاده دبیر کانون انجمن‌های صنفی رانندگان سواری کرایه برون شهری کشور، پیامی را خطاب به وزیر راه شهرسازی مطرح کرد که بخش نیروی انسانی را اینجا مرور می‌کنیم. وی در این پیام گفت: باید در نظر داشته باشیم: انسان، راه و خودرو، سه ضلع مهم حمل و نقل مسافر و سفر است، هر گونه مشکل در هر یک از این اضلاع، به ضلع‌های دیگر بخش آسیب می‌رساند. متاسفانه امروزه هر سه ضلع این مثلث یا معیوب و یا دچار مشکلات عدیده می‌باشند.