بزرگنمايي:

آریا بانو - باشگاه خبرنگاران / سارا حسنی روانشناس بالینی و نوروساینس گفت: در روز‌هایی که بحران‌های طبیعی یا اجتماعی زندگی ما را احاطه کرده‌اند، اخبار غم‌انگیز و اضطراب‌آور می‌تواند بدن و ذهن ما را در وضعیت آماده‌باش دائمی قرار دهد. یافته‌های علوم اعصاب نشان می‌دهد که قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض تنش، تعادل عصبی بدن را بر هم می‌زند، هورمون‌های استرس را افزایش می‌دهد و امواج مغزی را از حالت طبیعی خود خارج می‌کند. این تغییرات می‌توانند به اضطراب، بی‌قراری، اختلال خواب و احساس بی‌پناهی منجر شوند.
وی گفت: در چنین شرایطی، بروز احساساتی، چون ترس، خشم یا غم طبیعی است. مشکل از جایی آغاز می‌شود که به جای پذیرش این احساسات، تلاش می‌کنیم با فرافکنی، مسئولیت را از دوش خود برداریم: گاهی دیگران را مقصر می‌دانیم، گاهی شرایط را، و گاهی به کلی از هرگونه اقدام مفید فاصله می‌گیریم.
اما واقعیت این است که هر کدام از ما، هرچند با گام‌های کوچک، می‌توانیم نقشی در کاهش رنج جمعی ایفا کنیم. در روز‌های سخت، مسئولیت انسانی ما فراتر از احساس نگرانی صرف است:
با عمل، همدلی و حضور، می‌توانیم باری از دوش یکدیگر برداریم.
در ادامه چند راهکار عملی برای مراقبت از خود و ایفای نقش مؤثر در این روز‌های حساس ارائه می‌شود:
1. پذیرش احساسات به جای انکار یا فرافکنی
به جای جنگیدن با احساسات ناخوشایند یا نسبت دادن بحران به دیگران، اجازه بدهیم آنچه درون ماست به رسمیت شناخته شود. پذیرش واقعیت‌های درونی، نخستین گام برای حفظ آرامش روانی و اقدام مؤثر است.
2. محدود کردن زمان پیگیری اخبار
پیگیری بی‌وقفه اخبار، ذهن را در چرخه‌ی اضطراب می‌اندازد. تعیین زمان مشخص برای دریافت اخبار از منابع معتبر، کمک می‌کند ذهن و بدن فرصتی برای بازسازی پیدا کنند.
3. بازگشت به ارزش‌ها و مسئولیت فردی
بحران‌ها فرصتی هستند برای بازگشت به ارزش‌هایی که ما را انسان می‌کنند: همدلی، کمک، شجاعت و مسئولیت‌پذیری. گاهی حتی یک تماس تلفنی، اهدای خون، حمایت از یک خانواده آسیب‌دیده یا مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی، می‌تواند نقشی تعیین‌کننده داشته باشد.
4. تمرین حضور در لحظه
چند دقیقه تمرکز بر تنفس یا حواس پنج‌گانه می‌تواند ذهن را از نگرانی‌های طاقت‌فرسا به لحظه‌ی حال بازگرداند و به تنظیم دوباره بدن کمک کند.
5. مراقبت جسمی و روانی
تغذیه‌ی سالم، خواب کافی و حرکت بدنی منظم، بنیان جسم و روان را تقویت می‌کند و توان ما را برای یاری‌رسانی و ایستادگی بیشتر می‌سازد.
6. ارتباط انسانی
صحبت کردن با دیگران، حتی درباره نگرانی‌ها و امیدها، می‌تواند شبکه‌های همدلی را تقویت کند. ارتباط، زخم‌های ناپیدا را ترمیم می‌کند.
7. مهربانی با خود و دیگران
در این مسیر، نباید از خودمان انتظار کامل بودن داشته باشیم. مهربانی با خود، ما را توانمندتر می‌کند تا مهربانی‌مان را به دیگران نیز هدیه دهیم.
سخن پایانی
عبور از بحران، تنها با فردفرد ما ممکن نیست؛ بلکه نیازمند وفاق و همدلی میان مردم و مسئولان است. همدلی، مشارکت و پذیرش نقش فردی، سنگ‌بنای عبور از روز‌های سخت است.
امروز، بیش از هر زمان دیگر، ما به هم نیاز داریم. هر گام کوچک، هر نشانه‌ی محبت، هر تصمیم برای دیدن و فهمیدن رنج دیگران، چراغی است که مسیر را روشن می‌کند.
در این روز‌های دشوار که بندرعباس دل‌نگران و زخمی است، دل‌های ما با شماست.
شما تنها نیستید.