بزرگنمايي:

آریا بانو - سیناپرس /یکی از تفاوت های اصلی بین زنان و مردان، نحوه تعامل آن ها با رنگ ها است و معمولا خانم ها قادر به تشخیص طیف های گسترده تری از رنگ ها هستند. در این میان سوال مهمی وجود دارد که آیا رنگ هایی مانند صورتی واقعا یک رنگ خاص و مجزا محسوب می شوند.
مقوله رنگ را می توان موضوعی غیر قطعی و نسبی دانست که تابع نور محیط و گیرنده های سیستم بینایی موجود مشاهده کننده است. به همین دلیل نوع رنگ ها و ترکیب جهان پیرامونی موجودات مختلف با یکدیگر متفاوت بوده و باید به خاطر داشت زمانی که ما صحبت از رنگ می کنیم، در واقع آن را بر اساس تجربه، تعامل و ساختار بینایی انسان با محیط اطرافش توصیف می کنیم.
به طور کلی رنگ و اساس اصل موضوع بینایی به پدیده نور وابسته است و بدون وجود نور، هیچ رنگی معنا ندارد. از منظر علمی، نور از امواج الکترومغناطیسی تشکیل شده است و نوع تشخیص و مشاهده رنگ ها نیز به طول موج نور بستگی دارد.
از یک دیدگاه، اگر رنگ ها صرفاً یک طرح نامگذاری برای طول موج ها باشند، صورتی را نمی توان یک رنگ جداگانه محسوب کرد زیرا این رنگ زیبا از بیش از یک طول موج تشکیل شده است. اگر کمی دقیق تر به موضوع نگاه کنیم، رنگ صورتی در واقع ترکیبی از نور قرمز و بنفش است. حال اگر شما لیزری را به دست بگیرید و آن را در طول موج های مرئی، از مادون قرمز تا فرابنفش تنظیم کنید، در بین امواج ترسیم شده، از رنگ صورتی عبور نمی کنید.
با این حال باید در نظر داشت که رنگ‌ها صرفاً نامی برای طول موج ها نبوده و صرفاً درک ما از نور را پس از عبور از چشمان ما نشان می ‌دهند. بنابراین رنگ صورتی از منظر سیستم بینایی انسان وجود داشته و دیده می شود.
 چشم‌های ما دارای حسگرهایی هستند که به رنگ‌های قرمز، زرد، آبی و سبز،علاقه دارند. در حقیقت سیگنال ‌هایی از این رنگ های اصلی در مغز ما ترکیب شده و جهانی متنوع و الوان را رو به روی ما ترسیم می کنند. باید اذعان داشت که مغز و چشمان ما به اندازه کافی باهوش هستند که می توانند ترکیبی از طول موج هایی را که ما به آن صورتی می گوییم، به طور قابل اعتمادی تشخیص دهند. در خاتمه باید اعتراف کرد که با در نظر گرفتن همه این موارد، به راحتی می توان استدلال کرد که صورتی یک رنگ واقعی است.