بزرگنمايي:

آریا بانو - خراسان / علاقه‌ مندی بعضی نوجوانان به موسیقی‌ هایی با محتواهای نامناسب از کجا نشئت می‌گیرد و واکنش والدین به این موضوع باید چطور باشد؟
 امروزه در دنیای موسیقی و طرفدارانش، نشانه‌ها حاکی از رواج آهنگ‌هایی است که بین نوجوانان و جوانان طرفدار پیدا کرده و از نظر محتوایی ناپسند است و نه تنها گاهی جنبه اعتراضی دارد بلکه از کلمات ناسزا و توهین آمیز هم در آن استفاده می‌شود. سوال این جاست چرا نوجوانان ما به این گونه سبک‌های موسیقی گرایش پیدا کردند و والدین باید در چه مواقعی، چه واکنشی به این ماجرا داشته باشند؟ در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.
وقتی نوجوان در خانه، درک نمی‌شود
یکی از علل گرایش جوانان به این‌ گونه موسیقی‌ها، نداشتن احساس امنیت در خانه، کنار والدین و دیگر اعضای خانواده است. نوجوانانی که در بین خانواده پذیرفته نشده و مورد توجه قرار نگرفته‌اند، گاهی مجبورند برای جلب توجه والدین، غم یا خشم و هیجانات درونی خود را به صورت اعتراض گونه با شنیدن موسیقی‌هایی با جملاتی که خارج از آداب و قوانین عرف است، نشان دهند.
ناآشنایی با مفهوم احساساتی مانند غم و خشم
همچنین نداشتن اطلاعات کافی از مفهوم احساساتی مثل غم، شادی ، محبت، خشم و دیگر حس‌ها و تجربه‌شان در بین دوستان، خانواده، اجتماع و ... است. متاسفانه موسیقی‌هایی که متن آن‌ها کاملا نشان‌ دهنده خشم درونی یک نوجوان است و به صورت کلمات ناسزا و توهین‌آمیز خارج از اخلاقیات از زبان افرادی که نوجوانان آن‌ها را الگوهای خود قرار می‌دهند شنیده می‌شود ، آسیب‌زاست.
شنیدن این سبک موسیقی، استرس‌زاست
روان شناسی از یک سو برای درمان برخی از بیماری‌ های روانی، «موسیقی درمانی» را پیشنهاد می‌کند و از سوی دیگر هم تعدادی از سبک‌های آن را کاملا مضر و حتی در مواردی برای قشرهای گوناگون به خصوص نوجوانان خطرناک معرفی می‌کند. باید در نظر داشت این گونه سبک‌ های موسیقی به طور معمول چون به حالت فریاد و با صدایی خشن و خش‌دار اجرا می‌شوند، استرس‌زا هستند. از منظر کارشناسان علم روان شناسی باید گفت که این سبک به دلیل آثار مخربی که بر روح ‌و ‌روان افراد می‌گذارد، حداقل نباید به عنوان یک شیوه‌ متداول و به صورت عمومی اجرا شود. همچنین نباید نوجوانان در معرض شنیدن مکرر این سبک قرار بگیرند چرا که نه تنها محتوای آن نامناسب است، بلکه ویژگی‌های سمعی دیگر آن هم بسیار مخرب است.
روابط والد و فرزندی بدون کمیت، کیفیت هم نخواهد داشت
برای رفع نگرانی والدین در این حوزه پیشنهاد می‌شود به عنوان اولین قدم، سعی در بهبود روابط خود با فرزند نوجوان‌شان با توجه به در نظر گرفتن شرایط سنی او داشته باشند. در روابط والد و فرزند بدون کمیت، کیفیتی هم وجود نخواهد داشت. نمی‌توانید انتظار داشته باشید فرزندتان همه وقت خود را صرف فعالیت‌ هایی کند که والدینش از او انتظار دارند، در صورتی که هیچ زمانی را در طول روز برای گذراندن با نوجوان‌تان نمی‌گذارید.
این زنگ خطر را جدی بگیرید
یکی از بارزترین علامت ‌هایی که نشان می‌دهد رابطه شما و نوجوان‌تان نیازمند ترمیم است، مشغولیت نوجوانان به تلف کردن وقت خود در خیابان‌ها یا پارک‌ها، نشستن پای بازی‌های رایانه ای یا شنیدن موسیقی‌هایی با محتوای رکیک، ناسزا یا اعتراض‌ گونه است. متاسفانه نوجوانان معمولا نمی‌توانند هیجانات یا احساسات و نیازهای درونی خود را بروز دهند. آن‌ها تجربیات زیادی در خصوص بروز هیجانات ندارند و نیاز به الگو یا آموزش چنین مهارت‌ هایی توسط مشاور یا روان شناس دارند.
مهارت کنترل ‌خشم و مدیریت‌ غم را به آن‌ها آموزش دهید
خانواده باید محل امنی برای نوجوان و همچنین جایگاه به ‌نمایش گذاشتن استعدادها، خلاقیت و ایده‌ های آنان باشد. روان شناسان به کمک خانواده سعی در تشخیص و درمان خشم‌های درونی به‌ جا مانده از گذشته دارند و با آموزش مهارت‌هایی از جمله کنترل ‌خشم، مدیریت غم‌ و ‌اضطراب در بین نوجوانان به کمک خانواده سعی می کنند با ایجاد انگیزش و اشتیاق اهداف و ارزش‌های آن ها را شناسایی کنند. بنابراین اگر متوجه شدید که فرزندتان به چنین آهنگ‌هایی گوش می‌دهد، به جای رفتارهای هیجانی و جروبحث، با او درباره آسیب های این ماجرا صحبت کنید، بگذارید از خشم‌ها و غم‌هایش بگوید، موزیک و ترانه سالم به او معرفی کنید، مهارت های زندگی را به او بیاموزید و ... . یادتان باشد فرزندان ما سرمایه‌های ما هستند که نیاز است نحوه صحیح شیوه زندگی را در محل امن خانه و خانواده آموزش ببینند.
نویسنده : زینب ‌السادات ابن‌الرضا| کارشناس ‌ارشد روان ‌شناسی