بزرگنمايي:

آریا بانو - حامی هنر زندگی / حساب بردن فرزند از والدین چگونه امکان پذیر میشود؟ گاهی اوقات به نظر می رسد که فرزند شما حرف های شما را نمی شنود یا کاملاً حرف های شما را نادیده می گیرد. اغلب می بینید که مجبور هستید چیزی را چندین بار تا حد خستگی و به ناچار با عصبانیت تکرار کنید. حساب بردن فرزند از والدین برای کاهش این تکرار حرف ها و عصبانیت نیاز به شکستن الگوی ناکارامد دارد که والدین برای تربیت کودک استفاده می کنند.
حساب بردن فرزند از والدین
حساب بردن از کسی به معنای پذیرش حرف ها و وادار کردن او برای انجام خواسته ها می باشد. در این میان واداشتن فرزندان برای تبعیت از خواسته های والدین چالش همیشگی و رایج بین آن ها بوده است. اما برای اینکه بتوانید به هدف خود برسید ابتدا باید بدانید چرا فرزند به حرف شما گوش نمی دهد و به اصطلاح از شما حساب نمی برد. اگر آنچه که "شنیدن انتخابی" در کودکان نامیده می شود چیزی است که شما در خانواده خود با آن دست و پنجه نرم کرده اید در ادامه با چند دلیل و چرایی این رفتار کودکان آشنا خواهید شد.
اهمیت حرف شنوی داشتن فرزندان
بچه ها بدون هیچ مسئولیتی به دنیا می آیند و هر کاری که انجام می دهند از روی غریزه است. وقتی گرسنه هستند یا چیزی می خواهند گریه می کنند و آن را به دست می آورند. هیچ مسئولیتی وجود ندارد. همه بر مبنای نیازهای غریزی و علت و معلول است. بنابراین مسئولیت پذیری ذاتی نیست. همچنین چندان سرگرم کننده و آسان هم نیست. بیشتر مسئولیت ها برای کودک وقت گیر و خسته کننده هستند.
در نتیجه به طور طبیعی به دنبال هیجان هستند و سعی می کنند از چیزهای کسل کننده ای مانند: اتاقت را تمیز کن. تخت خود را مرتب کن. کتاب هایت را کنار بگذار و مشقت را بنویس دوری کنند و در نتیجه به نظر می رسد که قصد بی احترامی به درخواست والدین را دارند یا به نوعی از آن ها حساب نمی برند.
درک کنید که برای یک کودک نظم و انضباط و پختگی زیادی لازم است تا زمانی که چیزی سرگرم کننده نیست را به عنوان یک باید بالغانه در زندگی خود بپذیرد. این نیاز به تمرین دارد و مستلزم این است که فرزند را به مسئولیت‌پذیری عادت دهید و او را در قبال مسئولیت‌های خود پاسخگو بدانید. در سطح روزمره بسیاری از بزرگسالان عواقب اعمال خود را درک نمی کنند و از اعتراف به اشتباه خودداری می کنند.
بچه ها همیشه تماشاچی این صحنه ها در زندگی بزرگسالان خود هستند. بنابراین شاید اکنون بیش از هر زمان دیگری زمان تمرکز والدین بر آموزش مسئولیت پذیری به کودکان باشد. حرف شنوی داشتن فرزندان از والدین می تواند کمک زیادی به رشد مسئولیت پذیری در آن ها داشته باشد.
دلایل حساب نبردن فرزند از والدین
دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد که چرا یک کودک به آنچه شما می گویید گوش نمی دهد و مجبور می شوید بارها و بارها خواسته های خود را تکرار کنید. در اینجا مروری بر رایج ترین دلایل شده است و نکاتی در مورد اینکه چه کاری می توانید انجام دهید تا این الگو را بشکنید.
1-درخواست بیش از حد
کوتاه و مختصر بودن و پایبندی به یک یا دو نکته بهترین سیاست برای برقراری ارتباط با بچه ها است. ارائه فهرستی از چیزهایی که باید به خاطر بسپارد مانند فهرست کردن چندین کار که اولویت شما به شمار می رود و می‌خواهید انجام دهند کار آسانی نیست. اینکه دائما به او یادآوری می ‌کنید که چه کارهایی را انجام دهد تا برای مدرسه آماده شود. در خاطر نگهداشتن چندین خواسته ی متفاوت برای کودک دشوار است.
ردیابی هر کاری که قرار است انجام دهند او را با چالش و اضطراب روبرو می کند. به طور مشابه استفاده از جملات زیاد و توضیح طولانی در مورد مسائل از جمله اینکه چرا او را به خاطر انجام کار اشتباهی تنبیه کرده اید فقط پیام اصلی را کمرنگ می کند. مختصر و مشخص بودن به ویژه برای کودکان کوچکتر که توانایی بیشتری به توجه کوتاه مدت دارند بسیار مهم است.
2-تمرکز و توجه کودک به مسائل دیگر
اغلب، کودکان به قدری روی کاری که انجام می دهند تمرکز می کنند حال چه تماشای یک کارتون یا فیلم مورد علاقه باشد یا بازی با لگوها، به سادگی صدای شما را نمی شنوند. کودکان مانند بزرگسالان می توانند در چیزی کاملاً غرق شوند. بنابراین گاهی اوقات دلیل گوش ندادن بیش از اینکه به دلیل سرپیچی بوده باشد از سر غوطه وری در مساله دیگر است. سعی کنید جنبه مثبت این موضوع را ببینید(آن ها در حال رشد مهارت تمرکز خود هستند) و با رفتن به سمت کودک و صحبت رو در رو از کودک بخواهید که توجه کامل خود را معطوف شما کند.
اگر هنگام درخواست به طور کامل به او توجه کنید احتمال اینکه فرزند به حرف شما گوش دهد به طور تصاعدی افزایش می یابد. به فرزند زمان بدهید تا از فعالیتی که با آن مشغول است فارغ شده و به کاری که از او می‌خواهید بپردازد.
3-عدم پیگیری عواقب رفتار و انتقاد منفی مداوم
اگر مکرراً از فرزند می‌خواهید که اسباب‌بازی‌های خود را بردارد و او شما را نادیده می‌گیرد و سپس شما عواقبی برای این رفتار تعیین نمی کنید و آن را دنبال نکنید به او یاد می‌دهید که شما را نادیده بگیرد. آیا دوست دارید کسی مدام از شما انتقاد کند و سپس انتظار داشته باشد به صحبت های آن شخص توجه کنید؟ قطعا خیر. درمورد کودکان نیست چنین است. اگر شما به طور معمول منفی نگر هستید(نمی دانم چرا هرگز گوش به خرف نمی دهی) فرزند به طور خودکار با نحوه نگرش شما خود را هماهنگ خواهد کرد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه نکات تربیتی فرزندان و آموزش والدین کلیک کنید. راهکار هایی برای تربیت کودک حرف گوش کن
اکنون دلایل اینکه چرا کودک از شما حساب نمی برد را شناخته اید. حال باید دید چگونه می‌توان او را وادار کرد تا به آنچه می‌گویید توجه کند. برخی از این استراتژی ها را برای پرورش مهارت های خوب گوش دادن که در ادامه به آن ها اشاره شده است امتحان کنید.
1-ارتباط چشمی
با فرزند رو در رو صحبت کنید تا سطح توجه او پایین نیاید. از او بخواهید در حالی که با هم صحبت می کنید مستقیماً به شما نگاه کند. این یک راه عالی است برای اینکه نه تنها مطمئن شوید توجه کامل فرزند را به خود جلب می‌کنید بلکه به او رفتارهای خوب را نیز می آموزید از جمله اینکه وقتی کسی با او صحبت می‌کند با احترام و توجه و دقت به او گوش دهد. تا زمانی که توجه فرزند را جلب نکرده اید شروع به صحبت نکنید. قبل از شروع صحبت با هم ارتباط چشمی برقرار کنید. این بدان معنی است که شما نمی توانید دستورات را از سراسر خانه با فریاد کشیدن صادر کنید و انتظار داشته باشید که انجام شود.
در سطح فرزند پایین بیایید و به آرامی او را لمس کنید. به کاری که او انجام می دهد توجه کنید و با اظهار نظر در مورد آن با او ارتباط برقرار کنید: وای چه نقاشی قشنگی. تحقیقات مغزی نشان داده است که وقتی احساس می‌کنید با شخص دیگری ارتباط دارید بیشتر در معرض نفوذ او هستید. بنابراین با اولین ارتباط، گوش دادن به صحبت‌های شما برای او آسان‌تر می شود.
2-حساب بردن فرزند از والدین | همکاری کردن
هیچ کس نمی خواهد به کسی که دایم دستور می دهد گوش دهد. در واقع امر و نهی مداوم مقاومت را بیشتر تحریک می کند. به این فکر کنید که وقتی کسی به شما دستور می دهد چه احساسی دارید. آیا شما مشتاقانه همکاری می کنید؟ بهتر است لحن خود را ملایم نگه دارید. در صورت امکان گزینه انتخابی تعیین کنید. وقت حمام است عزیزم. الان میخوای بری یا پنج دقیقه دیگه؟
اگر واقعاً نیاز دارید که اکنون انجام شود آن را به عنوان یک فرمان بیان کنید اما همکاری و همدلی را حفظ کنید نتیجه بهتری می گیرید. به این صورت: ما توافق کردیم که پنج دقیقه دیگر به داخل برویم و پنج دقیقه گذشته است. می‌دانم که ترجیح می دادی تمام شب را بیرون بمانی و بازی کنی اما حالا زمان حمام رفتن است.
2-علت یابی
به این فکر کنید که چه چیزی باعث می شود فرزند به شما توجهی نداشته باشد. آیا از او کاری می خواهید که مدیریت آن به تنهایی برای او سخت است؟ آیا او در انجام کاری که شما درخواست می کنید به دلیل خستگی یا بدخلقی مشکل دارد؟ در نظر بگیرید چه چیزی ممکن است باعث رفتار او باشد به جای اینکه فرزند را به دلیل احترام نگذاشتن، نافرمانی عمدی یا نادیده گرفتن توبیخ و سرزنش و برچسب گذاری کنید.
3-گوش کردن
صبر کنید تا فرزند به بالا نگاه کند و اگر ممکن بود شما بنشینید و مستقیم به چشمان او نگاه کنید. سپس شروع به صحبت کنید. اگر او به بالا نگاه نمی کند با گفتن می خوام چیزی بهت بگویم توجه او را جلب کنید. وقتی او به بالا نگاه کرد سپس شروع به صحبت کنید. وقتی فرزند شروع به استفاده از این تکنیک کرد تا قبل از اینکه چیزی به شما بگوید توجه شما را جلب می کند تعجب نکنید. اگر می خواهید او به گوش دادن ادامه دهد باید همیشه گوش کنید. همانند سایر رفتارها فرزند شما یاد می گیرد که چگونه با الگوبرداری از شما رفتار کند.
اگر عادت کنید به صحبت های فرزند هنگام صحبت کردن گوش دهید احتمالاً وقتی با او صحبت می کنید همین کار را می کند. به فرزند توضیح دهید که بی توجهی به مخاطبی که در حال گفتگو است محترمانه نیست. به کودک خود بیاموزید گوش ندادن یا نادیده گرفتن کسی در هنگام صحبت با شما روش خوبی برای رفتار با مردم نیست.
4-حساب بردن فرزند از والدین | تنظیم روال ها
بیشتر ارتباط والدین با فرزندان همراه با نق زدن است. جای تعجب نیست که بچه ها گوش نمی دهند. راه حل چیست؟ تنظیم روال‌های همیشگی. بنابراین فرصت‌های کمتری برای جنگ قدرت و نیاز کمتری به حضور شما به عنوان یک گروهبان وجود خواهد داشت. روتین ها عادت های منظمی هستند که بچه ها قبل از خروج از خانه انجام می دهند(مسواک زدن، استفاده از توالت، کوله پشتی، پوشیدن کفش و غیره). 
اگر از کودک خود در حال انجام این کارها عکس می گیرید و آن ها را روی یک تابلو کوچک قرار می دهید فرزند شما به مرور زمان آن ها را یاد خواهد گرفت. او را مسئول کارهایی که باید انجام دهد بکنید. او یک مهارت جدید می آموزد و نقش شما محدود به پرسیدن سوال خواهد شد که آیا انجام شد یا خیر.
5-حفظ آرامش
وقتی والدین ناراحت می شوند بچه ها احساس ناامنی می کنند و وارد جنگ یا فرار می شوند. در تلاش برای دفاع از خود یا مقابله با آن ها در گوش دادن ناموفق می شوند و پیام ما را از دست می دهند. اگر روی راه حل ها تمرکز کنید، نه سرزنش کردن، این گفتگو سازنده تر خواهد بود.
زمانی که فرزند از والدین حساب نمی برد هر چقدر هم که ممکن است ناراحت کننده باشد باید سعی کنید هنگام راهنمایی فرزند آرام و صبور بمانید و از فریاد زدن یا صحبت با لحنی که دارای عصبانیت خودداری کنید. چرا؟ به دو دلیل مهم. اول اینکه وقتی عصبانی می‌شوید به فرزند نشان می‌دهید که کنترلی در دست ندارید و او می‌تواند دکمه‌های حساس شما را فشار دهد و این اگاهی کار را برای شما سخت تر می کند. دوم اینکه در حالی که فریاد زدن معمولا در کوتاه مدت نتیجه می دهد اما در نهایت با گذشت زمان کارایی خود را از دست خواهد داد.
6-حساب بردن فرزند از والدین | ترکیب سرگرمی با خواسته ها
اگر خود را در یک نبرد دائمی برای وادار کردن فرزندان به گوش کردن حرف ها می بینید پویایی تعاملات خود را با کمی شاد و مفرح کردن اوضاع تغییر دهید. به عنوان مثال اگر از اینکه فرزند دست و پا می زند و نمی تواند به موقع برای مدرسه آماده شود ناامید شده اید از تایمر استفاده کنید تا ببینید چه کسی می تواند در مسابقه برنده شود؛ یا یک نمودار برچسبی تنظیم کنید تا در صورت تمایل به او چیزی را که می خواهد پاداش دهید.
این شیوه می تواند به مدت یک هفته یا بیشتر برای به موقع آماده شدن کاربرد داشته باشد. از تخیل خود برای تشویق به همکاری او به جای درخواست تحکم آمیز استفاده کنید. 
7-تغییر زاویه دید
اگر مشغول کاری باشید که دوست دارید انجام دهید و شریک زندگی از شما درخواست می کرد آن کار را متوقف کنید و کار دیگری را انجام دهید که برای شما اولویت ندارد، چه احساسی خواهید داشت؟ فرزند شما مجبور نیست اولویت های شما را سریع به مرحله عمل برساند. او فقط باید نیازهای شما را برآورده کند. شما نیز مجبور نیستید اولویت‌های همسر را سریع انجام دهید اما اگر بتوانید تصدیق کنید که خواسته اش مهم است و چقدر وقت می‌خواهد تا به انجام هر کاری که درخواست می‌دهد برسد، بسیار کمک خواهد کرد. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه والدین ایده آل کلیک کنید.8-تعویض جایگاه و توجه به توانایی ادراک کودک
حتماً از قبل به کودک خود اطلاع دهید که این تمرین را دوطرفه انجام خواهید داد تا بداند که او را نادیده نمی‌گیرید. حدود سی دقیقه(کمتر یا بیشتر بسته به سن کودک و واکنش او تنظیم کنید) به فرزند بگویید که هنگام درخواست ها از شما به او گوش نخواهید داد. دیری نمی ‌گذرد که فرزند متوجه می‌ شود چقدر احساس وحشتناکی دارد که کسی که می ‌خواهید با او صحبت کنید شما را نادیده می‌گیرد.
اکثر مواقعی که بچه ها "گوش نمی کنند" فقط به دلایلی که ذکر شد نیست. گاهی اگر کودک شما مکرراً به نظر می رسد قادر به پردازش دستورالعمل های شما نیست توجه کنید که اختلال پردازش شنوایی نداشته باشد. با دادن دستورالعمل های چند مرحله ای به فرزند اوضاع را آزمایش کنید. اگر نگران هستید با متخصص اطفال برای ارجاع به شنوایی سنج مشورت کنید. برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه تحریک حسی کودک کلیک کنید.
سخن آخر درمورد حساب بردن فرزند از والدین
ایجاد عادات ارتباطی خوب فرآیندی است که توسعه آن زمان زیادی طول می کشد. به جای اینکه از فرزند انتظار داشته باشید که در اولین باری که چیزی می گویید همیشه از شما اطاعت کند و همیشه از شما حساب ببرد، به رشد مهارت های حرف شنوی او به عنوان بخشی از ساختار پایه مهمی نگاه کنید که به شما و فرزند شما کمک می کند در سال های آینده یک رابطه قوی ایجاد کنید. مسئولیت پذیری راهی برای پذیرفتن مسئولیت اقداماتی است که شما درخواست کننده آن هستید.
با آموزش مسئولیت‌ پذیری شخصی به بچه‌ها به آن ها یاد می‌دهید که اشتباهات اتفاق می‌افتند و وقتی آن اشتباهات اتفاق افتادند مهم است که یاد بگیرید آن ها را اصلاح کنید و در مسیر رشد استفاده کنید. اگر شما هم در راستای حساب بردن فرزند از والدین مسئله ای دارید، می توانید از مشاوران و روانشناسان در این مورد کمک بگیرید.