آریا بانو - سیناپرس / در یک مطالعه جدید، دانشمندان چند دانشگاه‌ بین المللی، مدل‌ های جدیدی برای صفحات تکتونیکی ایجاد کردند که بینش جدیدی از تاریخ زمین ارائه می ‌دهد.
 مدل ‌های مکانی دقیق صفحات تکتونیکی و زمین ‌شناسی برای تجزیه و تحلیل و تفسیر طیف گسترده ‌ای از داده ‌های زمین ‌شناسی و توسعه مدل‌های ترکیبی و فیزیکی ضروری هستند. مدل های جدید که توسط محققان دانشگاه های آدلاید، تاسمانی، نوادا-رینو و ژئوساینس ارائه شده اند، نشان می دهد که چگونه قاره ها در کنار هم جمع شده اند. در مقایسه با مدل ‌های موجود، مدل جدید همبستگی بین وقوع زلزله و آتشفشان را در مناطق تغییر شکل داده و میکروپلیت‌ها را بهبود می ‌بخشد.
دکتر دریک هستروک (Derrick Hasterok) مدرس گروه علوم زمین شناسی از دانشگاه آدلاید که رهبری این تیم را در تولید مدل ‌های جدید به عهده دارد، گفت: ما به دانش کنونی در مورد پیکربندی مناطق مرزی صفحات زمین و ساختار گذشته پوسته قاره ها نگاه کردیم. 
او می افزاید: قاره‌ ها در یک زمان چند قطعه می ‌شدند، اتفاقی شبیه به منبت کاری و هر بار بریده شده و دوباره سازمان ‌دهی می ‌شدند تا تصویر جدیدی تولید شود. مطالعه ما به روشن کردن اجزای مختلف کمک می کند تا زمین شناسان بتوانند تصاویر قبلی را کنار هم بگذارند.
هستروک توضیح می دهد:ما متوجه شدیم که مناطق مرزی صفحه نزدیک به 16 درصد از پوسته زمین و نسبت حتی بیشتر از 27 درصد قاره ها را تشکیل می دهند. مدل جدید ما برای توزیع فضایی صفحات تکتونیکی ، 90 درصد زمین لرزه ها و 80 درصد آتشفشان های دو میلیون سال گذشته را بهتر توضیح می دهد در حالی که مدل های موجود تنها 65 درصد از زلزله ها را ثبت و عرضه می کنند.
دانشمندان در این مدل سازی سه مدل زمین شناسی جدید ایجاد کردند که شامل مدل صفحات زمین، مدل ایالتی و یک مدل کوهزایی بود. 26 فرآیند کوه سازی اثر خود را در معماری کنونی پوسته بر جای گذاشته اند. بسیاری از آنها، به ایجاد ابرقاره ها مرتبط هستند.به گزارش سیناپرس، این مدل جدید به دانشمندان اجازه می دهد تا صفحات تکتونیکی و شکل گیری قاره ها را نقشه برداری کنند.

ریز صفحه مک کواری (Macquarie)، واقع در جنوب تاسمانی و میکروپلیت برج جدی (microplate Capricorn) که صفحات هند و استرالیا را از هم جدا می کند از جمله میکروپلیت های اضافه شده در مدل اصلاح شده هستند. 
دکتر هاستروک گفت: بزرگترین تغییرات در مدل صفحات در غرب آمریکای شمالی بوده است که مرز صفحه اقیانوس آرام را به عنوان گسل های سن آندریاس و ملکه شارلوت ترسیم می کند. اما مرزی که به تازگی ترسیم شده است تقریباً 1500 کیلومتر گسترده تر از منطقه باریکی که قبلاً ترسیم شده بود، است. تغییر بزرگ دیگر در آسیای مرکزی است. مدل جدید اکنون شامل تمام مناطق تغییر شکل یافته در شمال هند می شود.
به گزارش سیناپرس، مدل صفحات زمین را می توان برای بهبود خطرات ناشی از رویدادهای زمینی استفاده کرد. مدل کوهزایی به درک سیستم‌ های ژئودینامیکی و مدل‌ سازی بهتر تکامل زمین کمک کرده و از مدل استانی-ایالتی می ‌توان برای بهبود اکتشاف مواد معدنی استفاده کرد.