بزرگنمايي:

آریا بانو - طرفداری / دربی تهران با نتیجه 0-0 به پایان رسید و اگر تعارف را کنار بگذاریم نمره پرسپولیس صفر و نمره استقلال زیر صفر بود...
بازی تیم های استقلال و پرسپولیس در حالی به پایان رسید که اگر لوگوهای دو تیم را به همراه هجمه تبلیغات محیطی از آن حذف می کردیم، بازی را با جدال دو تیم در حال سقوط به لیگ یک که پشت هر کدام از حرکات شان محافظه کاری خاصی نهفته بود، اشتباه می گرفتیم...
استقلال در بازی مقابل پرسپولیس نشان داد تصمیمش برای استفاده از سیستم 4 دفاعه در بازی های این فصل جدی است و باید منتظر نمایش های این چنینی از شاگردان فرهاد مجیدی با این نوع چینش باشیم. استقلال تغییرات سیستمش را از بازی با نفت آبادان آغاز کرد و بازخورد خوبی هم از این قضیه داشت. استقلالی ها در آن بازی موقعیت های زیادی را خلق کردند و اگر در زدن ضربات آخر دقت می کردند قطعا در آن دیدار به پیروزی می رسیدند.
استقلال در دربی نسبت به بازی قبلی، غیر از جابه جایی سیدحسین حسینی با علیرضا رضایی، دو تغییر در ترکیب خود داشت؛ محمد دانشگر جای وریا غفوری مصدوم را در پست دفاع راست گرفت و رضا آذری هم به جای آرش رضاوندی که ظاهرا مصدومیت جزیی ای داشت، در ترکیب فیکس قرار گرفت. البته این تنها تغییرات ظاهری قضیه بود و تیم مجیدی در واقع از لحاظ هجومی در این دیدار هیچ دستاوردی نداشت و خبری هم از همان موقعیت های بازی قبلی که فرهاد مجیدی به آن افتخار می کرد، نبود و بخشی از مشکلات استقلال به مسائل ذهنی بر می گردد.
رالف رانگنیک، مربی این روز های منچستر یونایتد اصل خاصی دارد که می گوید شما باید شکل و نوع بازی خود را به تک تک اجزای بدن بازیکنانتان منتقل کنید و امروز هم ظاهرا تفکرات در هم ریخته کادرفنی استقلال به خوبی به بازیکنان تیم به خصوص مهره های هجومی تزریق شده بود و بازیکنان استقلال حتی نمی توانستند در شرایط مناسبی زیر توپ بزنند. (با توجه به این که استقلال نه از فلنک ها بازیسازی داشت و نه از کانال های میانی، برای رساندن توپ به خط حمله برنامه ای جز زیر توپ زدن نداشتند، البته این زیر توپ زدن ها هم به هیچ عنوان هدف دار نبود یعنی حتی استقلال یک کیک اند راش ساده را هم نمی توانست بازی کند)
تعداد پاس های سالم پرسپولیسی ها در این دیدار چیزی حدود دو برابر استقلالی ها بود. پرسپولیسی ها از لحاظ میانگین تعداد پاس ها تیم اول لیگ هستند و بیشترین مالکیت را هم در اختیار دارند، بازیسازی اصلی تیم از فلانک ها با برتری عددی شکل می گیرد. اما تیم شما چه آقای مجیدی؟ تیم شما را چگونه می توانیم در دو سه جمله خلاصه معرفی کنیم؟ بحث ما شناسنامه تاکتیکی یک تیم است. اگر تیمی مثل استقلال دارای یک شناسنامه مشخص و سبک بازی ای مشخص در ایران نباشد، پس چه تیمی باید دارای این ویژگی باشد؟ در این دیدار مشکل گل محمدی و مجیدی مشترکا محافظه کاری بیش از حد بود اما مشکل فرهاد مجیدی و تیمش فراتر از این حرف ها است.. بخواهیم بی پرده صحبت کنیم، استقلال از لحاظ تاکتیکی یک تیم بی هویت است که به هیچ عنوان واکنش مناسبی مقابل تیم های مدعی و بازی های بزرگ ندارد و حتی مقابل تیم های کوچک هم به مشکل می خورد.
تا زمانی که استقلال روی سیستم 3 دفاعه اش تعصب داشت و تنها در فاز بازیسازی به مشکل خورده بود، می توانستیم از عملکرد مربی تیم اندکی دفاع کنیم چرا که رگه های از مدرنیته در سیستم استقلال دیده می شد و حداقل این تیم خط فکری مشخصی داشت اما از یک جایی به بعد که باید شخصیت استقلال تثبیت می شد، سرمربی آبی ها به مشکل بزرگی خورد... بازگشت به سیستم چهار دفاعه با آن اصرار اولیه به جا انداختن بازی با سه مدافع سازگاری ندارد
برای فرهاد مجیدی؛ فرار رو به جلو یا بازگشت به عقب؟ انتخاب با شماست
با فرهاد مجیدی که امروز مدعی شد بعضی ها انتقاد او از داوری را فرار رو به جلو می نامند، چند جمله حرف داریم؛ بر فرض که حق با شما باشد و تا به حال 6 امتیاز از 10 امتیازی که استقلال از دست داده را داوران از تیم شما گرفته باشند. برنامه شما برای ادامه این رقابت چیست؟ هر هفته دو امتیاز دو امتیاز روی امتیازهای از دست رفته بگذارید و اشتباهات داوری را بشمارید یا راهی پیدا کنید که یک اشتباه سهوی و حتی شاد هم به زعم شما عمدی، نتواند خللی به مسیر شما برای رسیدن به پیروزی وارد کند. شمردن اشتباهات داوری اگر فرار به جلو نباشد، قطعا بازگشت به عقب است و این بازگشت به عقب و یادآوری بازی های قبل هیچ کمکی به استقلال نمی کند. حالا که مایل به مرور گذشته هستید، بد نیست با هم کمی به عقب تر برگردیم؛
در کنفرانس های خبری متعددی معتقد بودید تیم شما را با دلالی بسته اند، این فصل که تیم را خودتان بستید، این تیم چرا در پست های حیاتی هنوز مشکل دارد؟ چرا با بازیکنانی که در اختیار دارید رودربایستی دارید و با تعویض های بدموقع آن ها را تخریب می کنید؟ باید قبول کنید سیستمی که برای این دیدار انتخاب کردید، سیستم اشتباهی بود و در میانه بازی هم مجبور به تغییر آن شدید... پیش از بازی به این نکته اشاره کردیم که تغییر سیستم استقلال نباید به نحوی باشد که مثل استقلال فصل گذشته بین یکسری عدد و ارقام برای سیستمش معلق باشد اما مشابه این اتفاق دقیقا در این دیدار رخ داد...
در دیدار های این چنینی فرهاد مجیدی بیش از ساخت بازی تیم خودی به دنبال ایجاد اختلال در فرایند عادی بازی است و این قضیه از یک جایی به بعد جواب نمی دهد چرا که وقتی تیم رقیب متوجه این قضیه می شود با محافظه کاری خاصی با شما رو به رو می شود که حاصلش بازی هایی مشابه استقلال - پرسپولیس و گل گهر - استقلال است... استقلال دو بار گل گهر را با بلوک دفاعی پرتعداد فریب داد و با ضد حمله های سریع به پیروزی رسید و بار سوم دیدیم که گل گهر فریب بازی استقلال را نخورد و وقتی دید حریف به قصد خراب کردن بازی به زمین آمده، به حداقل ها قانع شد و دو امتیاز استقلال را سوزاند. این نقشه راه را تیم های دیگر هم دیده اند و دارند. نمی توان تمام حریفان را با یک مدل تکراری برد و جلو رفت. تیم های حریف که مجبور نیستند دلخواه شما بازی کنند.
فرهاد مجیدی در میان اعتراض هایش به داوری و پنالتی های گرفته نشده پس از چیزی حدود 9 ماه هنوز نتوانسته خط فکری تیمش را مشخص کند و باید فکری برای این قضیه بکند چرا که این فصل رقبای زیادی برای قهرمانی دارد و با این روند ممکن است در هفته های آینده حتی حضورش در منطقه کسب سهمیه نیز زیر سوال باشد...