بزرگنمايي:

آریا بانو - سیناپرس /به گفته اخترشناسان بزرگترین ستاره کهکشان راه شیری به آرامی در حال مرگ است و اخترشناسان در حال تماشای این رویداد هستند.
مدل های سه بعدی از اشیاء نجومی می توانند به طرز مضحکی پیچیده باشند. آنها می توانند سیاه چاله هایی باشند که حتی نور نمی تواند از آن فرار کند. در این رابطه، اخترشناسان دانشگاه آریزونا مدلی از Vy Canis Majoris را تهیه کرده اند که احتمالاً بزرگترین ستاره در کهکشان راه شیری است و پژوهشگران قصد دارند از این مدل استفاده و پیش بینی کنند که این ستاره چگونه خواهد مرد. 
اندی توماسویک (ANDY TOMASWICK) محقق و اخترشناس در این باره می گوید: اینکه ابر ستاره ها چگونه می میرند موضوع بحث مهمی بوده است. در ابتدا، اخترشناسان فکر می کردند که آنها به سادگی در یک ابرنواختر منفجر می شوند و درست مانند بسیاری از ستاره های دیگر روند مشابهی را طی می کنند. با این حال، داده های اخیر کمبود قابل توجهی از ابرنواخترها را در مقایسه با میزانی که انتظار می رود در صورتی انفجار ابر ستارگان مشاهده کنیم، نشان می دهد.
به گفته پژوهشگران، تئوری این است که ابر ستارگان به احتمال زیاد به یک سیاه چاله فرو می روند که فرآیند نابودی بسیار سخت تری است. البته هنوز مشخص نیست که دقیقاً ویژگی های ستاره هایی که به سیاه چاله ها تبدیل می شوند چیست و برای پیدا کردن این جواب، داشتن یک مدل مناسب، مفید خواهد بود.
بر اساس اعلام دانشمندان، این ستاره به خودی خود عظیم است و اندازه ای بین 10 تا 15 واحد نجومی (AU) بوده و فقط 3009 سال نوری با زمین فاصله دارد. این امر باعث می شود Vy Canis Majoris ، که در صورت فلکی جنوبی Canis Major قرار دارد، برای ناظران جذاب باشد. 
اندازه و نزدیکی این ابر ستاره با منظومه شمسی، خاموشی آن را به یک مطالعه تصویری عالی تبدیل می کند. با داده های مشاهده ای خوب، اخترشناسان می توانند پیچیدگی عجیب آنچه در سطح ستاره اتفاق می افتد را ببینند.
به گفته محققان، یکی از فرایندهای اساسی در مرگ یک ستاره، از دست رفتن کلی است. به طور معمول این اتفاق زمانی می افتد که گاز و گرد و غبار به طور مساوی از جو ستاره خارج می شوند. با این حال، در Vy Canis Majoris ، ویژگی های گسترده ای وجود دارد که شبیه به قوس های تاجی زمین اما یک میلیارد برابر عظیم تر است.
موادی از جمله دی اکسید گوگرد، دی اکسید سیلیکون و کلرید سدیم، این امکان را به وجود می آورد که محققان سرعت این رویداد را تشخیص دهند. دانشمندان معتقدند که پردازش تمام داده های جمع آوری شده می تواند بسیار چالش برانگیز باشد و کار روی برخی بخش های آن هنوز تمام نشده است.
محققان می گویند، هنگامی که داده های بیشتری داشته باشند می توانند با یک مدل خوب حتی بهتر از آنچه در واقعیت رخ می دهد مرگ یکی از بزرگترین ستاره های این کهکشان را توصیف کنند.