آریا بانو - ایرنا / سرانه اماکن ورزشی برای شهروندان رقمی ناچیز و بسیار ناکافی است. ناکافی بودن این سرانه برای زنان به مراتب بیش از مردان به چشم میآید. وقتی این وضعیت را در کنار آمار مربوط به کمتحرکی زنان قرار دهیم، وظیفه و نقش دستگاههایی مانند شهرداریها برای توسعه ورزش همگانی و زنان، اهمیت بیشتری مییابد. زنان به علل مختلف در ایران نسبت مردان تحرک بدنی کمتری دارند. بنا بر اعلان فدراسیون ورزش های همگانی در تابستان سال 1401، حدود 64 درصد زنان ایران کم تحرکند و حداقل فعالیت بدنی لازم یعنی 150 دقیقه فعالیت بدنی شدید یا 300 دقیقه فعالیت ورزشی متوسط را در هفته ندارند.این وضعیت با توجه به آمار پایین اشتغال زنان نگران کنندهتر است. بر اساس اعلام بانک جهانی در سال 2023، فقط حدود 14/4 درصد زنان ایران شاغل بودهاند و از مجموع کل زنان غیرشاغل در ایران حدود 80 درصد خانهدار محسوب میشوند. زنان خانهدار به علت ارتباطات کمتر ممکن است در معرض افسردگی و مشکلات روانی بیشتری نسبت به زنان شاغل باشند بنابر این ورزش نکردن آنان به جز عوارض جسمانی میتواند عوارض روانی بیشتری نیز به دنبال داشته باشد.«ملیحه کیانفر» رئیس اداره سلامت سالمندان وزارت بهداشت در این باره گفته است: 57.7 درصد زنان ایرانی فعالیت فیزیکی کم دارند، یعنی فعالیت بدنی آنها به صورت هفتگی کمتر از 150 دقیقه است؛ 72 درصد زنان چاق هستند یا اضافه وزن دارند و فقط 28 درصد زنان ایران وزن مناسب دارند.زنان محور سلامت خانواده هستند و مسئولیتهای متعددی را در خانه به دوش میکشند. از نظافت و شست و شو و آشپزی و پخت و پز و مدیریت منزل گرفته تا رسیدگی به درس و مشق، آموزش و تربیت فرزندان و پرستاری و مراقبت از خانواده و در بسیاری موارد مدیریت پر استرس مالی خانواده نیز به عهده زنان خانواده است.زنان خانهدار حق دارند، با ورزش و تحرک فیزیکی کافی بدنی سالم داشته باشند تا هم خودشان زندگی بهتری داشته باشند و بتوانند به مسئولیتهای خود در خانه بهتر عمل کنند، زنان خانهدار اگر بدن سالمی نداشته باشند چگونه میتوانند فرزندان و خانوادههای سالمی را روانه جامعه کنند تا چرخهای اقتصاد، صنعت، آموزش و امنیت کشور را بچرخانند؟ بازار